دلایل حمایت آمریکا از برخی گروه های سیاسی و ضرورت یک اقدام

جورج بوش رئیس جمهوری آمریکا در آستانه سفر به خاورمیانه صریحاً از عزم خود برای استفاده از تمامی مسیرهای ممکن در جهت جلوگیری از نفوذ و روند فزاینده قدرت گیری ایران در این منطقه استراتژیک خبر داد و آنچه از تحرکات و مواضع وی در روزهای نخستین این سفر برداشت می شود نیز مؤید همین موضوع است.
در این میان اعلام حمایت رئیس جمهور آمریکا از یک طیف سیاسی در کشورمان باعث به وجود آمدن پرسش ها و شائبه های فراوانی در میان افکار عمومی ، کنشگران سیاسی کشور و وفاداران به انقلاب شده است. هرچند که حمایت های آمریکا از برخی دسته های سیاسی در کشورمان و تخصیص بودجه های هنگفت به آنها در جهت پیاده سازی فرامین دیکته شده از مدت ها قبل فاش گردیده بود اما این موضع گیری صریح رئیس جمهور آمریکا آن هم در آغاز سفر به خاورمیانه برای اعمال فشار به ایران و تضعیف موقعیت کشورمان در این منطقه ، مطمئناً حاوی پیام های کاملاً آشکاری است که فهم این پیام ها ضرورت شفاف سازی و مرزبندی این گروه های سیاسی با نظام و دشمنان انقلاب را بدیهی می سازد.
رئیس جمهور آمریکا از مسیر ها و کانال هایی سخن گفته که تمرکز بر روی آنها را برای نیل به هدف اصلی اش که همانا تضعیف منطقه ای و جهانی ایران می باشد مدنظر قرار داده است. بدون شک این مسیر ها منحصر به رایزنی ها و گفت وگو های دیپلماتیک با سران کشورهای منطقه نیست چرا که سرمایه گذاری آمریکا به روی برخی از دسته های سیاسی درایران برای استفاده از آنها در چنین مواقعی صورت گرفته است کما این که این دسته ها حداقل در یک ماه اخیر با صدور بیانیه هایی در مورد تعلیق غنی سازی اورانیوم از سوی ایران(! )و نیز درخواست از دشمنان نظام برای نظارت بر انتخابات مجلس هشتم وظیفه های محوله را براساس فرامین صادر شده انجام داده اند.
در این شرایط اما ورود برخی از گروه های سیاسی به زیر چتر حمایتی دولت آمریکا که منجر به حمایت علنی و رسمی رئیس جمهور این کشوراز مجموعه جریان متبوع این گروه ها شده، حاوی نکات ظریفی است که می بایست نهایت دقت و تأمل در آن صورت بگیرد. در شرایط کنونی پرسش اساسی افکار عمومی این است که مجموعه کدامین منافع مشترک این دسته های سیاسی با دولت آمریکا باعث شده که رئیس جمهور یک کشور دشمن به صراحت از آنها حمایت کند بی تردید اندکی درنگ در تحرکات و موضع گیری های چند ماهه اخیر این گروه ها، چرایی این موضوع را کاملاً آشکار می سازد. موسم انتخابات نزدیک گشته و ثبت نام از کاندیداهای هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی نیز خاتمه یافته و بررسی صلاحیت کاندیداها آغاز شده است. گروه های سیاسی نیز در قالب جریان های بزرگ سیاسی کشور خود را برای قرار گرفتن در معرض گزینش انتخاب کنندگان آماده می کنند. در این خصوص هرچند که تمامی این گروه ها حضور حداکثری مردم برای انتخاب افراد و گروه های مورد وثوق خود را هدف مشترک می دانند اما اقدامات و موضع گیری های برخی از این گروه ها مغایرت و منافات کاملاً آشکاری با این خواسته دارد. آنچه از مجموعه تحرکات، اظهارات و موضع گیری های نظریه پردازان و کارگزاران این گروه ها در چند ماه اخیر قابل استنباط است، تکاپو برای القای نوعی بدبینی و تخریب حیثیت انتخابات است. این گروه ها از اواخر بهار امسال و در فاصله ۹ ماه مانده به موعد انتخابات، موضوع نگرانی از سلامت انتخابات را مطرح کردند و تقریباً تمامی آنها طی دیدارهایی با یکی از افراد با نفوذ نظام به ظاهر خواستار تلاش وی برای برگزاری سالم انتخابات شدند!
این که چرا در شرایطی که هنوز این گروه ها کوچکترین مقدماتی را در جهت آماده شدن برای شرکت در این انتخابات فراهم نکرده اند، ناگهان سخن از سلامت انتخابات به میان می آورند، آیا موضوعی عجیب و شک برانگیز نیست بخصوص اگر این اقدام از سوی گروه هایی باشد که در طی ۴ سال اخیر در سه انتخابات متوالی مغلوب رقیب شده و در نازلترین سطح از برخورداری اقبال عمومی به سر می برند. مرحله دوم این پروژه بهانه گیری های عجیب تر این گروه ها از زمان برگزاری انتخابات در ۲۴ اسفند بود. بهانه گیری های فراوانی در این مقطع صورت گرفت اما به طور کلی تمرکز آنها عمدتاً در مورد قرار گرفتن زمان انتخابات در فاصله زمانی سه هفته ای میان اربعین حسینی و عید نوروز بود به گونه ای که عده ای فاصله دو هفته ای اربعین حسینی با زمان انتخابات را باعث استفاده جریان رقیب از فضای معنوی حاکم در آن زمان ارزیابی کرده و آن را مورد اعتراض قرار دادند و عده ای دیگر نیز فاصله یک هفته ای انتخابات قبل از عید نوروز را مورد هجوم قرار دادند با این بهانه که مردم حساسیت لازم را در مورد انتخابات به خرج نمی دهند!
در این باره هم نگرانی این گروه ها از تصمیم گیری مردم براساس آموزه های حماسه عاشورا و هم تلاش آنها برای ایجاد حساسیت کاذب و بی مورد در افکار عمومی نسبت به انتخابات و القای تخلف در آن بسیار سؤال برانگیز می باشد. مرحله سوم این پروژه نیز موضوع نظارت شورای نگهبان بر انتخابات است که از مدتی قبل در دستور کار گروه های مورد نظر قرار گرفته که در این راستا این گروه ها به اظهار نظرهای برخی از چهره های خود اکتفا نکرده و پای نظریه پردازان و تصمیم سازان خود را به این عرصه باز کرده اند. این گروه ها دست به اقدام جدیدی نیز زده اند و آن ثبت نام تمامی افرادی است که در انتخابات گذشته کف احراز صلاحیت ها را به دست نیاوردند. بی تردید این اقدام و همه اقدامات صورت گرفته در تمامی مراحل این پروژه یک هدف را بیشتر دنبال نمی کند و آن اعمال فشار به نظام برای تأمین خواسته های غیر قانونی آنها است ولو این که این اقدام وارد کردن آسیب و خدشه به حیثیت انتخابات باشد.
پر واضح است که آسیب به حیثیت انتخابات یک کشور هزینه گزافی برای نظام آن کشور به همراه خواهد داشت و صرف این هزینه گزاف سبب قوت گرفتن دشمنان آن کشور خواهد شد. این خوشبینانه ترین حالتی است که می توان به عنوان منافع مشترک این گروه ها و آمریکا قائل بدان شد هرچند که هم آغوشی حزب به زعم خود دولت ساز مشارکت با یکی از تشکل های سیاسی غیر قانونی در قالب ائتلاف برای ورود به مجلس هشتم که به مثابه حمایت از منویات و تفکرات الحادی این تشکل غیرقانونی است خط بطلانی بر این ساده انگاری ها می کشد. قرار گرفتن تشکل غیر قانونی نهضت آزادی- که همانگونه که رفت صدور بیانیه های درخواست تعلیق غنی سازی اورانیوم از سوی ایران و نظارت خارجی بر انتخابات مجلس هشتم آنها اقدامی بی شرمانه در حق ملت ایران است- در گستره حمایتی حزب مشارکت و اعلام حمایت برخی از شورای مرکزی این حزب از بیانیه های این تشکل و در کنار این ها اقدامات تخریبی در جهت ضربه زدن به حیثیت انتخابات آیا چیزی دیگر را به غیر از حمایت صریح بوش از این گروه ها به ارمغان خواهد آورد با در نظر گرفتن این واقعیت، پاسخ تمامی سؤالات و شبهات مطرح شده بسیار سهل الوصول خواهد بود. در چنین شرایطی این گروه ها می بایست هرچه سریع تر مرزبندی های خود را با دشمن و نیز نسبت خود با انقلاب و آرمان های امام(ره) را مشخص کنند. به نظر می رسد کمترین اقدامی که این گروه ها می توانند در حال حاضر بدان مبادرت ورزند صدور بیانیه ای در جهت تبریک جشن از این ننگ بزرگ است. اقدامی که تاکنون این گروه ها از آن دریغ کرده اند. با تمامی این تفاسیر آنچه همواره در طی ۲۸ سال گذشته به وضوح به نمایش گذاشته شده، درک و فهم عمیق مردم از واقعیت های سیاسی کشور است. درک و فهمی که مطمئناً ثمره آن را می توان در انتخاب ها و گزینش آن ها در عرصه تصمیم گیری ها مشاهده کرد.

سید عابدین نورالدینی

منبع : روزنامه ایران