داری با من صحبت می‌کنی؟

از مارلون براندو که بگذریم، اسم رابرت دنیرو وآل پاچینو کافی است که هر علاقه‌مند به سینمای ناب را به پای تماشای فیلم بکشاند. اسم هر یک به تنهایی در یک فیلم کافی است.
رابرت دنیرو متولد ۱۹۴۳ است وآل پاچینو متولد ۱۹۴۰ و این دو، دنیای بازیگری خود را تقریباً با هم شروع کرده‌اند. این دو از بهترین بازیگران نسل خود و از اسطوره‌های هنر بازیگری تاریخ سینما به‌شمار می‌روند.‌
زمزمه‌ها از کن سال گذشته شروع شد، وقتی که خبرها حکایت از بازی مشترک جدید بین رابرت دنیرو وآل پاچینو می‌داد.
همین‌طور هم شد و از اواسط تابستان بود که رابرت دنیرو وآل پاچینو در فیلم جدید جان آونت در نقش دو کارآگاه و دوست قدیمی رسماً جلوی دوربین رفتند. تولیدکننده فیلم راندال امت، استودیوی فیلمسازی، اورچور فیلمز و نویسنده فیلمنامه راسل گویرتز هستند و این فیلم با هزینه‌ای حدود ۶۰ میلیون دلار، پائیز آینده اکران می‌شود. اسم فیلم هم این است: "قتل منصفانه."‌
اما سابقه حضور مشترک این دو با هم در یک فیلم آنقدرها نیست که ذهن علاقه‌مندان به سینما را چندان درگیر خود کند، "پدرخوانده ۲" و "مخمصه." اولی را فرانسیس فورد کاپولا و دومی را مایکل مان ساخت. با این‌حال این دو فیلم نیز تنها در ظاهر، حکایت از بازی رابرت دنیرو وآل پاچینو داشتند و تمام کسانی که این دو فیلم را تماشا کرده‌اند، می‌دانند که در فیلم "پدرخوانده ۲( "محصول ۱۹۷۴) در هیچ صحنه‌ای بازی مشترکی بین رابرت دنیرو وآل پاچینو وجود ندارد و در فیلم "مخمصه( "محصول ۱۹۹۵) نیز تنها در دو صحنه می‌توان شاهد حضور این دو نابغه عالم سینما در کنار هم بود.‌
در سراسر فیلم "قتل منصفانه" که ماجرای آن همکاری دو کارآگاه (یا دو پلیس) برای تعقیب و دستگیری یک قاتل زنجیره‌ای است می‌توان دنیرو و پاچینو را در کنار هم دید. آنها دائماً در کنار هم هستند، همچون دو دوست خوب و همچون دو حرفه‌ای، و اینجاست که تماشاگر در می‌یابد این دو، در نیمه‌های دهه هفتم زندگی خود، واقعاً چه دوستانی هستند.
دو دوست و دو هنرپیشه، در کسوت دو دوست و دو کارآگاه. اینک پس از قریب به چهل سال بازیگری، هر دو با کلکسیونی از افتخارات و با انبانی از تجربیات، تمام غریزه و استعداد خود را جمع کرده‌اند و رقابت زیبایی است، مقابله این دو مرد.‌
‌"قتل منصفانه" حادثه‌ای تاریخی در کارنامه بازیگری دنیرو و پاچینو محسوب می‌شود. در این فیلم، لاف‌زنی‌های پاچینو و تـشـویـش‌هـای درونـی دنـیرو، صحنه‌های بی‌نظیری را خلق کرده‌است. پاچینو در اکثر اوقات، حالت‌هایی از جدیت را به‌خود گرفته و دنیرو نیز سعی می‌کند از اوضاع لذت ببرد.‌
اوضاع نسبت به ۳۰ سال پیش (حول‌و‌حوش زمان ساخت فیلم "پدرخوانده)" و یا حتی ۱۰-۱۵ سال پیش (زمان ساخت فیلم "مخمصه)" به‌کلی عوض شده‌است.
الا‌ن دیگر رابرت دنیرو وآل پاچینو به‌عنوان دارندگان جایزه اسکار شناخته می‌شوند، با کوله‌باری از فیلم‌های درخشان ، تا به حال نشنیده بودم که کوله بار را در خورجین بگذارند! رابرت دنیروحتی فیلم هم ساخته که به‌عنوان مثال می‌توان به "یک داستان برانکسی" و "چوپان خوب" اشاره‌کرد. کار کردن این دو در کنار هم و در یک فیلم، بی‌شک تجربیات جالبی را برای کارگردان فیلم به‌همراه داشته‌است.
جان آونت (کارگردان فیلم "قتل منصفانه)" می‌گوید: "پیش خودم فکر کردم بهتر است برای فیلمی با این ژانر، از دو حرفه‌ای تمام‌عیار استفاده کنم که هم شخصیت‌های فیلم و هم موضوع فیلم حفظ شود و هیچ‌کس استادتر ازآل و رابرت نبود." از نظر آونت، تجربه تماشای بازی پاچینو ودنیرو در کنار هم، تجربه بی‌نظیری بود.
او می‌گوید: "این‌که بگویم بازی آنها بی‌نهایت استادانه بود، در وصف آنها کم است. من شاهد بودم کهآل تلاش‌های زیادی می‌کرد و تصورات خود را به رفتار بازیگری خودش تبدیل می‌کرد. به‌همین دلیل هم است که به اومی‌گویندآل پاچینو. رابرت هم عادت داشت کارهای به‌ظاهر کوچک و خرده‌ریزی انجام دهد و ناگهان آنها را به یک بازی بزرگ تبدیل کند که همه غافلگیر شوند."‌
هدف اصلی آونت این بود که تقابلات میان این دوهنرپیشه را به بهترین حالت نشان دهد. از نظراو سبک بازی این دو کاملاً با هم متفاوت است. اومی‌گوید: "آل یک هنرپیشه تئاتری باتجربه است و می‌تواند پس از تمرین و تمرین، مدام بهتر و بهتر بازی کند. رابرت فی‌البداهه را بیشتر دوست دارد وهمین‌که می‌آید خود‌به‌خود بازی‌اش را هم انجام می‌دهد. این دو به‌خوبی همدیگر را پوشش می‌دهند.
" آونت دریافته که بهترین راه برای کنار آمدن با سبک‌های مختلف بازیگری ستارگانش این است که تا حد امکان ساده و مستقیم تصویربرداری کند.
او می‌گوید: "قانون خاصی وجود ندارد. قصدم این بود که هر وقت فرصت شد دو صحنه را تصویربرداری کنم ولی در عین‌حال می‌دانستم که بازی آنها آنقدر خاص و استادانه خواهد شد که لازم نیست سرهم‌بندی کنم. من فقط می‌خواستم آنها بازی‌شان را بکنند." آونت معتقد است برای این‌که بتوانی بازی دو نفر که در کار خودشان حرفه‌ای و استاد هستند را تماشا بکنی، باید این مسئولیت را بپذیری که فقط به آنها نگاه کرده وتحسینشان کنی و سپس بگذاری بازی آنها در ذهن و روحت چنان رخنه کند که تو خود، سهمی از آن دریافت کنی.‌
عنوان یادداشت، جمله مشهور رابرت دنیرو در فیلم راننده تاکسی است (در صحنه‌ای از فیلم که رابرت دنیرو در جلوی آینه از خود می‌پرسد: "داری با من صحبت می‌کنی؟") که به‌عنوان یکی از صد جمله برتر فیلم‌های سینمایی جهان برگزیده شده‌است.‌

منبع : روزنامه آفتاب یزد