عاقبت بخیری

● فلاسفه در مورد عاقبت به خیری و عاقبت به شری دو نظریه را بیان می کنند:
۱) یعنی انسانی در زندگی بد است اما نه خودش می داند و نه دیگران، فقط در آخر عمرش می فهمد و اظهار می کند، در مورد خوبی هم همین گونه است یعنی در تمام عمر خوبی را نشان نمیدهد و کسی هم نمی داند و زمانی که عمرش رو به پایان است معلوم می شود که انسان خوبی بوده است.
علمای اخلاق بر همین نظریه تکیه می کنند، یعنی می گویند شخص از اول بد یا خوب بوده است و مدتی در طول زندگی تحت تاثیر محیط قرار می گیرد و عوض می شود.
۲) یعنی شخص واقعا خوب بوده و پس از مدتی بد می شود یا این که اول بد بوده و بعد از چندی خوب می شود.
اما عاقبت انسان مربوط به کل زندگی است، پس می توان نظریه سومی هم به این دو افزود: عاقبت به خیر کسی است که در طول زندگی بیشتر خوب بوده است و کسی عاقبت به شر می شود که بیشتر زندگی خود بد بوده است.
اولین چیزی که در عاقبت بخیری به ما کمک می کند تا فکرمان را متمرکز کنیم، ذکر است. ذکر یعنی همیشه در خاطر داشته باشیم که خدایی در زندگی هست، این ذکر الزاما حرکت لب یا تسبیح نیست.
ذکری به درد می خورد که با فکر همراه باشد. لا اله الا الله یعنی واقعا کس دیگری را نمی پرستم، کارم را به خدا می سپارم و امید به دیگری ندارم. بیده الخیر یعنی مطمئن هستم که خدا غیر از خوبی برایم نیافریده است.چون ما از یک لحظه بعد خبر نداریم، پس یکی از اذکاری را که دائما باید بگوییم «اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا» است.
اولین حسن ذکری که خصوصیات فوق را داشته باشد این است که برای ما شرف می آورد و زندگی را راحت می کند. کسی که الله اکبر بر زبان جاری می سازد از هیچ احد الناسی نمی ترسد.
خود شیطان هم گفته من تمام بند گان تو را می فریبم به جز مخلصین، یعنی من با کسی که با خدا رفیق شد کاری ندارم.
ما هر چه از خدا تشکر کنیم هیچ لذتی برای او همراه نخواهد داشت. آدم شاکر عاقبت به خیر می شود چون به خاطر معنویات هم شکر می کند و این معنویات روز به روز زیادتر می شود.
زمانی که از او اطاعت می کنم راه نجات را برایم باز می کند، راهی نورانی به سمت عاقبت به خیری.
باید برای انجام این وظیفه برنامه داشته باشیم. عالم ما، عالم تقسیم وظایف است. باید بدانیم که چه کاره هستیم و برای خدا چه می کنیم. برای خدا کار کنید تا بیمه شوید.
نویسنده : شهرام مظفریان

منبع : روزنامه مردم سالاری