تاکسی

● کارگردان: تیم استوری. فیلم‌نامه: توماس لنون. جیم کوف، روبرت بن گارانت. بازیگران: کوئین لطیفه، جیمی فالون، هنری سیمونز، جنیفر اسپوزیتو، ژیزل بوندشن. مدت: ۹۷ دقیقه.
در صحنهٔ افتتاحیهٔ این فیلم، که روایت آمریکائی فیلم لوک بسون است، یک پیک دوچرخه‌سوار را می‌بینیم که با نادیده گرفتن سرعت مجاز و همهٔ قوانین فیزیکی دیگر، نیویورک را جولانگاه خود کرده است. راننده، کوئین لطیفه است، بنابراین بلافاصله متوجه می‌شویم که باورپذیری پیرنگ، جای خود را به ماجرائی عنان گسیخته و ناممکن داده است. لطیفه، بازیگری است با استعدادی ویژه در کمدی، ولی اینجا بعضی اوقات دچار تردید می‌شویم که آیا این خنده‌ها به خاطر حضور اوست؟
در ادامه، هنگامی‌که او بالاخره پشت فرمان تاکسی‌اش می‌نشیند، با تمام توان در نقش بل ویلیامز که همیشه آرزو داشته راننده تاکسی باشد، بازی پرجنب و جوشی ارائه می‌دهد. اما او با اندی واشبرن (فالون) بخت برگشته، که پلیس مخفی است، تصادف می‌کند. آنها در ابتدا از همدیگر بدشان می‌آید، ولی بعد می‌فهمند که هر دو به هم محتاج هستند؛ بل به خاطر از توقیف درآوردن اتومبیل‌اش و اندی به خاطر استفاده از مهارت او در رانندگی، برای تعقیب سارقین بانک، که بل شاهد سرقت‌شان بوده است. بقیه داستان را حتماً خودتان می‌توانید حدس بزنید.
ولی فیلم، آن‌طور که باید و شاید، باشور و حرارت پیش نمی‌رود. اندی (جیمی فالون) نهایت سعی‌اش را در انجام وظیفه می‌کند، گر چه بیشتر باعث ایجاد هرج و مرج و آشفتگی می‌شود. نیت او نیز برای تحت‌تأثیر قرار دادن فرمانده‌اش، تنها انگیزه‌های حرفه‌ای نیست، بلکه به این دلیل است که فرمانده‌اش (اسپوزیتو)، نامزد سابق‌اش بوده. فیلم‌نامه‌نویس‌ها، خواسته‌اند الگوهای همیشگی را به هم بریزند. مردها در این پیرنگ، همه وابسته و آسیب‌پذیرند، در حالی‌که زن‌ها، قوی و محکم و متکی به‌خود تصویر شده‌اند. باعث تأسف است که همهٔ اینها نتوانسته بار کمدی فیلم را بیشتر کند و بیشترین خنده‌ها هم مرهون مادر الکلی اندی (آن مارگرت) است. جنبهٔ پر جست و خیز پیرنگ خیلی دقیق اجراء شده، ولی به‌نظر می‌رسد فیلم نه تنها از این جنبه توجه کسی را جلب نمی‌کند، بلکه حتی ناامیدکننده هم هست.

منبع : مجله دنیای تصویر