داستان ژاپنی

کارگردان: سو بروکس. فیلم‌نامه: آلیسون تیلسن. بازیگران: تونی کولت، گوتارو تسوناشیما. مدت: ۱۰۶ دقیقه.
از عروسی موریل ـ فیلمی که باعث شهرت تونی کولت شد ـ به این سو، فرصتی پیش نیامده بود که این بازیگر باارزش استرالیائی بتواند تا بدین حد بدرخشد و قابلیت‌های بازیگری و ”حضور“ سینمائی‌اش را به نمایش بگذارد. این سرگشته در ترجمه‌ای استرالیائی ـ که با استقبال بسیار زیادی نیز در کشور سازنده‌اش روبه‌رو شد ـ مثل یک فیلم جاده‌ای ساده شروع می‌شود وعدهٔ اثری معمولی را می‌دهد در باب ”برخورد فرهنگ‌ها“؛ ولی بعداً تبدیل به چیزی غافلگیر کننده، جسورانه و فراموش‌نشدنی می‌شود. این نقب زدن به لایه‌های زیرین ظواهر زندگی یکی از نامتعارف‌ترین رمانس‌های سال ۲۰۰۵ محسوب می‌شود.
سندی (کولت) زمین‌شناس، مستأصلانه در پی فروش نرم‌افزاری است که انقلابی در زمینهٔ رشته‌اش به‌وجود خواهد آورد؛ ولی با اکراه قبول می‌کند رانندهٔ هیرو میستو (تسو ناشیما)، تاجر ژاپنی صورت سنگی شود و وی را در صحرای بی‌آب و علف پیبارا بگرداند. در همان نگاه اول، معلوم است از یکدیگر خوش‌شان نیامده: سندی سر قرار دیر حاضر می‌شود و دیر سوارش می‌کند. با زبان و ادب ژاپنی آشنائی ندارد، بلند صحبت می‌کند و حالتی تهاجمی دارد. هیرو میتسو، در مقابل، لوس است، خشک و غیرقابل انعطاف و گنده‌دماغ است و همیشه با موبایل، شکایت سندی را می‌کند. ولی هنگامی‌که ماشین این دو در منطقه‌ای پرت و دورافتاده، گیر می‌کند و مسئلهٔ مرگ و زندگی‌شان پیش می‌آید، بی‌اعتمادی دوطرفه ناپدید شده و ناگزیر عشق و محبت جایش را می‌گیرد. تا اینکه فاجعه‌ای غافلگیر کننده، پر و بال این رابطهٔ شکوفا را می‌چیند.
در این فیلم کم دیالوگ، آنچه توسط دو بازیگر اصلی ناگفته می‌ماند، سوژهٔ اصلی داستان ژاپنی است؛ همان ناگفته‌ای که قلب‌تان را نشانه می‌گیرد و درست به هدف می‌زند.

منبع : مجله دنیای تصویر