تاریخچه ای کوتاه درباره موسیقی راک

سبك پانك راك كه تقریباً فاقد ارزش موسیقایی بود و بیشتر ارزش اعتراضی و شورشی داشت در این دهه شكل گرفت. این سبك در انگلستان با كلش شروع شد و رامونز در آمریكا آن را از سبكی در موسیقی تبدیل به آیینی برای زندگی كرد. اتفاق دیگر ظهور گروه های راك آلمان بود. گروه هایی كه شاید همه جزء هنری ترین و بهترین های سبك راك هستند. از Neu Con و Faust و تنجرین دریمرز تا فردی مثل كلاوس شولتس، تعدادی از قوی ترین در عین حال تجربه گرا ترین كارهای راك را در این دهه ساختند. استفاده این عده از موسیقی الكترونیك پایه گذار سبك نیوایج شد.در دهه ۸۰ هم موسیقی راك همچنان با فراوانی سبك و گروه و افراد مواجه بود. از تلفیق راك و فولك با موسیقی پاپ گروه هایی چون REM و B۵۲»s متولد شدند. سبك پانك راك بار دیگر با پرل جم و نیروانا رونق گرفت. تلفیق موسیقی الكترونیك با پاپ گروه هایی چون دیچ مود و پت شاپ بویز را در اروپا به شهرت رساند. گروه كوئین با فردی مركوری و گروه ون هلن با LeeRoth David سعی در پررنگ كردن نقش خواننده در این سبك داشتند. امری كه در راك دهه ۷۰ زیاد باب نبود. بعدتر «رد هات چیلی پپرز» در آمریكا مطرح شد. كسانی چون اروسمیت، بن جووی، گانزن روزز به شهرت رسیدند كه كارهایشان هیچ گونه نو آوری نداشت و تقریباً تنها تقلید متوسط كار های خوب دهه ۷۰ بود. در انگلیس نسل جدیدی پدید آمد. اسیس سعی كرد جا پای بیتلز بگذارد در حالی كه Blur سعی كرد رولینگ استونز دهه ۸۰ باشد. در این میان ریویو هد به دنبال ساختن كار هایی از جنس دیگر بود و با نیم نگاهی به REM و پینك فلوید توانست حیطه های جدیدی را در عرصه موسیقی راك تجربه كند.بسط موسیقی راك در دهه ۹۰ هم متوقف نشد. تمام سبك های قدیم همچنان نسل های جدیدی را به بازار موسیقی راك ارائه كردند و سبك های جدید هم در كنار آن ساخته می شد. موسیقی راك به سمت و سویی انتزاعی می رفت كه گاهی باز شناختن آن به عنوان موسیقی راك مشكل می شد. Dead Can Dance از استرالیا و Bel Conto از نروژ به سمت و سویی كاملاً انتزاعی حركت كردند. راك از سبك های بلوز و كانتری فاصله گرفت. لورنا مك كنت و سیبری نوعی فضای كانسپچوال را وارد عرصه راك كردند. در ایرلند انیا و سینید اوكنر صدا های جدیدی در عرصه موسیقی راك بودند. بی یورك از ایسلند هم كار های نسبتاً متفاوتی را ارائه كرد.راك گوتیك با Lycia و Black Tape For a Blue Girl به اوج رسید.در همین اثنا گروه های هارد راك نسل جدید پا به عرصه موسیقی گذاشتند. كورن، تول و استون تمپل پایلتز مطرح ترین آنها هستند. موسیقی تكنو از تلفیق موسیقی سرف كه یك سبك رقصی است با راك ساخته شد و اقبالی جهانی پیدا كرد. در ۱۹۹۵ آلنیس موریست فضای جدیدی ایجاد كرد كه زنان راك كار چندی آن را دنبال كردند. از جمله جولز و توری آموس اواخر این دهه سبك جدیدی در خود داشت. نئومتال سبكی تلفیقی از هیپ هاپ و متال بود. مطرح ترین های این سبك لینكین پارك، كرید و لیمپ بیزكت هستند كه در بازار ایران هم از اقبال بالایی برخوردارند. امروز در اوایل قرن ۲۱ هنوز گروه هایی چون وایت استریپس، جت،The Hives و The Strokers سعی در بازسازی فضا های راك دهه ۷۰ دارند.گروه هایی چون كمل و كینگ كریمسون هم همچنان كار های خوبی ارائه می كنند ولی به نظر می رسد حیطه تجربه گرایی از راك به سمت گروه های متال رفته و گروه هایی چون آناتما، تریون، دریم تیاتر و هاگارد در عرصه موسیقی تجربه های متفاوتی را دنبال می كنند.

منبع : روزنامه شرق