یوجیمبو - Yojimbo

سال تولید : ۱۹۶۱
کشور تولیدکننده : ژاپن
محصول : آکیرا کوروساوا
کارگردان : کوروساوا.
فیلمنامه‌نویس : ریوزو کیکوشیما، هیدئو اوگونی و کوروساوا.
فیلمبردار : کازوئو میاگاوا.
آهنگساز(موسیقی متن) : ماسارو ساتو.
هنرپیشگان : توشیرو میفونه، تاکاشی شیمورا، کاماتاری فوجی‌وارا، آیجیرو تونو، ایسوزو یامادا، هیروشی تاچیکاوا، تاتسویا ناکادائی.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۰ دقیقه.


سامورائی بدون ارباب و سرگردانی به‌نام "سانجورو" (میفونه) وارد شهر کوچکی می‌شود که صحنه کشمکش میان دو تاجر بانفوذ (فرجی‌وارا و شیمورا) و نوچه‌های آنان است و تمام اهالی در وحشت به سر می‌برند. "سانجورو" از این موقعیت حداکثر استفاده را می‌کند: به تناوب طرف یکی از دو گروه را می‌گیرد و دو تاجر را سرکیسه می‌کند، بی‌آن‌که کمک مؤثری به هیچ‌کدام بکند. با آمدن برادر کوچک‌تر نوچه یکی از تاجرها، "اونوسوکه" دست "سانجورو" را می‌خواند؛ او راکتک می‌زنند و حبس می‌کنند، اما "سانجورو" می‌گریزد و در نبرد پایانی، سرنوشت دعوا را برای همیشه یکسره می‌کند.
٭ فیلمی که با نام اصلی‌اش ـ به معنای محافظ شخصی، مزدور، یا آدم لاف‌زن ـ مشهور شد و خیلی‌ها از شباهت‌های آن با ژانر وسترن گفتند: ناکجا آبادی پرآشوب و بی‌قانون، غریبه سرگردانی آن در آخر هم به‌سوی سرنوشت نامعلومش می‌رود (و به‌خصوص، یادآور قهرمان فیلم شین جرج استیونز است)، نبردهای تن به تن و ... اما جالب‌ترین نکته این است که این نسخه "بدلی" وسترن به چنان اصالتی می‌رسد که سرجولئونه وسترن اسپاگتی به خاطر یک مشت دلار (۱۹۶۴) را از روی آن می‌سازد! (و کوروساوا غرامت خود را از درآمد نمایش آن در ژاپن تأمین می‌کند). کوروساوا عمداً از لحن تراژیک یا حماسی آثار وسترن ـ مثلاً نیمروز فرد زینه‌مان، ۱۹۵۲ ـ اجتناب می‌کند و فیلمی کمدی می‌سازد و میفونه ـ با "بد" بودن ذاتی‌اش، بی‌اعتنائی‌اش نسبت به هر نوع اصول اخلاقی، مادی‌گرائی افراطی‌اش، و بالاخره، خارش همیشگی بدنش! ـ در فاصله دادن اثر از لحن رایج این نوع فیلم‌ها نقش مهمی را بازی می‌کند. آخرین مرد مقام (والتر هیل، ۱۹۹۶) با همکاری بروس ویلیس، بر اساس همین فیلم ساخته شده است.