دعوا در آب گل آلود

ظاهراً اتفاقات مهم و بعضاً غیرقابل پیش بینی در روند مبارزات انتخاباتی و هرم قدرت کاندیداهای ریاست جمهوری امریکا در حال وقوع است. دعوای باراک اوباما و هیلاری کلینتون به نفع مک کین تمام شده و اوضاع بیش از پیش مبهم و پیچیده است. در این میان اوباما که تا چندی پیش شانس اول ریاست جمهوری امریکا محسوب می شد، همچنان به حامیان مالی کوچک اما میلیون ها نفری خود می نازد. از سوی دیگر گفته می شود ستون فقرات و محور مبارزات انتخاباتی او وکلای برجسته و ارشد، مدیران شرکت های با تکنولوژی پیشرفته، غول های رشته زمین و مسکن و بانکداران بزرگ به حساب می آیند. اتفاقاً به اعتقاد برخی همین امر می تواند به نقطه ضعفی برایش تبدیل شود. وقتی بخواهی همه را داشته باشی قطعاً تضاد منافع میان حامیان ممکن است به تفرقه منجر شود.
موضوع اخیر حداقل ادعایی است که بسیاری از مطبوعات اروپایی و امریکایی بر آن تاکید می کنند. هفته یی نیست که باراک اوباما با افتخار به اعانه دهندگان کوچکی که مبالغ خرد و اندک را از طریق اینترنت به حسابش واریز می کنند، اشاره نداشته باشد. از مجموع ۲۵۰ میلیون دلاری که اوباما تاکنون توانسته جذب مبارزات انتخاباتی کند، بخش عمده آن مربوط به میلیون ها اعانه دهنده خرد می شود. میانگین کمک این «خرده حامیان» تنها حدود ۹۶ دلار است. حتی مطبوعات با لحنی طنز نقل کرده اند که یک پیرزن حواله یی بانکی به مبلغ ۰۱/۳ دلار برای کاندیدای دموکرات ها فرستاده است. به نظر می رسد هر دو کاندیدای دموکرات ها یعنی اوباما و کلینتون به واسطه عشق بیش از حد به قدرت چنان استراتژی هایی در پیش گرفته اند که عملاً به خود و جناح شان ضربه می زنند. دوئل دموکرات ها چنان به نفع رقیب جمهوریخواه تمام شده که براساس جدیدترین نظرسنجی ها جان مک کین جمهوریخواه آرایی به اندازه اوباما و کمی کمتر از هیلاری کلینتون دارد.
این در حالی است که تا چندی پیش آنقدر دموکرات ها جلو بودند که کمتر کسی می توانست با جدیت از پیروزی جمهوریخواهان سخن بگوید. حالا خیلی ها می گویند فرقی نمی کند که اوباما کاندیدای ریاست جمهوری دموکرات ها شود یا هیلاری کلینتون. دیگر پیروزی قطعی و قاطع دموکرات ها در مقابل جمهوریخواهان در انتخابات تصویر چندان واقعی نیست. جدیدترین وضعیت حکایت از آن دارد که هیلاری کلینتون از اوباما جلوتر است ولی جان مک کین تنها چند درصد در آرای کل امریکا با او فاصله دارد. با این وضعیت همه اکنون معتقدند که طی انتخابات ریاست جمهوری امریکا در ماه نوامبر (آبان آینده) شاهد رقابت نزدیک و شانه به شانه یی خواهیم بود. مک کین ۷۲ ساله به صورت ناخواسته از یک رقیب ضعیف به یک کاندیدای مطرح بدل شده است. در این زمینه بد نیست به ارقام زیر اشاره کنیم؛ یک چهارم رای دهندگان بالقوه و حامیان اوباما طی یک نظرسنجی که خبرگزاری آسوشیتدپرس برگزار کرد، گفته اند در صورت انتخاب هیلاری کلینتون به عنوان کاندیدای نهایی دموکرات ها از این حزب روی برگردانده و به جان مک کین رای می دهند.بیش از یک سوم طرفداران هیلاری کلینتون هم می گویند در صورت برگزیده شدن اوباما به عنوان کاندیدای نهایی دموکرات ها به سراغ جان مک کین رفته و به او رای خواهند داد. از آنجایی که دموکرات ها چاره یی جز انتخاب یک کاندیدای نهایی ندارند و مجبورند یکی از دو کاندیدای فعلی را حذف کنند، در آینده مجبورند عده یی از رای دهندگان خویش را از دست دهند.آنها باید زودتر از اینها تکلیف خود و حامیان شان را مشخص می کردند و کاندیدای نهایی را مشخص می ساختند. حالا قضیه آنقدر به طول انجامیده که بلای جانشان شده است. در تابستان امسال و اجلاس سراسری حزب دموکرات که فرصت نهایی تعیین کاندیدای اصلی این حزب است از یک سو نوعی خودزنی سیاسی شکل خواهد گرفت و از سویی دیگر شکاف سیاسی جدیدی را شاهد خواهیم بود. در چنین بستری هم اوباما و هم کلینتون خود را با موضوعاتی مشغول ساخته اند که در مقایسه با موضوع فوق الذکر در درجه دوم اهمیت قرار دارند. اوباما می کوشد برخلاف واقعیت، حامیان خود را افراد و اقشار ضعیف جامعه نشان دهد و در پشت پرده از حمایت میلیاردرها بهره مند شود. هیلاری کلینتون هم با موضوع جنجالی نظیر دیدار از بوسنی و هرزگوین رسانه ها را به خودش مشغول ساخته است.
قضیه آنقدر رسوایی آمیز شده که هیلاری کلینتون شوهرش را به سکوت واداشته تا اوضاع از اینکه هست بدتر نشود. بیل کلینتون، رئیس جمهور سابق امریکا و شوهر هیلاری، رسماً به رسانه ها گفته که بنابر توصیه زنش دیگر در این مورد چیزی نمی گوید. هیلاری چندی پیش طی مبارزات انتخاباتی خود ادعایی دروغ را مطرح کرد. او گفت که در سال ۱۹۹۶ طی دیداری که به همراه همسرش از شهر توزلا در بوسنی و هرزگوین داشته هدف حمله یی تروریستی قرار گرفته است. او می خواست با این داستان ساختگی در شرایطی که بحث تروریسم مطرح است، نوعی سوءاستفاده تبلیغاتی از جو خبری روز به عمل آورد. پس از ادعای وی، شبکه های تلویزیونی دوباره به نمایش و بررسی تصاویر مربوط به آن زمان پرداختند. این تصاویر چنان واضح بودند که دروغ کلینتون کاملاً مشخص شد. تلویزیون ها به خوبی نشان دادند که هیلاری کلینتون مورد استقبالی آرام و دوستانه در شهر توزلا قرار گرفت و در زمان مورد ادعا یعنی هنگام پیاده شدن از هواپیما هیچ اتفاقی نیفتاد. پس از پیاده شدنش هم یک دختربچه هشت ساله جلویش شعری را خواند. اندکی پس از نمایش دوباره تصاویر از تلویزیون ها، هیلاری کلینتون با دستپاچگی وارد قضیه شد و اعلام کرد که اشتباه کرده است، چنین دروغ پردازی خود به نقطه شروعی برای دوئل دوباره دموکرات ها و رشد جمهوریخواهان تبدیل شد. باراک اوباما رقیب و هم حزبی خود را متهم کرد که با چنین ادعاهای غیرمسوولانه یی قدرت امریکا در عرصه سیاست خارجی را زیر سوال برده و حیثیت این کشور را در جهان خدشه دار می سازد. اما همین آقای اوباما که هم حزبی اش را به تنش زایی متهم می کند در تضعیف جایگاه دموکرات ها دست کمی از او ندارد. در حالی که ۷۸ نفر از حامیان مالی وی هرکدام بیش از ۲۰۰ هزار دلار به او کمک کرده اند، عملاً هیچ سخنی از آنها طی هفته های اخیر به عمل نیاورده و تنها به حامیان کوچک خویش در رسانه ها و محافل عمومی می پردازد. هدف از چنین کاری گسترده کردن طیف حامیان این کاندیدای نسبتاً جوان و سیاهپوست است، اما در عمل می تواند مضراتی هم برایش به همراه آورد. البته نباید یک طرفه به قضیه نگاه کرد و دموکرات ها را بازنده قطعی هفته ها و روزهای اخیر دانست. جمهوریخواهان با جنگ عراق و ناکامی های اقتصادی خویش، آنقدر برای خود نقطه ضعف درست کرده اند که به این راحتی ها نمی توانند به رقیب ضربه شدید وارد ساخته یا به عبارتی دیگر خود را بالا بکشند. انتشار گزارش اخیر موسوم به پترائوس- کروکر می تواند گواه این ادعا باشد. ژنرال دیوید پترائوس نظامی ارشد و رایان کروکر، سفیر امریکا در بغداد، در کمیسیون نیروهای مسلح در سنا اخیراً گزارشی را منتشر ساختند که اگر دموکرات ها کمی متحدتر و منسجم تر از امروز بودند می توانستند بهره برداری تبلیغاتی خوبی از آن به عمل آورده و رقیب را به اصطلاح ناک اوت کنند. در گزارش اخیر «ارشدهای امریکا در عراق» کوشیده شد تا اوضاع امنیتی رو به بهبود نشان داده شود اما نمایش آنها چنان ضعیف بود که حتی جان مک کین هم نخواست یا نتوانست از این گزارش برای تاکید بر سیاست همیشگی خویش یعنی تداوم نظامی گری در عراق استفاده کند.
جمهوریخواهان چنان افتضاحی در عراق به بار آورده اند که به سختی از آن می توانند دفاع کنند. اما ببینید وضعیت چقدر آشفته شده که دموکرات ها با این همه ادعا نمی توانند از افتضاح رقیب استفاده کنند. حتی این روزها یکی از مطبوعات در اروپا برای توصیف وضعیت موجود از عبارت زیر استفاده می کند؛ «وقتی سه نفر دعوا می کنند نفر چهارم پیروز می شود.» اشاره این نشریه به رقابت سه کاندیدای مطرح برای ریاست جمهوری امریکاست. به اعتقاد نویسنده مقاله نشریه مذکور ممکن است نفع برنده اصلی از وضعیت موجود کاندولیزا رایس باشد.گفته شده که وی معاون جان مک کین پس از پیروزی اش در انتخابات ریاست جمهوری شود و پس از چهار سال حتی جای او را گرفته و اولین رئیس جمهور زن تاریخ امریکا لقب بگیرد. ناظران می گویند که رایس تمامی مشخصات هر دو کاندیدای کنونی در جناح رقیب یعنی دموکرات ها را دارد. او هم مثل اوباما سیاهپوست است و هم مثل هیلاری کلینتون زن. علاوه بر اینها او مانند جان مک کین نیز دارای تجربه سیاسی است. اوباما و هیلاری کلینتون آنقدر به جان هم افتاده اند که از قدرتشان کاسته شده، جان مک کین پیرمرد هم به واسطه اشتباه های دموکرات ها آنقدر اعتبار ندارد که یک رئیس جمهور قوی و پایدار باشد.
حال به اعتقاد گروهی می تواند نفر چهارمی در آینده همانند کاندولیزا رایس مطرح شود و از دعوای این سه و البته تبلیغات و بعضاً عوامفریبی های آنها به نفع خود بهره بگیرد. البته این امر فقط در حد یک فرضیه مطرح می شود و ابهام در مورد نتایج انتخابات ماه نوامبر می تواند هر گونه فرضیه یی را زیر سوال ببرد. کاندولیزا رایس هم از طریق سخنگوی خود هرگونه شایعه یی در این مورد را رد کرده ولی برخی شواهد خلاف این امر را نشان داده اند. در هر حال اگر دعوای دموکرات ها سبب پیاده شدن چنین سناریویی شود، این حزب هم به خود، هم به اقتصاد امریکا و هم به بسیاری از جهانیان که از سیاست های جنگ طلبانه و نظامی گرایانه ایالات متحده خسته شده اند، ضربه خواهد زد. حدود یک هفته دیگر یک انتخابات مقدماتی مهم در ایالت پنسیلوانیا برگزار می شود که می تواند در تعیین کاندیدای نهایی حزب دموکرات مهم باشد. در آستانه این انتخابات نظرسنجی ها نشان می دهند که کلینتون در این ایالت از اوباما عقب است. آنقدر این دو از یکدیگر پیشی جسته یا عقب افتاده اند که دیگر وضعیت برای خودشان هم کم کم خسته کننده می شود، چه برسد برای مردمی مثل ما که در این سوی دنیا ناظر قضیه هستیم.

عباس فتاح زاده

منبع : روزنامه اعتماد