BRT؛ پنج ساعت آرامش، پنج ساعت هیاهو

مسافران BRT در ساعات پیک صبح و عصر به اندازه ای تحت فشارهای جسمی و روانی ناشی از ازدحام مسافر و کمبود اتوبوس قرار می گیرند که از طریق مشاجره با رانندگان اعتراض خود را مطرح می کنند.
وقتی به آن ها گفته می شود که آن ها نیز تنها یک کارگرند، می گویند: حرف دلم را به چه کسی بگویم.
وقتی از اتوبوس پیاده می شوم تمام بدنم، مخصوصا قفس سینه ام به واسطه فشارهای زیاده از حد مسافران انباشته شده در اتوبوس های BRT درد می کند. اعتراض ها هم که راه به جایی نمی برد، چکار باید کرد این جمله مشترک اغلب مسافران BRT است که آن را با خشم زایدالوصفی عنوان می کنند.
شهروندی که مسافر ثابت این اتوبوس ها در مسیر سبلان تا فردوسی است، به فارس گفت: ۱۰ دقیقه طول می کشد تا سوار اتوبوس شویم. مشکلات خط از زمان ورود اتوبوس های چپ در به واسطه کوچک بودن آن ها، کندی حرکت، ادغام ایستگاه های سایر خطوط در این خط و افزایش تعداد مسافران علاوه مسافران همیشگی آزادی-امام حسین، نسبت به قبل بیش تر شده است و این مشکلات در ساعات پیک صبح و عصر با تعطیلی ادارات تشدید می شود.
وی با بیان این که مردم گمان می کنند این خط و ایستگاه های جدید آن به واسطه منافع اقتصادی و تبلیغی و سیاسی بودن راه اندازی و تجهیز شده اند و به خاطر فشارهایی که متحمل می شوند ناسزاهایی هم می گویند ، قبل از نصب ایستگاه های جدید مسیر سبلان تا فردوسی را در مدت زمان ۱۵دقیقه طی می کردم اما الان این مسیر را در مدت ۳۰ دقیقه به دلیل عواملی که ذکر شد، طی می کنم.
این شهروند در خصوص برخی از اظهاراتی که توسط مردم مطرح می شود، گفت: فشار جمعیت آن قدر زیاد است که اکثر مسافران ضمن واکنش های پرخاشگرانه با احساسات خصمانه نسبت به یکدیگر برای آن که بتوانند کمی از فشارهای جسمی را کاهش دهند، می گویند آدم به یاد فشار قبر می افتد.
در کنار این مشکلات، ازدحام در قسمت آقایان به حدی بالاست که برخی از آقایان مجبور می شوند که در قسمت خانم ها سوار شوند و همین آغاز جنگ اعصابی دیگر می شود مخصوصا به هنگام سوار و پیاده شدن مسافران. برخی از مسافران نیز به واسطه فشارهای روانی و جسمی که متحمل می شوند با کوچک ترین بهانه ای اقدام به جر و بحث با راننده می کنند. وقتی به یکی از آن ها گفتم که راننده کاره ای نیست او هم یک کارگر است، گفت: من چکار کنم. حرف دلم را به چه کسی باید بگویم.
به اعتقاد این شهروند، BRT خوب است اما به شرطی که اقدامی جدی برای رفع مشکلات مردم در ساعات پیک اتخاذ شود.
شهروند دیگری که توسط متروی گلشهر و صادقیه به BRT خیابان آزادی وصل می شود تا بتواند در محل کار خود در میدان فردوسی حضور یابد، مشکلات این خط را در ساعات پیک بسیار تاسف بار عنوان می کند و می گوید: به طور میانگین هر روز باید ۳۰ دقیقه در ایستگاه بهبودی منتظر رسیدن اتوبوس بمانم. وقتی اتوبوس می رسد به حدی مملو از جمعیت است که تنها ۲ تا۳ نفر امکان جابه جایی پیدا می کنند و بقیه مسافران باید منتظر آمدن اتوبوس های بعدی شوند. بعضی وقت ها باید ۴ تا۵ اتوبوس را رد کنی تا بتوانی سوار اتوبوس شوی.
با وجود آن که نمایندگان رسانه ها به کرات اعتراض و گلایه های شهروندان را به شهردار تهران و مسئولان ترافیکی شهر منتقل کرده اند و خواستار چاره اندیشی شده اند اما مسئولان هر بار با شنیدن این سوال تکراری، با بیان این که نسبت به مشکلات این خط مطلعند اما کار دیگری از دستشان بر نمی آید، تنها به گفتن این جمله که اتوبوس های فعلی پاسخگوی نیاز مسافران نیست و این خط ظرفیت ورود اتوبوس های بیش تر از ۲۶۳ دستگاه را ندارد اما امیدواریم با ورود اتوبوس های جدید با ظرفیت ۲۰۰ نفر در هر دستگاه مشکل مسافران رفع شود، بسنده کرده اند.
درست است که شهردار تهران از زمان آغاز نصب ۲۵ ایستگاه جدید سرپوشیده BRT از تاریخ ششم تا دوازدهم دی هر روز به صورت ناشناس در اتوبوس های این خط حضور یافته است و تشکری هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار نیز به هنگام حضور در زمان نصب ایستگاه ها شاهد رضایت شهروندان نسبت به فعالیت این سیستم بوده است اما باید دید که مسئولان شهر چه ساعتی در بین مردم حضور یافته اند که شاهد رضایت شهروندان بوده اند.
بدون شک در ساعات میانی روز تقریبا از ساعت ۱۰ صبح تا ۳ بعدازظهر به ندرت شهروندی را شاید بتوان پیدا کرد که نسبت به عملکرد خطوط BRT ناراضی باشد اما چه خوب است که مسئولان شهرداری و چه بسا شورای شهر تهران در ساعات پیک صبح و عصر (مخصوصا ساعت ۶ تا ۹ صبح و ۵ تا۷ شب) در میان مسافران حضور یابند تا ببینند که مردم با چه مشکلاتی مواجهند.
غیرمنصفانه است اگر مفید بودن این سیستم و تلاش های شهرداری را برای بهبود بخشیدن سیستم اتوبوسرانی و حمل و نقل عمومی نادیده گرفت اما خوب بود که مسئولان به جای آن که بخشی از این مشکلات را ناشی از ضعف فرهنگ ترافیکی شهروندان اتوبوس سوار بدانند و حاضر شوند که به هر قیمت شده سیستم جدید را بر شهروندان تحمیل کنند به ضعف های شدید زیرساختی بیش تر توجه می کردند و همچون همیشه بار دیگر از مردم هزینه نمی کردند.

منبع : روزنامه جوان