اسکی ، استان چهارمحال وبختیاری

اسكی در استان چهارمحال و بختیاری فراتر از یك رشته‌ ورزشی است و با مقتضیات زندگی چادرنشینان كوهپایه‌های زاگرس پیوندی دیرپا دارد. در این منطقه به دلیل كوهستانی بودن و ارتفاع زیاد از سطح دریا، میزان ریزش برف و باران بسیار زیاد است. ریزش برف به حدی است كه در فصل زمستان، غالباً راه‌های ارتباطی بین روستاهای متعدد دامنه‌های زاگرس قطع می‌شود. در چنین مواقعی مردم با استفاده از تخته چوب‌هایی كه شبیه تخته‌های اسكی است، برای رفع نیازهای ضروری با یكدیگر ارتباط می‌گیرند.
برف فراوان، یخچال‌های طبیعی و شیب‌هایی كه می‌‌توان در آن پیست‌هایی با استانداردهای بین‌المللی و قابل استفاده برای قریب 9 ماه از سال احداث كرد، امكاناتی است برای توسعه ورزش ‌اسكی و جذب علاقمندان این ورزش زمستانی به استان چهارمحال و بختیاری.
امكانات موجود اسكی منطقه منحصر به یك تله اسكی در چلگرد، تله اسكی باباحیدر، و یك تل سی‌یژ در سورشجان (كردنه خك) است. شیب پیست چلگرد از سورشجان بیشتر و جهت آن نیز مناسب‌تر است؛ در چلگرد بعضی از سال‌ها به مدت 5 ماه از همین پیست فعلی برای اسكی استفاده شده است؛ این مدت برای پیست سورشجان تا 2 ماه است.
عواملی همچون وجود انواع جاذبه‌های طبیعی از قبیل دمای مناسب هوا و شرایط محیطی دلپذیر به ویژه در فصل تابستان، ایجاد كانون‌های تفریحی و استراحت‌گاه‌های ییلاقی را در این محدوده میسر ساخته است.
در زمینه گسترش ورزش‌های زمستانی به ویژه توسعه ورزش اسكی در محدوده موردنظر شرایط اقلیمی مناسبی مهیا گردیده است. 250 روز یعنی بالغ بر 70 درصد روزهای سال، آسمان این منطقه آفتابی است. این ویژگی به خصوص از اوائل اردیبهشت ماه تا پایان شهریور ماه بیشتر و در این زمان بالغ بر 90 درصد ساعات آفتابی گزارش شده است.
سرعت بادهای غالب در این پیست‌ها بین 6 تا 9 گره (9 تا 11 كیلومتر در ساعت) و ماه‌های آرام سال بین 70 تا 80 درصد در نوسان است. به علاوه در پیست‌هایی كه برای احداث تأسیسات اسكی انتخاب شده است به علت موقعیت جغرافیایی و وضع توپوگرافی ناحیه‌ای، جریان هوا از آرامش بیشتری برخوردار است و این نقاط بادگیر نیستند. نتایج مطالعات اقلیم‌شناسی منطقه نیز این گفته را تأیید می‌كند. براساس این مطالعات فصل زمستان كم بارش‌ترین فصل سال توصیف شده است و درصد آرامی هوا در ماهای دی و بهمن (دسامبر و ژانویه) رقمی حدود 90 درصد گزارش شده كه درصد آرامش نسبتاً بالایی است.
ریزش برف غالباً از آذرماه و استثنائاً‌ از اواسط آبان‌ماه آغاز و تا اسفند و گاهی حتی تا اردیبهشت سال بعد ادامه می‌یابد. حجم زیاد ریزش برف در این ما‌ه‌ها، همه ساله وجود برف را در ارتفاعات 2600 متری تا اردیبهشت ماه و در ارتفاعات 3000 متری تا خرداد و تیر و مرداد و در ارتفاعات 3000 متری به بالا برای ماه‌های شهریور و مهر ممكن می‌سازد. برای سایر ماه‌های سال، منطقه كلاً در زیر پوشش یك دست برف قرار دارد.
ارتفاع انباشت برف برحسب افزایش ارتفاع از سطح دریا متغیر است. به طوری كه میانگین سالانه ارتفاع برف در حد فاصل منحنی تراز 2500 تا 3000 متر، حدود 5 متر است و در ارتفاعات بالای 3000 متر به 10 متر نیز می‌رسد. ارتفاع بالای 3500 متر تا قله در تمامی ماه‌های سال پوشیده از برف‌های دائمی است. سطح پوشش برف‌های دائمی در كل منطقه حدود 190 كیلومترمربع است كه از این مساحت، پهنه‌ای در حدود 100 تا 120 كیلومترمربع در رزدكوه و قلمرو پیرامون آن است.