ویژگی‌های فرهنگی و هنری ، استان مازندران

استان مازندران علاوه بر مردم بومی،‌ اقلیت‌های بلوچ، ترك، كرد،‌ لر، افغان، گرجی و ارمنی را نیز در خود جای داده است كه هنوز كاملاً با اكثریت محلی تركیب نشده و بسیاری خصایص قومی و فرهنگی خود را حفظ كرده‌اند. از جمله بعضی تیره‌‌های ترك كه در قرون گذشته به منظور جلوگیری از هجوم تركمن‌ها به این نواحی كوچانیده شده‌اند، هم اكنون در مازندران نیز مشاهده می‌شوند. زبان طبری یا مازندرانی،‌ بازمانده زبان ایرانیان قدیم (پارسی میانه) است كه دیرتر و كمتر از سایر زبان‌‌ها تحت تأثیر زبان‌های بیگانه‌ای چون عربی، مغولی و تاتاری قرار گرفته است. تا قرن پنجم هجری، پادشاهان طبرستان به خط پهلوی می‌‌نوشتتند و سكه می‌زدند. دو كتبیه كه به خط پهلوی در رِسِكت در دودانگه ساری و گنبد لاجیم سوادكوه به دست آمده، مؤید این مطلب است. زبان مازندرانی با لهجه‌های مختلف در تمامی نواحی استان متداول است. علاوه بر آن زبان‌های گیلكی در غرب و زبان و لهجه مردمانی كه از شهرهای دیگر به این استان مهاجرت كرده‌اند، نیز رواج دارد. تركی آذری (آذربایجانی)‌ بطور پراكنده در سطح استان و نیز زبان كردی در برخی نواحی شرقی مازندران رایج است. مردم ساكن این استان عموماً مسلمان و شیعه دوازده امامی هستند.