مأمور ایستگاه

● نویسنده و کارگردان: تام مک‌کارتی. بازیگران: پیتر دنیکلیج، بابی کانادالد، پاتریسیو کلارکسون، پل بنجامین. مدت: ۹۰ دقیقه.
اسم این یکی را هم می‌توانید سرگشته در ترجمهٔ ۲ بگذارید. این فیلم که در جشنوارهٔ ساندنس مورد توجه فراوان قرار گرفت با همان درون‌مایهٔ ”آرامش یافتن در محفل غریبه‌ها“ سر و کار دارد با این تفاوت که در اینجا، نویسنده و کارگردان فیلم از کند و کاو در وجه تاریک یک دوستی نوشکفته هراسی نداشته است. فیلمی هوشمندانه که طی آن ظاهراً بر روی پرده اتفاقی نمی‌افتد اما در درونش، هیاهوئی حسی به پاست. فین (دنیکلیج)، کوتوله‌ای عزلت‌نشین، پس از مرگ رفیق کارفرمایش، ایستگاه متروکهٔ قطاری در نیوجرسی را به ارث می‌برد. اما مشکلات از همان روز اول و وقتی شروع می‌شود که جو (کانادالد)، آدمی بی‌چاک و دهن، واگن نهارش را درست جلوی خانهٔ جدید او پارک می‌کند. اولیویا دست کمی از جو ندارد و او نیز باعث دردسر است. وی مدام حال او را می‌گیرد و سپس با دعوت‌اش به قهوه، سعی می‌کند رابطه‌اش را با او بهبود ببخشد.
و بدین‌گونه، پیوندی بین فین و همسایه‌هایش به‌وجود می‌آید (از پدر بیمارش مواظبت می‌کند و شوهر اولیویا هم پس از مرگ فرزندشان، او را تنها گذاشته و رفته) و دو شخصی که ابتدا وجودشان مزاحم و آزاردهنده به‌نظر می‌رسیده، به یکی از عناصر مهم زندگی فین تبدیل می‌شوند. طی داستان مشکل هیچ یک از آنها حل و فصل نمی‌شود ولی وقت‌اش که می‌رسد، از لحاظ روحی به یاری یکدیگر برمی‌خیزند. دنیکلیج، بازیگر یک متر و ۳۰ سانتی‌متری، حضور فوق‌العاده‌ای در فیلم دارد و امیدواریم بی‌ادبی نباشد اگر بگوئیم که خیلی زود قد و اندازه‌اش را فراموش می‌کنید؛ کاناوالد خوش‌بینی آمریکائی جنوبی‌اش را با حقه بازی دل‌چسب‌اش در هم آمیخته و کلارکسون نیز یک‌بار دیگر بازی چشمگیری ارائه داده. مأمور ایستگاه سفر متأثرکنندهٔ سه تا آدم است که رفته رفته پی می‌برند که شانس آورده‌اند یکدیگر را یافته‌اند.

منبع : مجله دنیای تصویر