عروس جسد - CORPS BRIDE

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : انگلستان و آمریکا
محصول : تیم برتن و آلیسن آباته
کارگردان : تیم برتن
فیلمنامه‌نویس : جان اوگست، کارولاین تامپسن و پاملا پتلر، برمبنای شخصیت‌هائی خلق شده توسط کارلوس گرانگل و برتن
آهنگساز(موسیقی متن) : دَنی الفمن
نوع فیلم : رنگی، ۷۶ دقیقه. نقاشی متحرک
صدا : جانی دپ، هلنا بانم کارتر، امیلی واتسن، تریسی اولمن، پل وایتهاوس، آلبرت ریچارد ا. گرانت، کریستوفر لی و مایکل گاف


در قرن نوزدهم، ̎ویکتور̎ (دپ) در یک شهر کوچک اروپائی زندگی می‌کند و قرار است با ̎ویکتوریا̎ (واتسن)، به تشویق پدر و مادرهایشان، ازدواج کند. این دو فقط یک روز پیش از عروسی یک‌دیگر را ملاقات می‌کنند و ̎ویکتور̎ در تمرین مراسم، خیلی ناشیانه رفتار می‌کند. همان شب در حالی‌که ̎ویکتور̎ در بیشه‌ای قدم می‌زند و سوگند زناشوئی‌اش را تمرین می‌کند، انگشتر ازدواج ̎ویکتور̎ را در داخل چیزی شبیه به شاخهٔ درختی قرار می‌دهد. اما دیری نگذشته که ̎ویکتور̎ پی می‌برد خطای بزرگی مرتکب شده: معلوم می‌شود حلقه را در انگشتان اسکلتیِ ̎عروس جسد̎ (بانم کارتر) قرار داده و او نیز ̎ویکتور̎ را در چشم ‌به‌هم‌زدنی، به سرزمین مرموز و ظلمانی مردگان می‌برد و زن و شوهر می‌شوند. ̎ویکتور̎ از سرزمین مردگان وحشت دارد، به‌خصوص که درمی‌یابد عشق بزرگ زندگی‌اش را در وجود نامزدش، ̎ویکتوریا̎ یافته و از این‌رو به همه‌جا سرک می‌کشد تا راهی برای بازگشت به دنیای خودش پیدا کند.
● این جواهر کوچک، که هم‌زمان با چارلی و کارخانهٔ شکلات‌سازی (ساختهٔ برتن) ساخته و آماده شد، بازگشت شکوهمند و هوشمندانهٔ برتن به عرصهٔ ̎استاپ موشنِ̎ مورد علاقه‌اش، و ادای دینی عاشقانه و خونسرد به سنت‌های ترسناک عامه‌پسند است؛ فیلمی سرگرم‌کننده و روان که عجیب‌ترین و تلخ‌ترین اتفاقات را به شوخی و رقص و آواز می‌کشاند. از نظر تکنیکی عروس جسد چه در طراحی و چه در استفاده از ابزار این نوع انیمیشن و رنگ‌آمیزی آن با اندک جلوه‌های دیجیتالی چند گام از کابوس پیش از کریسمسِ تیم برتن (هنری سلیک، ۱۹۹۳) جلوتر رفته است. ̎ویکتور̎ جوان رنگ‌پریده و رنجوری ا ست که معصومانه میان دنیان واقعی افسرده و آداب‌زدهٔ دوروبرش و عشق نامزد زندهٔ خود، ̎ویکتوریا̎ از یک طرف، و جهان رنگارنگ و شاد مردگان و عشق عروس جسدش، ̎امیلی̎ از طرف دیگر گیج مانده است. روایت تند و تیز فیلم‌نامه و تدوین شادابِ جاناتان لوکاس و کریس لبترن، هم‌راه با قطعات و حکایات فولکلور اروپای میانه به صحنه‌ها و رسوم جلف پاورقی‌های قدیمی می‌برد و بازمی‌آورد: رفت‌وآمدی مرفّح از دنیای عبوس و بی‌روح زندگان (که تقریباً تک‌رنگ آبی خاکستری دارد) به سرزمین سرخوش و درخشان و پُرهیجان مردگان (̎جائی‌که در آن قلب‌هائی که از کار ایستاده‌اند هم می‌شکنند̎). پس از ماجراهائی وحشتناک و هم‌زمان خنده‌دار، ̎امیلی̎ مزهٔ عشق را به ̎ویکتور̎ می‌چشاند، و خود را از طلسم عروسی ناکامش با ̎لرد بارکیسِ̎ خبیث (گرانت) خلاص می‌کند؛ و با فداکاری ̎عروس جسد̎، ̎ویکتور̎ به عروس زنده‌اش می‌پیوندد. این فیلم که در گیشه کاملاً موفق بود در عین حالی یکی از شخصی‌ترین آثار برتن است: مرثیه‌ای طنّاز برای دنیاهای تاریک و غلط‌انداز گوتیک، روش‌های فیلم‌سازی سبک‌سرانهٔ اد وود، و جلوه‌های ویژهٔ باسمه‌ای خاطره‌انگیز: کرمی با صدائی شبیه پتر لوره، رقص و آواز روی سنگ قبرها، طراحی‌های دفتر کار دکتر کالیگاری (روبرت وینه، ۱۹۲۰)، قصّه‌ها و آئین‌های مرموز قرن هفدهمی، و اسکلت‌هائی به سبک افسانه‌های روی هری‌هاوزن. بین دوبلورها، کار دپ و بانم کارتر، لی (در نقش ̎پاستور گالزولز̎) و گاف (در نقش ̎اِدلر گاتکنچت̎)، و اولمن در چند نقش متفاوت عالی است.