چند قدم تا باغ نویسندگی

اولین قدم در امر نویسندگی، ارتقاء سطح کیفی نوشته است. چرا که بسا کتابهای قطوری که جز اشغال حجم کاری را از پیش نبرده اند.
اما سؤال این است که چگونه این بنیه و استعداد را در خود ایجاد نموده و یا اینکه در صورت وجود، آن را تقویت نماییم.
۱) مطالعه
یکی از کارهای موثر در امر نویسندگی، «مطالعه» کثیر آثار نویسندگان دیگر است. بدین ترتیب که همانگونه که یک مخترع، توانایی اختراع یک قطعه یا... را دارد، یک نویسنده زبردست نیز توانایی اختراع و ساخت کلمه یا داستان هایی را دارد که بسا به ذهن هیچ نویسنده دیگری نرسد.
حال شما با مطالعه اثرات دیگر نگارندگان نه تنها ذهن خود را فراخ تر و گشاده تر می نمایید، بلکه احتمالا با نگارشی جدید (کلمه و اصلاحات جدید) آشنا شده که با بکارگیری آنها در نوشته های خود، می توانید هم از به دراز ا کشیده شدن نوشته خود جلوگیری نمایید و همچنین به زیبایی پیام و مطلب خود بیفزایید. چرا که به عقیده بنده یک نوشته کوتاه بسیار شکیل تر از نوشته بلندی است که تنها نوشته شده است و کاربردی دیگر ندارد. چرا که از لحاظ محتوی و اثرگذاری نیز، می توان به تبعات تمرین نوشته کم حجم و مایه دار اشاره کرد.
۲) تمرین
از راهبردهای مهم دیگر می توان به «تمرین» اشاره نمود، یک نویسنده خوب نباید منتظر سوژه ای خوب باشد. بلکه با گذشت زمان باید مهارتی را در خود ایجاد نماید که بتواند با آب و تاب دادن به یک سوژه دست چندم، بازهم بتواند یک اثر ماندگار خلق نماید.
تمرین باید با تفکر و علاقه همراه باشد. هیچ زمانی را نباید برای تمرین کردن از دست داد. دیدن یک منظره (حتی دیدن یک منظره از تجمع زباله ها در یک جا و یا دیدن دعوای دو حیوان و...)، تردد عده ای انسان، یک فیلم سینمایی هنری و یا هر چیز دیگر قابلیت سوژه شدن را دارد. اما دراین راه باید یاس و هراس را از خود دور نمایید. هیچگاه نوشته هایی که شما در ابتدای امر نویسندگی می نویسید با نوشته هایی که با گذشت زمان و کسب مهارت به تکامل می رسند قابل قیاس نیست. اما نمی توان همه چیز را به دست زمان سپرد و تنها راه رسیدن به قلمی سبز که بتواند در عده کثیری تاثیر بگذارد، پرمغز شدن نوشته است که این مهم به دست تمرین تحصیل می شود.
هیچ فرصتی نباید برای تمرین کردن از دست برود. برای نوشتن منتظر قلم و کاغذ نباشید. هنگامی که در تاکسی و یا اتوبوس می نشینید یک فرصت مناسب برای تمرین نویسندگی است.
برای تمرین کردن، مدت زمان کمتری را بگذارید. چرا که هدف شما از تمرین کردن، خلق یک اثر ماندگار نیست. بلکه هدف شما ارتقاء سطح قلم خود برای مواقعی است که به آن محتاجید.
۳) محیط
از عوامل مهم دیگری که بر قلم شما اثر خواهد گذاشت، «محیط» است. اثبات این مدعا نیز نوشته شدن نوشته های از جنس مردم دربین مردم، نوشته شدن اثری هنری در دل طبیعت، نوشته ای مالامال از خشم و یاس در میادین نبرد و... است.
همیشه سعی کنید که خود را در محیطی ادبی قرار دهید. البته نگارنده مطلب فوق الذکر بدین معنا نیست که از تکنولوژی و گونه های امروزی زندگی فاصله گرفته و زندگی درویش گونه را پیشه کنید. بلکه هدف دوری از افراط و تفریطی است که باعث کورشدن قلم شما می شود. و اگر چنین نکنید، رونق را از قلم شما خواهد گرفت.
برای ساخت محیطی ادبی و هنری لازم نیست که تمام زندگی خود را با حصیر و گونی بپوشانید! بلکه همانطور که گفته شد، باید از تجمل دوری کنید تا به قلمتان برای اکثریت رنگ ببخشید. اما برای اینکه هنر با روح شما در آمیزد، می توانید از اشعاری که از جان برمی خیزد و به جان می نشیند استفاده نمایید. به نظر می رسد که مثنوی مولوی، گلستان و بوستان، اشعار رودکی و به طور کل، اشخاصی که شهرت و قلم آنان بین المللی شده استفاده کرد. البته باید دانست که یک اثری که برخی به آن بها می دهند، همانی نیست که بتواند در موازات خواسته شما قرار گیرد.
البته ورود عصر فن آوری به زندگی بشر، این امکان را به شما می دهد که محیط های ادبی بیشتری را به خانه بیاورید. به عنوان مثال اگر شما یک فیلم که در دل طبیعت کار شده است را تماشا کنید، انگار به درون طبیعت سفر کرده اید. این مهم باعث می شود که ناخودآگاه حس نویسندگی شما تحریک شود و شما را وادار به نوشتن یک قطعه ادبی از دیده ها شود. (هرچند که اثر آن به علت عدم حضور فیزیکی شما در آن محیط کمتر می شود) یا اگر یک فیلم پیرامون زندگانی یک اثر ادبی و یا یک نویسنده ببینید، علاوه بر کسب اطلاعات پیرامون آن شخصیت، با تعدادی از اثرها و روند ذهنی او نیز آشنا می شوید.
بنابراین باید بدانید که یک محیط مناسب و بدور از تنش، می تواند از عواملی باشد که قلم شما را به بهتر نوشتن تحریک نماید.

جلال فیروزی
۱۹ ساله -ساوه
(عضو تیم ادبی و هنری مدرسه)

منبع : روزنامه کیهان