لوگان خودروی جهانی رنو

سرانجام پس از مدت‎ها انتظار، شركت رنو با عرضه خودروی ۵ هزار یورویی خود، برنامه‎های جاه‎طلبانه‎اش را برای دستیابی به تولید سالانه حدود یك میلیون دستگاه در سراسر دنیا اعلام كرد. این شركت قصد دارد تا پایان دهه حاضر به برنامه‎هایش جامه عمل بپوشاند. در این مقاله، مارك بودسا به بررسی موشكافانه‎ای در زمینه پروژه خودروی جهانی رنو می‏پردازد:
این خودرو كه پیشتر به نام ۹۰X شناخته می‎شد، یك سواری صندوق‎دار چهار در برپایه طرح مشترك B شركت‎های رنو و نیسان است كه پس از مدتی نام آن به لوگان تغییر یافت و برای نخستین بار در یكی از شركت‎های اقماری رنو با نام «داچیا» در كشور رومانی ساخته خواهد شد. این خودرو بسته به این كه در چه بازاری به فروش برسد، با نام تجاری داچیا (Dacia) یا رنو عرضه خواهد شد.
در بازارهای اروپای مركزی و شرقی همچنین تركیه و شمال افریقا كه نام تجاری داچیا پیشتر نیز به كار رفته، همین نام را برای خودروی تولید شده به كار خواهند برد و در روسیه، امریكای جنوبی و خاورمیانه با نشان رنو عرضه خواهد شد. این خودرو برای بازار اروپای غربی نیز تأییدیه دریافت كرده اما تا به حال برنامه‎ای برای فروش آن در این منطقه مطرح نشده است. پیش از این نیز طرحی مشابه در میانه دهه ۱۹۹۰ از طرف كارخانه فیات با نام «پروژه ۱۷۸» ارائه شده بود كه چند نوع خودرو از جمله پالیوی پنج در (Palio)، سواری سی‏ینا (Siena) و وانت استرادا (Strada) را شامل می‎شد اما مدیران اجرایی رنو مدعی‎اند كه این دو طرح با هم تفاوت‎های اساسی دارند: یكی این كه شركت رنو لوگان را براساس پیشرفته‎ترین فناوری خود می‎سازد؛ در حالی كه مثلاً پالیو از برخی قطعات خودروی قدیمی، اونو (Uno) بهره می‎برد. دیگر این كه لوگان ارزان قیمت خواهد بود، برخلاف سی‎ینا كه جزو بهترین‎ها و گرانترین‎های فیات در اروپای مركزی به شمار می‎رفت. به این ترتیب لوگان نیرویی تازه به داچیا خواهد بخشید؛ این در حالی است كه تولید همه مدل‎های قدیمی‎تر آن در سال آینده پایان می‎گیرد.
●تفاوت چندانی ندارند
درواقع این دو طرح شبیه هم هستند و مهمترین وجه تمایز آنها این است كه رنو برخلاف فیات از نظر استفاده به موقع از مقتضیات زمان، كاملاً حساب شده عمل كرده است. مشكلی كه بر سر راه فروش پالیو وجود داشت، از دست رفتن برخی از بازارهای حیاتی به خصوص بازار امریكای جنوبی در اواخر دهه ۱۹۹۰ بود. برنامه‎ریزان لوگان، بیشتر بر بازارهای اروپای شرقی و مركزی متمركز شده‏اند و با توجه به گسترش اتحادیه اروپا در آینده، این بازارها نیز رو به تزاید خواهند گذاشت. به علاوه بازار بزرگ چین هم در دو سه سال گذشته به مهره‎ای تعیین كننده بدل شده است؛ در حالی كه در دهه ۱۹۹۰ راكد و مرده می‎نمود.
طرح ۹۰X به عنوان طرح «خودروی ۵ هزار یورویی» مشهور شده است. با وجود این، قیمت وعده داده شده در ماه سپتامبر یعنی زمان فروش خودروی مذكور محقق نخواهد شد. رنو فعلاً قصد ندارد مدل اصلی مقرون به صرفه خود را وارد بازار كند و تا سال آینده (۲۰۰۵) و توقف تولید مدل فعلی داچیا با نام سولنزا (Solenza) دست نگه می‎دارد. به این ترتیب در این مدت ضرری متوجه فروش این خودرو نمی‎شود. اولین تولید لوگان داچیا با مشخصاتی بهتر از آنچه انتظار می‎رفت، روانه بازار خواهد شد و حداكثر قیمت آن حدود ۸ هزار یورو خواهد بود. به علاوه در خارج از مرزهای رومانی هرگز شاهد برچسب ۵ هزار یورویی بر روی این خودرو نخواهیم بود زیرا تعرفه‎ها و مالیات‎های وارداتی دولت‎های همسایه بر این رویا خط بطلان كشیده است. با این وصف، لوگان دایره نفوذ محصولات رنو را به تمامی بازارهای كوچك اما ارزشمند باقیمانده گسترش خواهد داد، مثلاً رنو تاكنون نتوانسته در كشور لهستان در میان مجموعه خودروهای كم قیمت جایی برای خود باز كند؛ در حالی كه این بخش از بازار لهستان یعنی بخش وسایل نقلیه ارزان قیمت و مردمی، ۳۰ درصد از كل فروش خودروی این كشور را تشكیل می‎دهد.
شركت رنو در برنامه كاری خود به غیر از رومانی پنج نقطه دیگر را نیز برای راه‎اندازی تولید لوگان در نظر گرفته است. برنامه آنها این است كه در روسیه، مراكش و كلمبیا خط تولید احداث و آن را با قطعات و مجموعه‎های CKD تغذیه كنند؛ در ضمن با تمسك به نفوذ و قدرتی كه كشور فرانسه از گذشته در بازارهای خاورمیانه و به ویژه ایران داشته است، این شركت می‎خواهد در این كشور با سرمایه گذاری مشترك همراه شركت‎های داخلی به تولید انبوه ۳۰۰ هزار دستگاهی دست بزند. قرار است طی چند هفته آینده با شركت دونگ فنگ موتور چین هم موافقت‏‎نامه‎ای امضا شود و با سرمایه گذاری مشترك پنجاه ـ پنجاه تولید خودروی جهانی را در این كشور نیز آغاز كنند.
تولید این خودرو بخشی از برنامه‎های بزرگ رنوست كه می‎خواهد سهم خود را از بازار جهانی تا سال ۲۰۱۰ به ۴ میلیون دستگاه در سال افزایش دهد. چنین هدفی به عقیده لویی شوایتزر رئیس هیئت مدیره رنو، تنها با حضور مقتدرانه در بازارهایی غیر از اروپای غربی دست یافتنی خواهد بود. او قصد دارد شركت را به سمتی سوق دهد كه ۲۵ درصد از كل تولید سالانه‎اش را در خارج از بازارهای اروپای غربی به فروش برساند.
●محصولی قابل رقابت
مهندسان مركز فناوری شركت رنو در جنوب پاریس یعنی طراحان این خودرو همواره ذهنشان مشغول این بوده كه محصولشان در نهایت طوری از آب درآید كه از لحاظ قیمت با خودروهای بومی بازارهای تازه مثل لادای روسیه و پیكان ایران و یا حتی مدل‎های مختلف رنو ۱۲ خود شركت داچیا رقابت كند. طراحی لوگان به گونه‎ای است كه حتی‎الامكان از همان قطعات و زیرمجموعه‎های موجود در خودروهای قبلی اما پیشرفته‎تر استفاده می‎كند و سعی بر این بوده كه قطعات مخصوص این خودروی جدید نیز از سادگی بیشتر و تنوع كمتر برخوردار باشند مثلاً داشبورد آن را به روش تزریق یكپارچه تولید می‎كنند، سیستم تعلیق جلوی آن درست مشابه كلیو (Clio) و تعلیق عقب هم از مودوس (Modus) كپی‎برداری شده است. بسیاری از قطعات مونتاژی و تزئینات داخلی را از خودروی سولنزا گرفته‎اند؛ خودرویی كه از طرح‎های داچیا در اوایل دهه ۱۹۹۰ بود اما در سال ۱۹۹۹ زمانی كه رنو اداره داچیا را به دست گرفت، روی آن تغییرات مهندسی اساسی اعمال كرد. صفحه كیلومتر شمار، دستگیره‎های در، غربیلك فرمان و دسته راهنمای لوگان دقیقاً همان قطعات كلیوست. بعضی از قطعات از قبیل هواكش روی داشبورد و سر دسته دنده هم از خودروی اسپیس (Espace) گرفته شده‎اند. همان طور كه گفته شد قطعات خاص لوگان هم با هدف آسان سازی و سادگی طراحی شده مثلاً حتی زه پلاستیكی دور درها را طوری ساخته‎اند كه دو طرفه باشد و از یك قطعه بتوان برای هر دو طرف ماشین استفاده كرد.
●سومین خودروی طرح مشترك B
لوگان سومین خودرویی است كه قرار است در پی همكاری رنو و نیسان در طرح مشترك B ساخته شود. پیش از این، خودروی نیسان میكرا (Nissan Micra) و به تازگی مودوس رنو را هم از این گروه شاهد بوده‎ایم. لوگان خودرویی خواهد بود با موتور بنزینی هشت سوپاپه از موتورهای ردیف K۷ كه با قدرت ۷۵ اسب بخار و حجم موتور ۴/۱ لیتر و یا ۹۰ اسب بخار با حجم موتور ۶/۱ لیتر تولید خواهد شد. با هر دوی این موتورهای یك جعبه دنده پنج دنده هم نصب می‎شود كه قبلاً در خودروهای لاگونا (Laguna) و مگان (Megane) به كار رفته است.
این موتورها پیش از این در چند مورد از وسایل نقلیه ساخت رنو امتحان خود را پس داده‎اند و هنوز هم در خودروی سواری كلیو و ون كانگو (Kangoo) به كار می‎روند. در سال ۲۰۰۵ گزینه استفاده از موتور دیزلی dci ۵/۱ با قدرت ۶۵ اسب بخار نیز در دسترس خواهد بود كه البته همزمان با آن، موتور بنزینی ۱۶ سوپاپه ۱۶۰۰ سی سی با قدرت ۱۰۷ اسب بخار هم از راه خواهد رسید. فلسفه استفاده از موتورهای اندكی قدیمی‎تر این است كه موتورهای یادشده قابلیت كاركردن با سوخت‎هایی با كیفیت‎های بسیار متفاوت را دارند مثلاً بنزین با عدد اكتان ۸۷، ۹۱ و ۹۵ نیز در این موتورها جواب داده است. این موتورها استاندارد آلایندگی اتحادیه اروپا (یورو ۴) را پاس می‎كنند و بدنه خودرو هم با استاندارد اروپایی مربوط به ضربات جانبی و رو به رو مطابقت دارد.
طرح سرمایه گذاری مشترك (پلت فرم) B از نظر ابعاد قدری كشیده‏تر و به مرز تعریف شده برای كلاس بعدی خودرو نزدیك‎تر است؛ به نحوی كه لوگان از نظر طول (۴۲۵۰ میلی‎متر)، پهنا
(۱۷۳۵ میلی‎متر) و ارتفاع (۱۵۲۵ میلی‎متر) به رده C نزدیك است. ظاهراً حجم ۵۱۰ لیتری فضای صندوق عقب آن در رده خود بهترین بوده و مقام اول را داراست. به علاوه مدل فرمان راست لوگان هم در فهرست برنامه‎های رنو قرار دارد زیرا آنها خیال دارند در افریقای جنوبی یعنی جایی كه نیسان هم كارخانه‎ای احداث كرده است نیز خط مونتاژ لوگان را راه‎اندازی كند.
از اوایل سال ۲۰۰۷ قرار است انواع بدنه‎های دیگر را هم در خودروی لوگان سوار كنند و مدل سفری، یك ون كوچك و یك وانت نیز تولید خواهند كرد. اما مدل پنج در (هاچ بك) برای آن در نظر نگرفته‎اند چون از نظر دست اندركاران شركت رنو، با وجود كلیو، مودوس و توئینگو كه قرار است در آینده وارد بازار شوند، ضرورتی برای حضور یك خودروی پنج در دیگر احساس نمی‎شود. با این همه تولید خودروی چهار در كلیو كماكان ادامه خواهد یافت و به عنوان خودرویی برتر از لوگان همچنان مطرح خواهد بود.
یكی از ملاك‎های تعیین شده برای خریداران خودرو، مخارج مربوط به نگهداری آن است. در مورد لوگان كاهش این هزینه‎ها مد نظر بوده به عنوان مثال در بعضی از كشورها تعویض روغن، شمع و صافی هوا هر ۳۰ هزار كیلومتر یك بار انجام خواهد شد. علاوه بر این تمهیداتی اندیشیده شده كه سرویس خودرو به آسانی امكان پذیر و قابل اجرا باشد مثلاً چراغ جلو از درون محفظه موتور قابل دسترس است و صاحب خودرو می‎تواند در صورت نیاز، خودش آن را تعویض كند.
ساختار سیستم گرمایشی لوگان در دیگر خودروهای رده B رنو از جمله مودوس نیز استفاده شده است. طراحی یك تكه، لوله‎كشی ساده و مدار چرخشی كوتاه آن سبب بهبود عملكرد آن و كاهش هزینه طراحی بدون اتلاف انرژی می‎شود.
و اما عملگرهای الكترونیكی خودرو در یك محفظه مركزی متمركز شده‎اند و از این نظر مانند كلیو و توئینگوست. محفظه موتور لوگان هم درست مانند كلیو و با هم اتصالات و ارتباطات طراحی شده است پس بالطبع فرایند مونتاژ مربوط به آن نیز همانند فرایند كاری كلیو كه از بوته آزمایش گذشته است، با مشكلات چندانی رو به رو نخواهد بود.
هزینه شكل‎گیری نهایی لوگان ۳۶۰ میلیون یورو بوده است كه در مقام مقایسه مبلغ هنگفتی به شمار نمی‎آید. چنین دستاوردی از نتایج به كارگیری روش طراحی اقتصادی (Design to cost) بوده است. این روش به زبان ساده همان به كارگیری قطعات و زیرمجموعه‎های به كار رفته در خودروهای پیشین است كه در نهایت باعث می‎شود قابلیت اطمینان حتی‎الامكان افزایش یابد، هزینه‎های تولید به حداقل برسد و مراحل طراحی تا آنجا كه ممكن است به صورت مجازی و رایانه‎ای صورت گیرد.
بنا به گفته مدیر مهندسی پروژه شركت رنو، آغاز به كارگیری روش طراحی اقتصادی در این شركت به سال ۱۹۹۲ و زمان طراحی خودروی توئینگو برمی‎گردد و پس از آن در سال ۲۰۰۰ با آغاز به كار طرح ۹۰X به طور همه جانبه از آن استفاده شده است. می‎توان گفت استفاده از شبیه سازی دیجیتالی برای طراحی وسایل نقلیه و ساخت ابزارهای تولید و نیز تنظیم و ساماندهی فرایند تولید، نخستین بار در لوگان به عنوان نمونه آزمایشی به طور كامل به انجام رسیده است مثلاً محاسبات مربوط به ارتعاشات و لرزش‎های خودرو و آزمایش میزان رعایت نارسانایی صوتی در آن كه با كمك نمونه‎های دیجیتالی صورت گرفت، باعث شد دیگر طراحان به ساخت نمونه واقعی و آزمایش بر روی آن نیازی نداشته باشند. مزیت استفاده از این روش به ویژه در طراحی و شكل دهی ساختار بدنه خودرو، این است كه مرحله پرهزینه ساخت نمونه‎های اولیه خودرو و ابزارهای تولید را حذف می‎كند و از این رو دیگر به اجرای بسیاری از مراحل دستی طی فرایند طراحی خودرو نیازی نخواهد بود. كاربرد این روش حدود ۲۰ میلیون یورو برای شركت رنو صرفه‎جویی در پی داشته است.●سرمایه‎گذاری صنعتی
تقبل هزینه طراحی و تولید لوگان برای شركت رنو، بخش عمده‎ای از سرمایه گذاری وسیع صورت گرفته در عرصه صنعت و بهره‎گیری از توان تولیدی این شركت در سطح بین‎المللی بوده است. درست است كه رنو برای تولید این خودرو ۳۶۰ میلیون یورو هزینه كرده اما بسیار بیش از اینها صرف ایجاد امكانات و تجهیزات آن می‎كند مثلاً در رومانی ۲۰۵ میلیون یورو، در روسیه ۲۳۰ میلیون یورو، در مراكش ۲۲ میلیون یورو، در كلمبیا ۱۶ میلیون یورو و در ایران رقم هنگفت ۳۰۰ میلیون یورو در نظر گرفته شده است. برنامه‎ریزی این شركت در مورد كشور چین هم احتمالاً در قالب طرح مشترك همكاری میان نیسان و دونگ فنگ به ارزش ۲ میلیارد دلاری تحقق خواهد یافت.
به گفته شوایتزر، كارخانه شركت داچیا واقع در پیتستی به طور اساسی بازسازی شده است و تنها دیوارهای دورتادور كارخانه دست نخورده باقی مانده‎اند. پس از فروپاشی حكومت چائوشسكو، این كارخانه هم مورد بی‎توجهی واقع شد. كارخانه مذكور پیش از بازسازی، مجموعه‎ای درهم و برهم از ابزارآلات قدیمی در محوطه‎ای متروك بود كه زمین آن در زیر لایه‎ای گریس و خاك پنهان شده و پوششی از رسوبات سیاه صنعتی سقف آن را چنان پوشانده بوده كه هیچ نوری از بیرون وارد فضای كارخانه نمی‎شد.
با این همه، عملیات نوسازی شروع شد و پس از پاك سازی بعضی از قسمت‎ها از جمله خط تولید موتور، این كارخانه توان بالقوه خود را به نمایش گذاشت. كارخانه‎ای كه اوایل دهه ۶۰ پایه گذاری شده بود در آن زمان به تولید رنو ۸ سرگرم بود، حركت خود را به سوی آینده‎ای روشن آغاز كرد. اكنون با بهره‎گیری از امكانات كارخانه، بسیاری از قطعات مربوط به قوای محركه خودرو در داخل آن ماشینكاری و تولید می‎شوند. درپوش سرسیلندر، دسته موتور، تكیه‎گاه دسته موتور و كاسه روغن از آن جمله‎اند. هم اكنون تأمین كنندگان مواد و قطعات كاملاً درگیر كار شده‎اند و تعداد پیمانكاران اصلی پروژه لوگان به ۱۴۳ مورد می‎رسد كه ۴۳ پیمانكار در رومانی، ۹ پیمانكار در تركیه، ۵ مورد در اروپای مركزی و شرقی و ۱۰ مورد در اروپای غربی واقع شده‎اند. ۸ پیمانكار از گروه پیمانكاران رده اول یا پیمانكاران اصلی بساط تولید خود را در پیتستی و در ساختمان‎های سابق داچیا گسترده‎اند كه عبارتند از: والئو، جانسون كنترلز فائوریسیا، یورو ای پی اس (كه ائتلافی است مابین ای دی پلاستیك و سیمولدر)، ای سی آی، پیرو، ایری، ام س ای انژنیری، و متال ایمپكس اما برای این كه شرایط را برای شركای داچیا مساعد كنند تا ظرفیت تولید آنها افزایش یابند، تعداد پیمانكاران این شركت را از ۲۰۰ مورد برای داچیا برلینا (رنو ۱۲) (خودرویی كه تا پایان سال ۲۰۰۴ به تدریج كنار خواهد رفت) به ۱۴۳ مورد برای لوگان كاهش داده‎‎اند.
به نظر شوایتزر، سرمایه گذاری‎های انجام شده سال آینده به سودآوری می‎رسند و در این سال ۲۰ هزار لوگان تولید خواهد شد و برای ۱۵۰ هزار خودروی دیگر هم مجموعه‎ قطعات CKD آماده می‎شود. این در حالی است كه بیشتر هزینه‎ها برای بهسازی و نوسازی امكانات تولید كارخانه پیتستی صرف شده است؛ كارخانه‎ای كه در زمینی به مساحت ۹/۲ مترمربع و ۶۲۳ هزار مترمربع زیربنا احداث شده است. در این كارخانه شش خط پرسكاری بهسازی شده است. در مجموع ۳۰ دستگاه پرس و در هر خط ۵ دستگاه وجود دارد كه بعضی از آنها جایگزین و برخی نوسازی شده‎اند. بعضی از ماشین‎آلات خط‎های پرسكاری جدید را با بهسازی دستگاه‎های كارخانه رنو واقع در ساندوویل تأمین كرده‎اند كه خود این كارخانه هم سه سال قبل برای خودروهای جدید لاگونا، ول ساتیس (Vel Satis) و اسپیس بهسازی شده بود. كارگاه مونتاژ بدنه مستقر در پیتستی نیز به كلی بازسازی و جریان كار در آن بررسی و اصلاح شده است. در این زمینه بیشتر به استفاده از نیروی انسانی توجه شده؛ تا آنجا كه اكنون كارها عمدتاً به صورت دستی انجام می‎شود و تنها یك روبات در آن وجود دارد. در بخش قوای محركه نیز عملیات ریخته‎گری آلومینیم و كارگاه ماشینكاری به پیشرفته‎ترین امكانات مجهز شده‎اند و از پایان سال ۲۰۰۳ تولید موتور دیزلی ۹/۱ لیتری از كارخانه‎ كلئون به پیتستی انتقال داده می‎شود. در كارگاه رنگ نیز تجهیزات و امكانات جدیدی برای اجرای عملیات پیشرفته آماده سازی رویه بدنه و كاتانروز نصب شده است. كوره‎هایی مانند كوره‎های كارخانه‎های پیشرفته رنو و سایر موارد، همه و همه دست به دست هم داده‎اند تا ظرفیت تولید كارخانه را تا پایان سال ۲۰۰۴ به ۳۲ دستگاه در ساعت برساند. در سال ۲۰۰۵ هم اگر حجم تولید لوگان ایجاب كند، تعداد نوبت‎های كاری از دو به سه افزایش خواهد یافت.
برای صرفه‎جویی در هزینه‎ها و افزایش قابلیت رقابت، كارگاه‎های مونتاژ به صورت اقماری طرح ریزی خواهند شد. رنو تصمیم گرفته است سرهم كردن قطعات خودرو را بیشتر با استفاده از نیروی انسانی انجام دهد و از عملیات خودكار كمتر استفاده كند. از آنجا كه فرایند مونتاژ عمدتاً دستی است، مهندسان تلاش كرده‎اند روش به كارگیری و جریان یافتن مواد و قطعات بهینه شود. به علاوه هیچ قطعه بدنه بزرگی را هم طراحی نكرده‎اند. به همین دلیل عملیات را طوری طرح‏ریزی كرده‎اند كه به استفاده از فناوری جوشكاری لب به لب لیزری برای مونتاژ ورق‎های فلزی نیازی نباشد.
در همه كارخانه‎هایی كه قرار است به تولید خودروی لوگان بپردازند، سیستم تولید رنو (یا به اختصار SPR) پیاده خواهد شد. این سیستم كه برمبنای روش و خط‎مشی نیسان است، نخستین بار در سال ۱۹۹۸ مطرح شد و از نتایج آن، ایجاد یكپارچگی و همبستگی میان تمام عوامل دخیل در فرایند تولید است. تداركات/تأمین كنندگان، كارشناسان پشتیبانی، مهندسان و دست اندركاران اجرایی تولید و غیره به گونه‎ای در كنار هم فعالیت می‎كند كه بر رویه‎ها و اهدافی یكسان متمركز باشند. بر این اساس، كاركنان آموزش‎های خاصی می‎بینند كه حركات ملكه ذهنشان شود و دستشان در انجام كار روان و چالاك باشد و به این صورت حركات را آسانتر و اثربخش‎تر انجام خواهند داد. SPR ایستگاه‎های كاری را مركز توجه فعالیت‎های مهندسی و فنی قرار می‎دهد و به این نكته تأكید می‎كند كه حركت‎های صورت گرفته در هر ایستگاه تا جزئی‎ترین حالت، به صورت تعریف شده و استاندارد درآید. این روش كاركردن، بهره‎وری كارخانه، كیفیت محصول و همچنین وضعیت بهداشت كار را بهینه می‎كند.
●روسیه
رنو برای تولید لوگان در روسیه كه از نیمه سال ۲۰۰۵ شروع خواهد شد، ۲۳۰ میلیون یورو سرمایه گذاری می‎كند و محل تولید آن هم كارخانه آوتوفراموس در مسكو است كه مالكیت آن به طور مشترك در اختیار رنو و مقامات شهر مسكو قرار دارد. ظرفیت تولید آن نیز ۶۰ هزار خودرو در سال خواهد بود.
این سرمایه گذاری مستلزم راه‎اندازی خطوط تولیدی مربوطه و شبكه پیمانكاران و اقدامات پشتیبانی مورد نیاز است. زمانی كه كارخانه مسكو با كارگاه‎های بدنه، رنگ و مونتاژ و با حداكثر ظرفیت كار خود را آغاز كند، به حدود ۲۰۰۰ نفر نیروی كار نیاز خواهد داشت. سپس پیمانكاران فرعی محلی را نیز به تدریج وارد میدان خواهد كرد. هم اكنون در این محل مراحل مونتاژ نهایی خودروی صندوق دار كلیو سیمبل (Clio Symbol) صورت می‎گیرد و تنها ۸ دستگاه در روز تولید می‎شود كه تا زمان شروع تولید لوگان، كار بر همین منوال پیش خواهد رفت.
●لوگان در ایران
سرمایه گذاری رنو در ایران سنگین‎تر و بالغ بر ۳۰۰ میلیون یوروست. ایران بازاری جدید برای فعالیت دوباره رنو به شمار می‎آید اما در عین حال خودروهای فرانسوی در این بازار كم نیستند. به عنوان نمونه می‎توان به پژو ۴۰۵ و ۲۰۶ اشاره كرد كه مونتاژ آن مدتی است در ایران آغاز شده است. رنو و ایدرو (سازمان گسترش و نوسازی صنایع كه مرجع دولتی عهده‎دار صنایع خودروسازی ایران است) شركت ائتلافی رنو پارس را در ماه می سال ۲۰۰۴ تأسیس كردند. شركت‎های سایپا و ایران خودرو (دو خودروساز برتر ایران) از سال ۲۰۰۶ با ظرفیت اولیه ۳۰۰ هزار دستگاه در سال به تولید و فروش لوگان خواهند پرداخت. بخشی از این حجم تولید برای صادرات به خارج از ایران اختصاص خواهد یافت. بسته‎های حاوی مجموعه قطعات و اجزای خودرو كه شركت رنو پارس به دو شركت تولید كننده تحویل می‎دهد، پس از بازگشایی در این دو كارخانه مونتاژ خواهد شد. هر شركت مسؤولیت تمام عملیات اجرایی را برعهده خواهد داشت. فعالیت‎های مهندسی، كیفیت، خرید و پشتیبانی، هماهنگی سیاست‎های فروش، بازاریابی و خدمات پس از فروش از این دست به شمار می‎روند.
لوگان با نشان تجاری رنو به فروش خواهد رسید و سایپا و ایران خودرو با استفاده از شبكه‎های نمایندگی فروش خود، توزیع آن را در ایران برعهده خواهند داشت. بازار خودروی ایران با جمعیت ۶۸ میلیون نفر طی سه سال گذشته شاهد رونق و شكوفایی بسیار بوده است. تنها در سال ۲۰۰۳ مجموع فروش كل خودروهای سواری به ۷۰۰ هزار دستگاه رسید كه تولید خودروهای سنگین را نیز باید به این رقم افزود.
●مراكش
سرمایه گذاری دیگر شركت رنو به میزان ۲۲ میلیون یورو برای تولید لوگان در كارخانه سوماكای مراكش بوده است كه از نیمه دوم سال ۲۰۰۵ راه‎اندازی خواهد شد. انتظار می‎رود این كارخانه سالی ۳۰ هزار دستگاه خودرو تولید كند كه قسمتی از آن نیز صادر خواهد شد.
●كلمبیا
یكی دیگر از خرده سرمایه گذاری‎های رنو پروژه ۱۶ میلیون یورویی سوفاسای كلمبیاست كه در حال حاضر به تولید خودروهای سنگین برای شركت تویوتای ژاپن در كنار سواری‎های رنو توئینگو، كلیو و مگان می‏پردازد. سوفاسا به كشورهای دیگر اتحادیه حوزه كوه‎های آند و برخی از كشورهای امریكای مركزی به نیابت از شركت رنو خودرو صادر می‎كند.
●چین
كشور چین شاید در این میان برای رنو از بقیه مهم‎تر باشد. تولید لوگان در چین امسال آغاز خواهد شد. همان طور كه گفته شد، این پروژه با سرمایه گذاری مشترك رنو و دونگ فنگ موتور به اجرا در خواهد آمد. گفتنی است سال گذشته نیز یك شركت چند منظوره با سرمایه گذاری مشترك ۲ میلیارد دلاری دونگ فنگ موتور و نیسان تأسیس شد.
بنا به اظهار نظر منابع خبری چین، پروژه حاصل از سرمایه گذاری مشترك دونگ فنگ ـ رنو در شهر شن ژن راه‎اندازی خواهد شد كه در استان گوانگ دونگ در جنوب چین واقع است و به مركز دونگ فنگ در استان هوبی چندان نزدیك نخواهد بود. بنابه گزارش چاینا دیلی، هر دو طرف ۵۰ درصد سهام این شركت را در اختیار خواهند داشت و قرار است سالانه ۳۰۰ هزار دستگاه خودروی رنو تولید كنند اما معلوم نیست تمام این میزان تولید به لوگان اختصاص دارد و یا شامل خودروهای دیگر نیز می‎شود.
به رغم بروز اشتباهاتی كه یك دهه قبل در آغاز چنین فعالیت‎هایی رخ داد، اقدامات صورت گرفته نشان می‎دهد كه رنو این بار فعالیت‎ خود را به صورت سازمان یافته‎تر و اثربخش‎تر پی خواهد گرفت. در ماه ژانویه رنو و دونگ فنگ با یكدیگر توافق كردند كه در ادامه فعالیتی كه پیش از این در منطقه خودمختار گوانگزی ژوانگ در جنوب چین شروع كرده بودند، سرمایه گذاری مشترك جدیدی نیز برای تولید خودروهای باری شركت رنو انجام دهند.
علاوه بر اینها، شركت دونگ فنگ با همكاری شركت رنو و همچنین شركت نیسان، تولید موتورهای دیزلی را در چین آغاز كرده است.
رنو در سال ۱۹۹۴ در هوبی با یك طرف دیگر چینی طرح مونتاژی مینی‎بوس «ترافیك» خود را راه‎اندازی كرده بود اما در طول سال‎های گذشته این مشاركت تقریباً به حالت تعطیل درآمد زیرا بازار فروش محصولات آن بسیار راكد و بی‎رونق بوده است. رنو و طرف چینی‎اش یعنی شركت دلونگ كه یك مؤسسه صنعتی و سرمایه گذاری ثبت شده در شانگهای است، سال گذشته در مورد تلاش برای احیای طرح مشترك پیشین خود وارد مذاكره شدند تا شاید بتوانند با تولید ون سبك و مدل‎های چند منظوره كانگو كه از تولیدات رنو به شمار می‎آیند، جانی تازه در كالبد این مشاركت قدیمی بدمند. دلونگ حتی برای پروژه لوگان هم خیز برداشته بود اما به هر حال دونگ فنگ از دلونگ بسیار قدرتمندتر است و یكی از سه خودروساز بزرگ چین به شمار می‎رود كه خود را برای قبضه كردن بازار رو به رشد فزاینده چین آماده می‎كنند.

ترجمه: فرزین آقازاده
كارشناس مهندسی صنایع
مأخذ: هیئت تحریریه پایگاه شبكه‎ای just-auto.com
۱۴ ژوئن ۲۰۰۴

منبع : اندیشه گستر سایپا