مهره هالیوود

حضور احتمالی “اولیور استون” کارگردان سینمای هالیوود در ایران و درخواست وی جهت کسب مجوز ساخت فیلمی درباره دکتر محمود احمدی‌نژاد دیروز به سوژه اول یکی از روزنامه‌های اصلاح‌طلب تبدیل شده هرچند که اولیور استون را نمی‌توان جزء کارگردانان چیره‌دست سینمای هالیوود و متفکری خلاق در امر فیلمسازی نوین دانست ولی کلیت حضور وی در ایران از ابعاد مختلفی قابل تامل است. الیور استون از پدری یهودی و مادری کاتولیک متولد شده است و همانند “استیون اسپیلبرگ”، “اریک فواشتروهام، “مل بروکس”، “تیم برتون” و... جزئی از شبکه ۱۵۰۰ نفره یهودیان یا یهودی‌زاده‌های شاغل در هالیوود محسوب می‌شود.
استون ظاهرا علاقه زیادی به ارتباط میان “سینما” و “سیاست” دار، اما در هدایت این علاقه در قالبی واقع‌بینانه، ناکام مانده است. فیلم‌هایی که استون راجع به “کندی”، “نیکسون”، “فیدل کاسترو” و “یاسر عرفات” ساخته است نمی‌توانند نمادهایی برای اثبات “بی‌طرفی” استون در ساخت فیلم‌هایش محسوب شوند. این فرضیه زمانی به واقعیت نزدیک‌تر می‌شود که بخواهیم آن را در چارچوب ساختار صهیونیستی هالیوود تفسیر نماییم.در نظام اداری و مدیریتی پیچیده هالیوود مولفه‌ها و قوانین نانوشته بسیاری وجود دارد که یکی از آنها رجحان یهودیان و تفکر صهیونیسم در تمامی زمینه‌های هنری و رسانه‌ای است. فراموش نکنیم که “اولیور استون” از “هالیوود”‌به ایران می‌آید. شاید از اکنون کمی زود باشد تا عکس‌ وی را همانند قهرمانان پوشالی سینمای آمریکا در صفحه اول برخی روزنامه‌ها مشاهده کنیم! استون در فیلمسازی مدرن هالیوود کارگردانی صاحب سبک نیست. اما تمایل زیادی به هدایت تخیلات خود در قالب “رئالیسم ” دارد. هرچند که در دستیابی به این هدف خود تاکنون ناکام مانده است.
استون همانند هر کارگردان دیگری به دنبال جذب مخاطب برای فیلم‌های خود است. او از اکران فیلم جان اف‌کندی )JFK( سود زیادی به دست آورده است هرچند که عدم استقبال از فیلم “فرمانده” که مستند مبارزات کاسترو را به تصویر می‌کشید، تجربه‌ای ناموفق داشت. از این رو استون نسبت به سیاستمداران و افراد تاثیرگذار در عرصه بین‌الملل نگاهی کاملا سوژه‌ای دارد. بدون شک “استون”‌ فرای خصلت‌های عمومی یک کارگردان، نماینده نوعی “تفکر نامحسوس سلطه یهود” در آثار خود است. این حقیقت را می‌توان با مشاهده فیلم “مرکز تجارت جهانی”‌به خوبی استنباط نمود. مرکز تجارت جهانی با بازیگری “نیکلاس کیج” داستان واقعی دو افسر پلیس آمریکایی است که پس از فرو ریختن برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی در نیویورک در میان آتش و خاک گرفتار می‌شوند و در نهایت نجات می‌یابند. “استون”‌در این فیلم که ظاهرا با هدف همدردی با قربانیان ۱۱ سپتامبر تهیه شده بود، سعی کرده است ابهامات و سوالات اصلی در خصوص انهدام برج‌های دوقلو را به گونه‌ای غیرماهرانه در میان تلاش دو افسر پلیس برای نجات جان خود از خاک و آوار محو نماید.
وی تنها وقایع پس از حادثه ۱۱ سپتامبر را به تصویر کشیده است. گویا خود حادثه، دلایل و ریشه‌های وقوع آن و مسائلی از جمله عدم حضور یهودیان شاغل در برج‌های دوقلو در زمان حادثه اصالت و اهمیتی از دیدگاه وی نداشته است. این نوع نگاه استون که در فیلم “مرکز تجارت جهانی”‌مورد توجه قرار گرفته است، دقیقا با دیدگاه “واشنگتن” و “تل‌آویو” در خصوص حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱مطابقت دارد. بوش نیز در طول ۶ سال اخیر سعی داشته است تنها بر روی انهدام برج‌های دوقلو و حوادث پس از آن تکیه نماید و بدین وسیله “لابی صهیونیسم” در اصل وقوع حادثه را لاپوشانی نماید.“استون”‌نماد هالیوود نیست ولی جزئی از شبکه هالیوود به شمار می‌آید! وی مسلما با هدف به تصویر کشیدن چهره‌ای مثبت از رئیس جمهور کشورمان به ایران نخواهد آمد. از این رو لازم است متصدیان فرهنگی کشور نسبت به این حقیقت که ریشه در ماهیت ضددینی و ضد ایرانی “هالیوود” دارد توجه داشته باشند، نباید فراموش کنیم که “اولیور استون”‌در فیلم “اسکندر”‌نیز هویت و تمدن ایرانی را به شدت مورد تاخت و تاز قرار داده است. شاید بتوان فیلم “اسکندر” را مصداقی کاذب از غلبه تمدن یونانی بر تمدن ایرانی دانست.
ضمن اینکه استفاده از نمادهایی مانند عقاب در فیلم اسکندر که نمادآمریکا محسوب می‌شود، شک و شبهه‌ای در خصوص حمایت آمریکا و اسرائیل از این فیلم باقی نخواهد گذاشت. در این فیلم مقامات آمریکایی به علت فقدان تمدن و پیشینه‌ای فرهنگی، تمدن یونان را مترادف با تمدن نداشته خود و سربازان یونانی را به مانند ارتش آمریکا معرفی کرده‌اند. دقیقا همانند اقدامی که کمپانی “برادران وارنر”‌در فیلم “۳۰۰” انجام داد.
در نهایت اینکه باید نسبت به ورود استون به ایران و اهداف وی از ساخت فیلم مستند از رئیس جمهور کشورمان با دیده تردید نگریست. نوع نگاهی که معلول ماهیت هالیوود، آثار قبلی استون و استقبال مخالفان دولت نهم از حضور یکی از مهره‌های هالیوودی در ایران است.

منبع : روزنامه رسالت