نک، نگ

	نکبت اگر دست و گريبان شود	خواجه بُغُز لوطى ميدان شود
	نکرده کار را مبر به‌کار
		رک: به ناکار ديده مفرماى کار
	نکشيده، ده من کم؟ (عا).
		رک: اول بچش بعد بگو بى‌نمک است
	نکشيده هفتاد و پنج من است!
	نکند باز موشِ مرده شکار (سنائى)
		نظير:
		اگر از دردِ بى‌گوشتى بميرم	کلاغ از روى قبرستان نگيرم
		ـ صيد ملخ شيوهٔ شهباز نيست (خواجو)
	نکند گرگ پوستين دوزى٭
		رک: از گرگ شبانى نيايد
			٭ از بدان نيکوئى نياموزى	............................... (سعدى)
	نکو گوى اگر دير گوئى چه غم٭
		نظير: انديشه کردن که چه گويم به از پشيمانى خوردن که چرا گفتم (سعدى)
			٭ مزن بى‌تأمل به گفتار دم	................................. (سعدى)
	نکوئى کن و در آب انداز٭
		رک: نان را بينداز توى دريا، ماهى نمى‌داند اما خدا مى‌داند
			٭ تمثّل:
			مرا به کشتى باده در افکن اى ساقى	که گفته‌اند....................... (حافظ)
			معشوق که عمرش چه غمم باد دراز	امروز به تو تلطّفى کرد آغاز
			بر چشم انداخت دمى چشم و برفت	يعنى که.......................... (خيّام)
	نگاه به دست خاله کن، مثل خاله غربيله کن! (عا).
	نگاه دار زبان تا به دوزخَتْ نبَرد٭
		رک: زبان سرخ سرِ سبز مى‌دهد بر باد
			٭ .............................	که از زبان بتر اندر جهان زيانى نيست (سعدى)
	نگاه درويش عين سؤال است (از جامع‌التمثيل)
	نگردد دوست هرگز هيچ دشمن٭
			٭ نگردد موم هرگز هيچ آهن	......................... (اسعد گرگانى)
	نگر که هيچ گناهت به ديو بر ننهى٭
		نظير:
		چو از تو بوَد کَژّى و بى‌رهى	گناه از چه بر چرخ گردون نهى (اسدى)
		ـ تو چون کنى اختر خويش را بد	مدار از فلک چشم نيک‌اخترى را (ناصرخسرو)
			٭ ............................	اگرت هيچ دل از خويشتن خبر دارد (ناصرخسرو)
	نگفتن بهتر از گفتار واهى٭
		رک: خامشى از کلام بيهده بِهْ
			٭ ندارم چاره‌اى جز عذرخواهى	........................ (صابر همدانى)
	نگفته مى‌داند و ننوشته مى‌خواند!
		رک: ناگفته مى‌داند و ننوشته مى‌خواند
	نگنجد دو شمشير در يک غلاف
		رک: دو پادشاه در اقليمى نگنجند
	نگونسار راستان را نگونسار پندارد
		رک: کافر همه را به کيش خود پندارد
	نگويند از حرم الاّ به محرم٭
			٭ سخن را روى با صاحبدلان است	.............................. (سعدى)