وان گوگ - VAN GOGH

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : دانیل توسکان
کارگردان : موریس پیالا
فیلمنامه‌نویس : موریس پیالا
فیلمبردار : ژیل هانری و امانوئل ماشوئل
آهنگساز(موسیقی متن) : آ.برنو، ژ.م.بورژه، ژ. دوترون و پ. رودی
هنرپیشگان : ژاک دوترون، الکساندرا لوندون، برنار لو کوک، ژراژ ستی، کورین بوردون، السا زیلبر شتاین، ژاک ویدال
نوع فیلم : رنگی، ۱۵۹ دقیقه


ـ مه ـ ژوئیهٔ سال ۱۸۹۰، آخرین ماه‌های عمر ̎وان گوگ̎ (دوترون)، ورودش به اوور ـ سور ـ اوآز، دیدار و آشنائی با ̎دکتر گاشه̎ (ستی) و دخترش، ̎مارگریت̎ (لوندون). مهرورزی با زنان محلی، ملاقات با برادرش، ̎تئو̎ (لو کوک)، همسرش ̎ژو̎ (بوردون) و پسرشان، ̎ونسان̎، گذراندن روزی در روستا به اتفاق و نزد خانوادهٔ ̎گاشه̎، مهرروزی با ̎مارگریت̎ و دعوای ̎مارگریت̎ با پدرش، دعوای ̎ونسان̎ با ̎تئو̎ در پاریس و انتقاد از عملکرد او در فروش تابلوهایش، خودکشی ̎ونسان̎ و امتناع از تن دادن به عمل نجات‌بخش که منجر به مرگش می‌شود. آشنائی ̎مارگریت̎ سیاه‌پوش با نقاشی که امده تا به هم تایان بزرگش که در این عمل مشغول کار بوده‌اند، ادای دین کند و آخرین جمله‌اش دربارهٔ ̎ونسان̎: ̎ او دوست من بود̎
ـ بر خلاف آثار برجستهٔ وینسنت مینه‌لی، رابرت آلتمن یا حتی پل کاکس دربارهٔ این نقاش، فیلم پیالا حکایت سرنوشت سترگ یک نابغه و رنج‌های گران او در راه خلاقیت نیست بلکه با غرق شدن در جزئیات زندگی روزمرهٔ او، راه را برای واقع‌گرائی آشنای پیالا باز می‌کند و به برخوردهای خانوادگی (خانوادهٔ ̎ونسان̎ و خانوادهٔ ̎دکتر گاشه̎) نقش عمده‌ای می‌دهد. فیلم با اینکه ̎وان گوگ̎ را شیفتهٔ کارش نشان می‌دهد، سعی می‌کند او را آدمی عادی جلوه دهد که به نقاشی نیاز دارد و نه پدیده‌ای متفاوت و استثنائی. خبری از تلاش سخت نقاش برای بیان خویشتن (که گاه در فیلمهای مربوط به نقاشان، زمان عمده‌ای به خود می‌گیرد) نیست. پیالا، ̎وان گوگ̎ را خیلی عینی چون صنعتگری دقیق تصویر می‌کند و با ادای دین بصری به تابلوهای امپرسیونیست‌ها، هنر را در بطن زمان و مکان آفرینش قرار می‌دهد. بازی درون‌گرایانه دو ترون اندوهی ژرف و نه خودنمایانه را القا می‌کند.