امام خمینی

شخصیتی بود با ابعاد گوناگون، كه گاه به جمع اضداد می انجامید. كمتر عرصه ای را می توان یافت كه حضرت امام در آن وادی گام نهاده باشد و گوی سبقت از همگان نرباید ومشعلی تابناك فرا راه رهجویان طریق نیفروزد. آنگاه كه امام قدم در وادی عرفان می نهد در اوج طراوت و شور جوانی عرفان نظری را در حد كمال می آموزد وبر كتب صاحبان این علم عظیم شروحی نقادانه می نگاردوتا به آنجا می رسد كه در عرفان نظری خاتم العرفا می شود. در عرفان عملی وسلوك الی الله درآغاز جوانی كشیك نفس می كشد تعبد و شب زنده داری را هیچ گاه فرو نمی نهد ، مستحبات شرع را همچون واجبات پاس میدارد و مكروهات فقه رابه سان محرمات اجتناب می ورزد ودر این طریق صعب و موطن پرخطر به جایگاهی می رسد كه درك ان تنها در حد رهنوردان آن راه است.
امام را به حق باید بزرگترین معلم اخلاق در حوزه علمیه قم نامید، كه بسیاری از مشتاقان غیر حوزوی نیز در كنار جمع حوزویان همه هفته از خرمن تعلیمات اخلاقی این مرد الهی خوشه چینی می كردند. و حلاوت آن سخنان كه به سبب مقرون گشتن با عمل گوینده تأثیری فوق عادی می یافت، مذاق جان شان را شیرین می ساخت.
در دنیای ادبیات، او شاعری می باشد نكته پرداز كه معارف عمیق ولطایف دقیق را در قالب الفاظی شیرین و ابیاتی روان بیان كرده لطافت طبع خویش رابا ظرافت شعر آشكار می سازد. اگر معتقدیم كه این انقلاب بی نام مبارك خمینی ، در همه جا ناشناخته است به همان اندازه وبلكه بیشتر این انقلاب را بی درك شخصیت خمینی نمی توان درك كرد .
البته همه می دانند كه سجایای فردی و امتیازات شخصی امام عامل بوده است كه تمامی اوصاف مكتسبه رابه هم ضمیمه كرده او را آنچنان كرده است كه فقط خود را می ماند و تنها اوست كه نظیر خویش است.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان