رقص باران

نیایش در فرهنگ اصیل ایرانی سابقه ای بیش از اسلام دارد. رقص های سنتی كه جزء هنرهای چندگانه به حساب می آید و اگر در قالب نمایش های همراه با موسیقی آیینی در نظر بگیریم در تك تك حركتها و صداها علائمی نهفته است كه از مفاهیم عمیق فلسفی، گفتاری پرده برمی دارد. آنچه از درك رقص های محلی تربت جام همراه با ساز غنی دو تار كه به قول استاد عباس معروفی سازی از تولد تا مرگ از مبداء تا مقصد پدیدار می گردد و در ذهن تجلی می یابد نیایش است كه یكی از این نیایش ها رقص باران است.
خود اهالی تربت جام و آنهایی كه از نزدیك به این سنت آشنا و واقفند دیده اند كه با اجرای رقص باران بدون چون و چرا باران خواهد بارید. رنگ لباس ها در انواع موسیقی نمایشی تربت جام هر كدام بیان از نیازهای خاص از درگاه الهی است قرمز برای شفای بیماران، سفید برای...و....
غمت در نهانخانه دل نشیند □□□ به نازی كه لیلی به محمل نشیند
به دنبال محمل چنان زار گریم □□□ كه از گریه ام نافه در گل نشین
خلد گر به پا خاری آسمان برآرم □□□ چه سازم به خاری كه در دل نشیند
مرنجان دلم را كه این مرغ وحشی □□□ زما نی كه برخاست مشكل نشیند
بنازم به بزم محبت كه آنجا □□□ گدایی به شاهی مقابل نشیند
طبیب! از طب در دو گیتی میان □□□ كسی چون میان دو منزل نشیند

منبع : نشریه الکترونیکی تکاپو