غزه در محاق

در روزهای اخیر تحرکات سیاسی ملتها در حمایت از جمعیت ۱.۵میلیونی غزه به سوژه گسترده رسانه ای تبدیل شده است تا از این رهگذر، افکار عمومی فریاد مظلومیت باریکه غزه را به گوش جهانیان برسانند، مگر بیش از این بر عمق فاجعه انسانی این منطقه افزوده نگردد.
یک سال و نیم محاصره، زیانهای فراوانی را بر مردم این بخش از سرزمینهای اشغالی تحمیل نموده است. «جمال الخضری» رئیس کمیته مردمی مقابله با محاصره، میزان زیانهای مستقیم ناشی از محاصره غزه را ۷۵۰ میلیون دلار برآورد کرد و گفت فلسطینیان ده ها میلیون دلار نیز به صورت غیر مستقیم زیان دیده و ۱۴۰ هزار فلسطینی نیز به خاطر محاصره شغل خود را از دست داده اند و بر اساس برخی گزارشها، برق بیش از ۷۰ درصد این شهر قطع است. تصمیم سران اسرائیل به تمدید محاصره باریکه غزه، تشدید حمله های نظامی و ایجاد بحران سوخت را «در چارچوب مجازات جمعی و انتقام عمومی و مرگ تدریجی ساکنان غزه» باید گنجاند و باریکه غزه را زندانی برای فلسطینیان نام نهاد.
تشدید فشار از سوی مقامهای رژیم صهیونیستی امری غیرطبیعی به نظر نمی رسد. آنها از سال ۱۹۴۸ با اقدامهای ضد انسانی خویش، فجایع بی شماری را در این سرزمین اسلامی رقم زده اند. پرونده ظلم و ستم جنایتکاران رژیم غاصب علیه مردم بی دفاع فلسطین مملو از رفتارهای ضد بشری است که با هدف نسل کشی و تغییر بافت قومی- جمعیتی در سالهای پس از اشغال، در دستور کار آنها قرار گرفته است.
سؤالی که در شرایط فعلی ذهن ملتها به طور اعم و جهان اسلام را به طور اخص به خود مشغول نموده، سکوت مجامع بین المللی، سازمانهای حقوق بشری و دولتهای جهانی و از همه مهمتر برخی کشورهای اسلامی است که با بی تفاوتی و انفعال سیاسی در قبال افزایش آلام مردم فلسطین، شریک جنایتهای رژیم اشغالگر قدس می باشند.
سازمان ملل که بنا به فلسفه وجودی اش عهده دار صیانت از صلح و امنیت و پیشگیری از تعرض به کشورهاست، با سکوت و بی تفاوتی، تل آویو را در تشدید اقدامهای خود علیه جنبش حماس تشویق کرده است. «لیونی» وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی، در خصوص عملکرد این رژیم در حوادث اخیر غزه گفت: «اسرائیل به اقدامهای خود ادامه خواهد داد، حتی اگر به بهای محکومیت جهانی باشد!».
این اظهارات وزیر امور خارجه رژیم اشغالگر در حالی بیان می شود که وی از اقدامهای جهانی کاملاً آگاه است و به خوبی می داند که سازمانهای صلح جهانی در قالب شخصیت حقوقی خویش به دلیل استقلال نداشتن و وابستگی به قدرتهای بزرگ، این رژیم را تحت فشار قرار نخواهند داد. به سخن دیگر، سکوت مجامع بین المللی به مشوقی برای جنایتکاران صهیونیست مبدل شده است. در تأیید ادعای مذکور می توان این سخن «زلمای خلیل زاد» سفیر آمریکا در سازمان ملل را ضمیمه اظهارات خانم «لیونی» نمود که وی در واکنش به حوادث اخیر، با وقاحت تمام گفت: «این حق اسرائیل است که مردم فلسطین را سرکوب کند».
بدون شک، سازمان ملل با توجه به عملکرد گذشته آن -که رفتارهای این نهاد بین المللی متغیر تابعی از هدفهای خاورمیانه ای قدرتهای سلطه گر بوده است- نمی تواند به اقدامی مغایر با سیاستهای صاحبان قدرت مبادرت ورزد، لذا انتظار بروز رفتاری در حمایت از مسلمانان فلسطین بویژه غزه بعید به نظر می رسد. اما توقع مردم فلسطین از جهان اسلام و دولتها و کشورهای اسلامی بیش از دیگران است و به اقدامهای حمایتی آنها چشم دوخته اند تا با تحرک سیاسی و خروج از انفعال، از طریق سازمان کنفرانس اسلامی، اتحادیه عرب و دیگر رایزنیها، گامی جهت کاهش آلام کودکان غزه بردارند.
متأسفانه سران بعضی کشورهای عرب با وجود تجاوزهای این رژیم پس از کنفرانس آناپولیس، همچنان با خوش بینی و نادیده گرفتن رفتارهای ضد انسانی رژیم غاصب، با حضور در کنفرانس ادیان و ملاقات با رئیس رژیم نامشروع اسرائیل، آنها را برای تشدید اقدامهایشان علیه باریکه غزه، ترغیب نمودند.
برخی کشورهای عربی پس از بحران اقتصادی غرب، وعده کمکهای مالی برای نجات اقتصاد آنها را داده اند؛ این در حالی است که سفر آقای خالد مشعل رئیس دفتر سیاسی جنبش حماس به کشورهای اسلامی و تقاضای کمکهای مالی از سران اسلامی، با سردی و بعضاً وعده کمک از سوی برخی دولتها مشروط به تعهداتی از سوی حماس همراه می شد که خروجی آن منافع ملت فلسطین را تأمین نمی کرد.
بدین ترتیب، رژیم صهیونیستی با حمایت غرب بویژه آمریکا که پروژه دموکراسی را به عنوان یک راهبرد در کشورهای اسلامی مطرح نمود، امروز با مردم فلسطین به دلیل رفتار دمکراتیک آنها که به انتخاب جنبش حماس منجر شده است، برخورد می کنند. در توضیح بیشتر مطلب فوق باید اذعان نمود، برخی تلاشها از تشدید فشارها بر فلسطینیان حکایت دارد تا انتخابات آینده فلسطین را به گونه ای مدیریت نمایند که نتیجه انتخابات گزینه ای متفاوت از مقاومت و ایستادگی که حماس سمبل آن است، رقم بخورد.
آنچه اکنون در باریکه غزه اتفاق افتاده است، این حقیقت را اثبات می نماید که شعارهای دموکراسی خواهی مقامهای آمریکایی، حمایت از تثبیت و تحکیم دموکراسی نیست، بلکه با نقاب دموکراسی ضمن بی اعتنایی به اراده عمومی، انتخاب گروه های همسو با غرب را گزینه دموکرات ارزیابی می نمایند.
در این میان، به کشورهای اسلامی و عربی که با بی تحرکی سیاسی در تشدید اقدامهای ضد انسانی رژیم صهیونیستی شریک می باشند، باید متذکر شد با این محاصره مشکل اسرائیل و حامیان فرامنطقه ای آن حل نخواهد شد، بلکه این سکوت، لکه ننگی بر دامن دولتهای اسلامی و عربی است که به دلیل ملاحظات سیاسی و مصلحت اندیشی، انفعال را بر هرگونه حمایت عملی ترجیح داده اند. امام راحل که همواره یکی از مدافعان و حامیان فلسطین بودند و هشدارهای فراوانی نسبت به ملل و دول اسلامی در ارتباط با حمایت از ملت فلسطین دارند، در فرازی از فرمایشاتشان، نسبت به پشتیبانی از مردم فلسطین می فرمایند: «چه دردناک است برای مسلمانان جهان در عصر حاضر که با داشتن آن همه امکانات مادی و معنوی، در منظر آنان به پیشگاه خداوند متعال و رسولان عالیقدرش این چنین جسارت [به ملت مظلوم فلسطین] واقع شود، آن هم از یک مشت اوباش جنایتکار و چه ننگ است برای دولتهای اسلامی که با در دست داشتن شریان حیاتی ابرقدرتهای جهان بنشینند و تماشاگر باشند».
ملتهای اسلامی در اقدامی فراتر از دولتهای اسلامی، سکوت آنها را تحمل نخواهند کرد و با به صحنه آمدن، فریاد مظلومیت فرزندان غزه را به گوش جهانیان می رسانند. حضور انسانهای آزاده در اقصی نقاط جهان مؤید این ادعاست.
جهان اسلام با ظرفیت ۱.۵ میلیارد مسلمان و ۵۷ کشور اسلامی و برخورداری از منابع عظیم انرژی دنیا، در صورت برخورداری از اراده و انگیزه حمایت، می توانند منشأ اثر باشند. لذا شایسته است سران اسلامی در اقدامی قاطع و عملی، محاصره نوار غزه را بشکنند و با این اقدام ضمن سربلندی در پیشگاه ملتهای اسلامی، حمایت خود را از مردم ستمدیده فلسطین به اثبات رسانند

منبع : روزنامه قدس