جغرافیای طبیعی و اقلیم استان ، استان مرکزی

استان مركزی در قلمرو شرقی تقاطع دو رشته كوه البرز و زاگرس واقع شده است. ناهمواری‌های این استان را قسمت‌هایی از كوه‌های مركزی و پیشكوه‌های داخلی زاگرس تشكیل می‌دهد. ارتفاعات آن از حدود 1500 متر تا بیش از 3000 متر متغیر است. پست‌ترین نقطه استان، دشت جنوب ساوه با حدود 1200 متر ارتفاع است و بلندترین نقطه آن قله شهباز با ارتفاع 3388 متر در رشته كوه‌های راسوند قرار دارد. حدود 33/9 درصد محدوده استان را كوه‌ها، 14/9 درصد را تپه‌ها، 13/8 درصد را فلات‌ها و بقیه را دشت‌هایی با ویژگی‌های مختلف تشكیل داده و تنوع اقلیمی جالب توجهی را پدید آورده است. در قسمت‌های مختلف استان مركزی آب و هوای متنوعی از انواع زیر وجود دارد :
آب و هوای نیمه بیابانی، آب و هوای معتدل كوهستانی، آب و هوای سرد كوهستانی. در این استان از جهات مختلف بادهای محلی جریان می‌یابند كه عبارتند از :
جریان فشار زیاد آسیای مركزی، جریان فشارهای اقیانوس هند، جریان اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه.
میزان رطوبت هوا و باران در شهرستان‌های این استان یكسان نیست. در مناطق كوهستانی، ریزش‌های جوی اغلب به صورت برف و در مناطق كم ارتفاع بیشتر به صورت باران ظاهر می‌شود. شمال استان در ناحیه زرند جزو كم باران‌ترین نواحی و ارتفاعات شازند در جنوب غرب، از پرباران‌ترین مناطق این استان به شمار می‌آیند.
اگر دمای مطلوب جهانگردی بین 20 تا 25 درجه سانتی‌‌گراد در نظر گرفته شود، از اردیبهشت تا شهریور مناسب‌ترین زمان مسافرت به این استان می‌باشد.