آمریکا در خدمت اسراییل

دهه هاست که رژیم صهیونیستی اصول اصلی قانون بین الملل را زیر پا گذاشته و حتی حکم های بین المللی درباره سرزمین های تحت اشغال اسرائیل را به آسانی نقض کرده است.
بیشتر کشورهای جهان، سیاست های رژیم صهیونیستی و به خصوص حالت محاصره ای را که بر فلسطینیان تحمیل کرده، سیاست هایی جنایتکارانه و ستیزجویانه می دانند. به عنوان مثال این اجماع جهانی در حکم های سازمان ملل که اسرائیل را محکوم کرده و بیشتر کشورها آن را امضا کرده اند، قابل مشاهده است.
اخیرا دبیرکل سازمان ملل نیز که مواضعی همراه با امریکا به خود گرفته، گفت: «تمام جهان از اسرائیل می خواهند که از سرزمین های اشغالی فلسطین عقب نشینی کند و گمان نمی کنم که تمام جهان در اشتباه باشند.»
این در حالی است که امریکا تنها دولتی است که سران سیاسی و اصحاب رسانه آن سیاست های اسرائیل را شدیدا مورد حمایت قرار داده اند و مدتهاست که شاهدیم حمایت نظامی و مالی این کشور از اسراییل سالانه به طور رسمی بالغ بر ۳میلیارد دلار و به طور غیررسمی و فوق العاده بیش از هر حدس و گمانی است و درباره حمایت دیپلماتیک نیز هیچ حرفی نمی توان زد چرا که تاکنون هیچ تصمیم ضداسرائیلی در شورای امنیت و سازمان ملل گرفته نشده مگر این که امریکا آنرا وتو کرده باشد.
اما چرا امریکا همچنان دژ مستحکمی برای اسرائیل و منبع قدرت آن است؟
«دزموند توتو» اسقف اهل افریقای جنوبی که جایزه نوبل را در سال ۱۹۸۴ از آن خود کرده بود، جزئیات علل این امر را بیان کرد و در سخنانش گفت: حکومت اسرائیل از اساسی ترین مفاهیم در امریکاست و انتقاد از آن به این معنی است که شما یک سامی ستیز و دشمن یهودیان جهان شناخته خواهید شد. ساکنان یهودی آن سرزمین مقدس هستند و اگر بگویند فلان مساله اشتباه است، لاجرم آن مساله اشتباه است چرا که لابی صهیونیستی در امریکا بی نهایت قدرتمند است.
حقیقت همین است که اسقف توتو می گوید. چون به رغم آنکه یهودیان تنها سه درصد از جمعیت امریکا را تشکیل می دهند اما از بیشترین سطح نفوذ و قدرت به شکل وسیع و فراتر از هر مجموعه نژادی یا دینی دیگر برخوردارند. پروفسور «بنیامین گینزبرگ» مولف یهودی و پژوهشگر علوم سیاسی می گوید: به نظر می رسد که یهودیان از دهه شصت قرن ۲۰ تاثیر بسیار شگرفی بر زندگی اقتصادی و فرهنگی و فکری سیاسی امریکا داشته اند.
یهودیان در دهه ۸۰ قرن پیش سهم بسزایی در سرمایه گذاری های امریکا داشته اند و از برخوردارترین قشرها از ترکیب و تلفیق سازمانها و باز تشکیل موسساتی در این دهه بوده اند.
با آنکه یهودیان تنها سه درصد جمعیت امریکا را تشکیل داده اند اما نصف میلیاردرهای امریکا یهودی هستند و مدیران اجرایی سه تلویزیون بزرگ و سه استودیوی فیلمسازی امریکا یهودی هستند و مالکان بزرگترین زنجیره مطبوعات کاغذی و اینترنتی و به خصوص موثرترین آنها یعنی نیویورک تایمز هستند و باید گفت که نقش و تاثیر آنها بر سیاست امریکا بسیار بارز است.
آنها به رغم جمعیت کم در امریکا ۱۱درصد از نخبگان ملی امریکا را شکل می دهند و ۲۵درصد از برجسته ترین روزنامه نگاران و ناشران یهودی می باشند و سران بیش از ۱۷درصد از موسسه های خیریه و مردمی محور و ۱۵درصد از کارمندان شهری دارای درآمدهای عالی از یهودیان هستند بنابراین با وجود تعداد کم در حقیقت تصمیم سازان آمریکا محسوب می شوند.
مدیرسابق کمیته امور عمومی یهودی امریکایی (ایپاک) به «توان نامتجانس» و نامتوازن یهودیان که «بزرگترین جماعت نژادی فرهنگی» در امریکا هستند اشاره می کند و می گوید که توان اقتصادی آنها به شکلی ناموزون در هالیوود و در تلویزیون و صنعت خبرسازی متمرکز شده است و در واقع بنگاه های هدایت افکار را به دست گرفته اند.
دو تن از نویسندگان مشهور یهودی «سیمور لیبسیت» و «ایرل راب» در کتاب خود منتشر شده در سال ۱۹۹۵ به نام «یهودیان و چهره جدید امریکا» توضیح می دهند که طی سه دهه اخیر در امریکا نیمی از ۲۰۰ اندیشمند برتر از یهودیان بوده و ۲۰درصد از بزرگترین مدرسان در بهترین دانشگاه ها یهودی بوده اند و ۴۰درصد از شرکاء در بزرگترین شرکتهای واشنگتن و نیویورک و همچنین ۵۹درصد از کارگردانان و نویسندگان و تولیدکنندگان در سینما و تلویزیون از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۲ یهودی هستند و ۵۸درصد از کارگردانان و نویسندگان و تولیدکنندگان دو یا تعداد بیشتری از بهترین سریالهای تلویزیونی از یهودیان بوده اند.
تاثیر یهودیان امریکا در واشنگتن به حد زیادی با حجم جامعه و سران یهودی و مسئولان امریکایی نامتجانس و ناهماهنگ است ولی مشارکت آنهادقیقا همسنگ و موازی با میزان اموالی است که در دوره های انتخاباتی هزینه می کنند.
یکی از اعضای شورای روسای سازمان های یهودی پیشرو اظهار داشت که یهودیان به تنهایی ۵۰ درصد از سرمایه گذاری های لازم برای انتخاب دوباره کلینتون در سال ۱۹۹۶ را فراهم کردند.
یکی از نویسندگان مشهور یهودی و منتقد سینما در این باره می گوید: اینکه بخواهیم حقیقت توان و هیمنه یهودیان بر فرهنگ عمومی را انکار کنیم امری غیرواقعی و نادرست خواهد بود زیرا که تمام لیست های منتشره از کارکنان برجسته در سینما در تمام استودیوهای بزرگ شامل نام اکثریتی یهودیان است.
«جاناتان گولدبرگ» که اکنون سردبیر هفته نامه برجسته «یهودی» است از جمله کسانی است که این موضوع را مورد تحقیق قرار داده و در کتاب خود «توان یهودیت» می نویسد: یهودیان در بخش های اصلی انگشت شمار سینما از میان بخش های اجرایی استودیوهای هالیوود تا حد بسیاری سیطره دارند و بر زبان آوردن کلمه اعمال تحت سیطره یهودیان در هالیوود در واقع چیزی بیش از مجرد یک اعلام آماری است و میزان نفوذ آنها بسیار بیش از اینها است. همچنان هالیوود در آغاز هزاره سوم رنگ نژادی یهود را بر خود دارد-و مدیران برجسته و تصمیم گیرندگان آن از یهودیان هستند. همچنین تعداد زیادی از نویسندگان و تولیدکنندگان و کارگردانان یهودی هستند و در یک تحقیق مشخص شده که ۵۹ درصد از فیلم های یهودی از جمله بزرگترین و پرفروش ترین فیلم ها هستند.
این ثقل مشترک و عمومی یهودیان در یکی از قدرتمندترین و موثرترین صنایع در آمریکا به یهودیان هالیوودی توان سیاسی بسیاری بخشیده است چرا که آنها یکی از اصلی ترین تامین کنندگان مالی دائمی نامزدهای انتخابات بوده و از این رو بعد از پیروزی نامزدها با فشار و تلاش آنها امتیازات بسیاری را از آن خود می کنند.
آنها با متمرکز کردن نقش خود در رسانه های آمریکا، یهودیان را از بزرگترین اندیشمندان و افراد دیگر دوست و قابل اعتماد و از جمله افرادی که می توان با آنها مهربانی پیشه کرد و شایسته حمایت و جانبداری هستند، جلوه داده اند. در حالیکه میلیون ها تن از آمریکایی ها عملا این تصویر تکراری را پذیرفته اند ولی همگان نیز در سایه تاثیر از -آن قرار ندارند. به عنوان مثال «مارلون براندو» بازیگر برجسته سینما در مصاحبه ای در سال ۱۹۹۶ گفت که من از برخی یهودیان بسیار منزجرم و از آنها به تنگ آمده ام.
آنان با دقت تمام مسئولیت هایی که برعهده دارند را انجام می دهند و هالیوود را به دقت تحت اداره و مدیریت خود گرفته اند. یهودیان اکنون مالک این صنعت هستند و درباره اسرائیلی ها که آنها را افرادی در رنج می نامند تلاش زیادی می کنند.
توان هولناک لابی صهیونیستی فقط یک پدیده معمولی نیست بلکه یک عنصر اصلی مهم در زندگی آمریکاییان بوده است.
«چارلز لیندبرگ» درباره خطر توان یهودی در زمینه رسانه و حکومت در سال ۱۹۴۱ سخن گفت و توضیح داد که سه گروه اصلی باعث شدند که آمریکا به جنگ وارد شود. این سه گروه عبارت بودند از انجمن های بریتانیایی، یهودی و دولت روزولت.
وی افزود که بیشترین خطر یهودیان در آمریکا این بود که آنها سینما و روزنامه ها و رادیو و حکومت ها که متعلق به ما هستند را در چنبره خود گرفته اند. آنها بنابر دلایل منطقی از نظر خودشان و نیز در جهت محقق شدن برخی موارد خارج از آمریکا علاقمند وارد شدن این کشور به جنگ هستند.
نمی توان آنها را به دلیل جستجوی آنچه که آنرا از منافع عالی خود می دانند سرزنش کرد ولی ما آمریکایی ها نیز باید منافع خاص خود را بجوییم و نمی توانیم اجازه دهیم که عواطف طبیعی اشخاص دیگر و گرایش های آنان کشور را به سمت ویرانی پیش برد.
یک پژوهشگر یهودی در سال ۱۹۷۸ در تحقیقی مفصل به نام «ارتباط یهودی» می نویسد: چگونه می توان یهودیت را بر ملت آمریکا تحمیل کرد؟ پاسخ ارتباط یهودی و وحدت قبیله ای میان آنها و دور نمودن حقیقی غیریهودیان است که توانسته است این توان خارق العاده را فراهم آورد... اما در مناطق اصلی بزرگ، «ارتباط بین یهودی» در اداره های مالی و تجاری و اجتماعی و تفریحی و هنری پراکنده شده است.
در نتیجه همین سیطره یهودیان بر رسانه ها یک پوشش رسانه ای از درگیری فلسطینی- اسرائیلی آماده کرد تا بروی صفحه تلویزیون و روزنامه ها و مجلات به شکلی بسیار افراطی در همدردی با اسرائیل به نمایش درآید.
به عنوان مثال این به مثابه یک اعلان و بیان از تصویر اشتباه «تروریسم» فلسطینی است و آنگونه که رسانه ها می گویند: پخش گزارش هایی کوتاه و یک جانبه درباره تروریسم که در آن عامل موثر در اقدامات (دفاعی) فلسطینی ها هرگز معرفی نمی شود وحتی به شدت مراقب هستند که کوچکترین اشاره ای هم بدان نشود و بالعکس مصرانه می کوشند اسباب اینگونه اعمال فلسطینیان را که وحشیگری های اسرائیلی باشد، پنهان کنند به راحتی مورد تاکید قرار می گیرد، زیرا این امر نتیجه همان عنصر بسیار موثر «ارتباط یهودی» است که با سیطره بر رسانه ماموریت خود را به خوبی انجام می دهد.
«اری شافیت» روزنامه نگار یهودی نیز می نویسد که یهودیان ساکن اسرائیل احساس می کنند که در بکار گرفتن رفتارهای وحشیانه بر ضد عرب ها آزادند زیرا عمیقاً باور دارند که تحت حمایت کاخ سفید و کنگره آمریکا و بسیاری رسانه های آمریکایی که تحت سیطره یهود قرار دارند، زندگی دیگران به اندازه زندگی آنها اهمیت ندارد.
رئیس سابق فرماندهان متحدین آمریکایی با خشم تمام از سیطره یهودیان اسرائیلی بر آمریکا جمله ای به زبان آورد که واقعاً مایه شگفتی است: هرگز در زندگی خودم هیچ رئیس آمریکایی را- کاری نداریم که چه کسی باشد- ندیده ام که برای آن «اسرائیلی ها» احترام قائل باشد.
آنها همیشه به خواسته هایشان دست می یابند و اسرائیلی ها همیشه می دانند که چه اموری در جریان است و این امر به حدی رسیده است که نمی توان جمله دیگری افزود و اگر آمریکایی ها بدانند که این افراد تا چه حد بر حکومت ما حاکم شده اند به جنگ برخواهند خواست! و مطمئناً شهروندان آمریکایی چیزی از جریان امور نمی دانند.
امروزه خطر از آنچه که بود بسیار بیشتر شده است به نحوی که سازمان های اسرائیلی و یهودی با همکاری طرف های موید صهیونیسم در آمریکا دولت این کشور که قویترین نظام اقتصادی و نظامی جهان است را به عرصه جنگ بر ضد دشمنان اسرائیل می کشاند.
بنابه اعتراف اخیر سفیر فرانسه در لندن، اسرائیل که نام دولت کوچک بر آن نهاده شده است، تهدیدی برای صلح جهانی است و می افزاید که «چرا جهان باید زندگی خود را با ترس از کشانده شدن به جنگ جهانی سوم بر اثر اعمال این افراد ادامه دهد؟»
در نتیجه گیری از آنچه گذشت باید گفت که یهودیان توان و تاثیر فراوانی در آمریکا دارند و لابی اسرائیلی ابزاری مهم در حمایت آمریکا از اسرائیل است ولی منافع اسرائیل با منافع آمریکا سنخیتی ندارد و منافع این رژیم همان منافع آمریکا نیست و این چیزی است که فقط آنها تبلیغش را کرده اند و در واقع غالباً این دو مورد با هم در تعارضند ولی در اثر سیطره یهودیان بر آمریکا امور به نفع آنها رقم می خورد و منافع ملت آمریکا قربانی می شود.
لابی بی نهایت صهیونیستی مدت بسیاری را استوار ایستاده است زیرا این دستکاری و تخریبگری هدفمند اوضاع کنونی و تاریخ از سوی آنان، هیمنه صهیونیستی بر نظام سیاسی آمریکا، ستمگری یهودیان بر ضد فلسطینیان، درگیری خونین جاری در خاورمیانه بر ضد مسلمانان، تهدید صلح از سوی اسرائیل همچنان ادامه دارد و جهان در مدار این صهیونیسم که دولت ایالات متحده را با زیر پا گذاشتن تمام حقوق ملت آمریکا، وقف منافع خود کرده است، در گردش است.

مارک وبر- استاد دانشگاه آمریکا

منبع : روزنامه کیهان