علل مرگ و میر پری ناتال طی ۷ سال در بیمارستان جواهری تهران (۸۲-۱۳۷۵)

● سابقه و هدف:
میزان مرگ و میر پری ناتال از شاخصهای مهم سلامتی یک جامعه محسوب می شود. با شناخت عوامل موثر در مرگ و میر پری ناتال و بالا بردن سطح آگاهی مادران باردار از نظر توجه و اهمیت دادن به مراقبتهای پزشکی در طول دوره بارداری می توان از میزان آن به مقدار قابل توجهی کاست. هدف اصلی این تحقیق تعیین فراوانی علل مرگ و میر پری ناتال طی ۷ سال در بیمارستان جواهری تهران بود.
● مواد و روشها:
این مطالعه مقطعی بر روی ۸۵ مورد مرگ و میر جنین و نوزاد از هفته ۲۰ حاملگی تا ۷ روز بعد از تولد که مرده بدنیا آمده یا بعد از تولد فوت کردند، طی مدت ۷ سال (۸۲ - ۱۳۷۵) انجام گرفت. اطلاعات بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار آماری SPSS قرار گرفت.
● یافته ها:
شایعترین علل مرگهای پری ناتال ناهنجاریهای مادرزادی و سپس نارسی شدید و آسفیکسی بود. ۵۳ درصد مرگها داخل رحمی (IUFD) و ۴۷ درصد بعد از تولد صورت گرفته بود که اکثریت آنها در ۲۴ ساعت اول بعد از تولد بود. ۸۶ درصد مرگهای پری ناتال در نوزادان نارس بود. شایعترین علل مرگ در موارد IUFD ناهنجاریهای مادرزادی و آسفیکسی و در نوزادان زنده متولد شده نارسی شدید، بیماری دیسترس تنفسی (RDS) و ناهنجاریهای مادرزادی بود.
● نتیجه گیری:
بنظر می رسد مهمترین عامل پیشگیری کننده از مرگهای پری ناتال پیشگیری از تولد نوزادان نارس و کم وزن می باشد. همچنین تاکید بر مراقبتهای دوره پره ناتال، شناسایی و پیگیری مادران پرخطر و وجود بخشهای مراقبتهای ویژه نوزادان می توانند در کاهش مرگهای پری ناتال موثر باشند.

معصومه همت یار
سعیده یارجو

منبع : پایگاه اطلاعات علمی