از عقب نشینی پلکانی تا گدایی آتش بس

بعدازظهر روز جمعه ۶دیماه ۱۳۸۷-۲۷دسامبر ۲۰۰۸-هنگامی که ژنرال «ایدو نهوشتان» فرمانده نیروی هوایی رژیم صهیونیستی در کابین جنگنده اف۱۶ جای گرفته و رهبری عملیات هوایی اسرائیل علیه مردم بی پناه و بی دفاع غزه را آغاز کرد، نه فقط ژنرال نهوشتان و سایر خلبانانی که او را در این حمله وحشیانه و ناجوانمردانه همراهی می کردند، بلکه هیچیک از سران رژیم کودک کش اسرائیل هم تصور نمی کردند این به اصطلاح عملیات نظامی! بیش از سه روز به طول انجامد چرا که؛
الف) نوار ۳۵۰کیلومتر مربعی غزه ۱۸ ماه در محاصره کامل اسرائیل و دولت خودفروخته و تحقیرشده مصر قرار داشت و ماجرای شهادت ناشی از گرسنگی و بی دارویی ساکنان مظلوم غزه همه جا ورد زبان ها بود.
ب) طی سال های متمادی و مخصوصاً از سال ۲۰۰۵ به بعد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی این منطقه کم وسعت و فاقد موانع جغرافیایی-نظیر پستی و بلندی های طبیعی- را زیر نگاه خود داشتند و آنگونه که ژنرال الیعازر ادعا می کرد؛ حرکت هیچ جنبنده ای بیرون از رصد پیوسته مأموران و تجهیزات فوق مدرن اسرائیل نبوده و بانک اطلاعاتی کاملی از این باریکه در اختیار رژیم صهیونیستی بود.
ج) به گفته گابی اشکنازی رئیس ستاد ارتش اسرائیل که از برجسته ترین فرماندهان نظامی این رژیم وحشی و کودک کش است، نظامیان رژیم صهیونیستی در فاصله جنگ ۳۳ روزه -تابستان۲۰۰۶- تا هنگام حمله به غزه، در مانورهای فراوانی شرکت جسته ضعف های جنگ ۳۳ روزه را برطرف کرده و آموزش های پیچیده ای دیده بودند.
د) در حمله به غزه، برخلاف حمله به لبنان، ژنرال های کار کشته اسرائیلی فرماندهی را برعهده داشتند. ایهود باراک وزیرجنگ و گابی اشکنازی رئیس ستاد و فرمانده کل ارتش بود. «لیونی» جاسوسه بدنام اسرائیلی که امروزه سمت وزیر امور خارجه این رژیم را برعهده دارد، دراین باره به کنایه ای -همراه با تمسخر- گفته بود، ایهود باراک مانند «امیر پرز» وزیر جنگ اسرائیل در جنگ ۳۳ روزه، هرگز دوربین را با درپوش های لنز آن به چشم نمی گذارد- اشاره به عکس مفتضح و مضحکی که از امیر پرز به هنگام بازدید از منطقه جنگی لبنان در خبرگزاری ها منتشر شده بود- و تأکید کرده بود که او یکی از کار کشته ترین ژنرال های اسرائیل است!
هـ) رژیم صهیونیستی قبل از حمله وحشیانه به مردم مظلوم غزه، سران کشورهای مصر، اردن و عربستان را در جریان این حمله و اهداف آن قرار داده و نه فقط نظر موافق آنها را جلب کرده بود، بلکه آنگونه که اولمرت اعلام کرد- و هیچیک از سران خودفروخته سه کشور یاد شده انکار نکردند- سران سه کشور یاد شده بر سرکوبی مردم غزه اصرار ورزیده و شاید باورکردنی نباشد ولی واقعیت دارد که ملک عبدالله و حسنی مبارک تنها راه به زانو درآوردن حماس را قتل عام مردم عادی غزه دانسته بودند! لطفاً تردید را کنار بگذارید، حسنی مبارک با هماهنگی ملک عبدالله سعودی و سفارش-بخوانید دستور- شیمون پرز و بوش، گذرگاه رفح را حتی برای عبور زنان و کودکان غزه نیز باز نکرد.
و) .....
با توجه به شرایط یاد شده، سران رژیم صهیونیستی حق داشتند! که قبل از شروع حمله به مردم بی دفاع غزه، خود را پیروز این حمله وحشیانه قلمداد کنند و حداکثر زمان لازم برای محو کامل حماس و تحویل غزه به محمود عباس رئیس خودخوانده دولت خودگردان - و مهره صدها برابر کثیف تر و پلیدتر از اراذل اسرائیلی - را ۳ روز بدانند! و در دومین روز حمله، کاندولیزا رایس وزیرخارجه آمریکا در کنفرانس خبری اعلام کند؛ «سخن از آتش بس را تا نابودی کامل حماس و انتقال قدرت به محمود عباس، کنار بگذارید»!
اما، مقاومت جانانه و ایستادگی سرخ و عاشورایی حماس و مردم غزه که دو روی یک سکه اند، خیلی زودتر از آنچه انتظار می رفت محاسبات رژیم وحشی و کودک کش اسرائیل را برهم زد و رویای صهیونیست ها و حامیان عرب و آمریکایی آنها را به کابوسی وحشتناک بدل کرد. بعد از ۹ روز بمباران و موشک پرانی پیاپی و قتل عام مردم مظلوم غزه نه فقط نشانه ای از تسلیم در آنان دیده نمی شد، بلکه برانگیختگی افکارعمومی جهانیان، رژیم صهیونیستی و سران جنایتکار آن را به منفورترین موجودات روی زمین تبدیل کرده بود. در این نقطه، صهیونیست ها که آرزوی پیروزی ۳ روزه را برباد رفته می دیدند، حمله زمینی را با استعداد چندتیپ زرهی و ۳ لشگر آغاز کردند. در این حمله بیش از ۶۰۰ تانک در مزارع کم عرض و طول اطراف غزه پرسه می زدند و در همان حال بمباران هوایی و پرتاب موشک های اسرائیلی به غزه ادامه داشت.
و اما... نتیجه؟! رژیم صهیونیستی که با رویای پیروزی ۳ روزه و با هدف اعلام شده محو کامل حماس دست به حمله وحشیانه و سنگین زده بود، ۲۲ روز بعد با ناکامی و رسوایی به دریوزگی آتش بس آمده و حماس از پذیرش آتش بس دائم خودداری کرده و بر ضرورت مقاومت تا آزادی کامل فلسطین تاکید می ورزد.
صهیونیست ها همزمان با احساس شکست و برای سرپوش نهادن بر این رسوایی و افتضاح بزرگ، به تدریج و به صورت پلکانی از اهداف قبلاً و رسماً اعلام شده خود عقب نشینی کردند. اسرائیل که ابتدا محو کامل حماس و تحویل غزه به محمود عباس- مسلمان نما و اسرائیلی نهاد- را به عنوان هدف از این حمله وحشیانه اعلام کرده بود، چند روز بعد از شروع جنگ و مشاهده اولین نشانه های شکست، هدف از حمله به غزه را پیشگیری از شلیک موشک های حماس و ایجاد امنیت برای مراکز نظامی اسرائیل و شهرک های صهیونیست نشین اعلام کرد! و چند روز بعد، در حالی که نظامیان اسرائیلی در مزارع غزه و اطراف خان یونس زمین گیر شده بودند، شورای امنیت سازمان ملل به دستور آمریکا قطعنامه ۱۸۶۰ را صادر کرد که در آن، به گونه ای آبرومندانه! بر آتش بس تکیه شده و ضمناً آنچه را اسرائیل در میدان جنگ به دست نیاورده بود، روی کاغذ قطعنامه برای رژیم اشغالگر رقم زده بود! در این قطعنامه ناکامی اسرائیل در محو حماس با خودداری از گنجاندن نام حماس به اصطلاح ترمیم شده بود! یعنی به جای محو مقاومت در غزه، نام آن را در قطعنامه محو کرده بودند!
اما، ادامه مقاومت از یکسو و ناتوانی رسوایی برانگیز نظامیان اسرائیلی از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی را به عقب نشینی بعدی واداشت و «تزیپی لیونی» وزیرخارجه اسرائیل اعلام کرد هدف از حمله به غزه، تضعیف حماس بوده است!! این پله از عقب نشینی هم نمی توانست شکست قطعی اسرائیل را از نگاه همگان مخفی کند چرا که حماس همچنان به مقاومت ادامه می داد پس محو نشده بود! مردم غزه علی رغم تحمل شهادت ها و زخمی شدن ها به حمایت از حماس ادامه می دادند، پس خواسته اسرائیل و حسنی مبارک و ملک عبدالله برای جدایی مردم از حماس و رویکرد آنان به محمود عباس اسرائیلی به دست نیامده بود. حماس همچنان شلیک موشک به مراکز نظامی و شهرک های صهیونیست نشین را ادامه می داد، پس پایگاه ها و مراکز شلیک موشک حماس از کار نیفتاده بود. حماس دست به استفاده از موشک هایی با برد بیش از ۵۰ کیلومتر زده بود، بنابراین، تضعیف نشده بود و...
دیروز رژیم اشغالگر قدس در حالی که نه فقط به هیچ یک از اهداف بارها کاهش داده خود نرسیده بود، آتش بس یکطرفه - و فعلاً ۷۲ ساعته- اعلام کرد!... یعنی شکست قطعی در جنگ ۲۲ روزه بعد از شکست مفتضحانه قبلی در جنگ ۳۳ روزه ... و برگ زرین - اگرچه خونین- دیگری از پیروزی اسلام بر کفر جهانی.
پیام مقاومت آقا ۲ روز بعد از آغاز حمله وحشیانه صهیونیست ها و پیام پیروزی ایشان ۲ روز قبل از پیروزی نهایی، ملکوتی است. فاعتبروا یا اولی الالباب...
بدیهی است که آتش بس نمی تواند و نباید پایان ماجرا باشد. صهیونیست های غاصب دست به جنایات وحشیانه زده اند و کمترین مجازات آنها، مرگ است. هر جا که باشند و در هر نقطه ای از دنیا که پیدا شوند. مگر می توان این جرثومه های فساد و تباهی را به حال خود رها کرد و از خون های به ناحق ریخته مردان و زنان و کودکان غزه چشم پوشی کرد؟ به قول ولی امر مسلمین، دوران بزن و در رو گذشته است بنابراین، جنایتکار هر جا و در هر جایگاهی که باشد واجب القتل است.
راستی! روی دیوارهای شهر غزه از قول شهدای مظلوم و به یاد آنها این جمله نوشته شده است: «فزت و رب الکعبه... به خدای کعبه که رستگار شدم»... این جمله آشناست، نیست؟... کلام حضرت امیر علیه السلام است، بلافاصله بعد از ضربت ناجوانمردانه ابن ملجم مرادی؛ یعنی جد سیاسی و عقیدتی برخی از سران کنونی عرب.

حسین شریعتمداری

منبع : روزنامه کیهان