تاریخ جامعه شناسی

▪ کلود ژیرو
▪ ترجمه؛ گیتی خورسند
▪ ناشر؛ نگاه معاصر
▪ چاپ اول؛ ۱۳۸۴
▪ ۲۰۰۰ نسخه
▪ ۱۶۰ صفحه
«جامعه شناسی از دانش های ساختاری است که تاریخش را بدون تعریف و تحدید موضوع آن نمی توان نوشت. برداشتی که افراد از جامعه شناسی دارند، در حقیقت خوانش متفاوتی از تاریخ آن است. آیا ادبیات را باید بخشی از تاریخ جامعه شناختی انگاشت؟
بالزاک، با توصیف زندگی اجتماعی دوران خویشی ما را از نوع روابط اجتماعی آن عصر آگاه می کند. با این حال آیا می توانیم او را یکی از قدمای علم جامعه شناسی -که می خواهیم تاریخ آن را به رشته تحریر درآوریم- تلقی کنیم؟
آیا روایت پردازی است که بالزاک را از جامعه شناسی دور می کند یا روایت، بخشی از سنت مردم شناسی را تشکیل می دهد؟»
سطور بالا بخشی از «درآمد» کتاب است .
همچنین در دیباچه کتاب آمده است؛ «جامعه شناسی را می توان به حق به مثابه دانشی ویژه انگاشت زیرا تولیدکننده دانش است که از محیط خود جدا نیست و موضع خود را الزاما بر پایه تغییرات پیرامون خود می سازد. در حقیقت دانشی که به وسیله جامعه شناسی پی ریزی می شود، نشانی از یک دوران و ویژگی های محیط خود دارد».
«تاریخ جامعه شناسی» در چهار فصل تهیه شده است؛ فصل نخست با نام «ریشه های یک اندیشه جامعه شناسانه صرفا نمی تواند به عنوان یک گسست معرفت شناسانه تعریف شود» و فصل دوم زیر عنوان «بنیان های یک اندیشه جامعه شناسانه، واقعیت اجتماعی، مقولات و شیوه های شناخت جامعه شناسانه» به رشته تحریر درآمده است. فصل سوم نیز به «توسعه جامعه شناسی در سده بیستم» می پردازد و فصل چهارم «چند خوانش جامعه شناسی معاصر» را مرور می کند.
در «سخن پایانی» در دو صفحه آخر کتاب آمده است؛
بی تردید ملت هایی که شاهد زایش و گسترش جامعه شناسی بوده اند، فرانسه، آلمان، آمریکا و دیگر کشورها مانند ایتالیا و انگلستان بوته آزمایش های پژوهشی مهم و سنت ملی پرسش از امر اجتماعی به شمار می آیند».

منبع : روزنامه کارگزاران