اورانیم Uranium

اورانیوم در سال ۱۷۸۹ میلادی (سال انتشار کتاب شیمی مقدماتی لاوازیه) توسط کلاوپروت (klaproth’ M.H) آلمانی کشف شد. وی سنگ معدن سیاه رنگی را از نانحیه بوهم به‌دست آورده بود، در اسید قوی حل کرد. پس از خنثی کردن محلول حاصل ماده زردرنگی را به‌دست آورد که دریافت اکسید فلز جدید است و این فلز را اورانیوم نامید (از نام سیراره اورانوس که هشت سال پیش از آن کشف شده بود).
۱) از گرما دادن چوب در ظرف‌های سربسته و دوراز هوا به‌دست می‌آید. از نظر ساختاری، شبیه گرافیت است. اما چون بلورهای میکروسکوپی آن به طور نامنظم کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، مانند گرافیت رسانای جریان الکتریسیته نیست.چون زغال چوب نفوذپذیر و دارای سطح تماس زیاد است. از این رو برای ساختن ماسک‌های ضد گاز و پالایش آب آشامیدنی کاربرد دارد.
۲) نشانه کوتاه آن IUPAC است که از نخستین حرف کلمه‌های زیر گرفته شده است:
International Union of pure and Applied Chemistry (به معنی انجمن بین المللی شیمی محض و کاربردی) در سال ۱۹۵۷ میلادی این انجمن تشکیل شده است.
۳) تا این تاریخ یعنی تقریباً در پایان قرن هجدهم تعداد عنصرهای کشف شده به ۳۱ رسیده بود.
۴) Uranium در گذشته اکسیدهای اورانیم، زیر کنیم و تلور را بر این اساس که در آب حل نمی‌شوند و گرما نیز بر آن‌ها تغییری ایجاد نمی‌کند، اصطلاحاً خاک Earth می‌نامیدند.

منبع : مطالب ارسال شده