تسلیم غرب در برابر سه دهه اقتدار

باید در پی یافتن ابزارها و روشهایی جهت بهبود بخشیدن به روابط با رهبران جهان اسلام و کشورهایی همچون ایران در زمینه مسائل مورد علاقه مشترک بود.
این جمله ایست که سه روز قبل دریا سالار دنیس بلر رئیس جدید سازمان اطلاعاتی آمریکا در سخنانی در سنای این کشور برزبان رانده است.این در حالی است که روسای سازمانهای اطلاعاتی آمریکا،مخصوصا" سیا" هیچ گاه به صورت رسمی از تعامل با جمهوری اسلامی ایران سخن به میان نیاورده اند.از این حیث سخنان اخیر “دنیس بلر”از ابعاد مختلفی قابل توجه است.این اظهارات محصول تلفیق دو عامل عینی،یعنی “افزایش اقتدار ایران”و”کاهش اقتدار غرب”می باشد.تهران طی سه دهه اخیر به عنوان متغیری مستقل از قدرتهای بزرگ توانسته است از منظری کاملا واقع بینانه معادلات نظام بین الملل را رصد نماید وهمین مسئله سبب زمینگیر شدن دشمنان انقلاب گردیده است.
در این میان،سیاست خارجی تهاجمی که رهبر معظم انقلاب اسلامی همواره توجه ویژه ای نسبت به آن داشته اند اصلی ترین رمز موفقیت بین المللی انقلاب و ماندگاری و پویایی آن در برابر انواع تهدیدات غرب محسوب می شود.برخلاف آنچه رسانه های غربی و مخالفان انقلاب اسلامی ایران القا می کنند، خروجی و باز خورد نگاه مبتنی بر سیاست خارجی تهاجمی ، بازه تصمیم گیری و ریسک پذیری تهران در نظام بین الملل را وسیع تر نموده و در قالب همین سیاست خارجی تهاجمی تهران به قدرت اول خاورمیانه و اصلی ترین کانون دیپلماسی در این منطقه تبدیل شده است.
آمریکا هم اکنون به صورت خودکار دارد به سمت احیای دکترین “دیوید آیزنهاور”در سال ۱۹۵۷پیش می رود.آیزنهاور با وجود اینکه یک جمهوریخواه بود مجبور شد تحت تاثیر فضای آن زمان سطح تعهدات خود در خاورمیانه را افزایش دهد و اتحاد آمریکا را با کشورهای هم پیمان تقویت کرده و واشنگتن را برای مقاومت در برابر تهاجم «سرخ» به اروپا، آسیا و آمریکای لاتین مهیا نگه دارد.
همچنین با وجود فردی مانند برژینسکی در تیم سیاست خارجی اوباما،نگاه تهدید محور واشنگتن نسبت به مسکو افزایش خواهد یافت و همین مسئله زمینه بازگشت واشنگتن به دکترین آیزنهاور را مهیا می سازد.
اما تکلیف جمهوری اسلامی درخصوص این تغییر چهره آمریکا و درپی آن اتحادیه اروپا چیست؟صورت مسئله کاملا واضح است.یک سوی معادله دو طرفه ایران و آمریکا در حال تغییر است.اما سوی اصلی آن(ایران)همچنان ثابت باقی مانده است. برخلاف آنچه در آمریکا رخ داده است ما شاهد تولید دکترینی تازه در تائید رابطه با آمریکا در سیاست خارجی خود نیستیم.از سوی دیگر،واشنگتن رابطه با تهران را به عنوان یک نیاز می بیند ولی ما در طول سه دهه اخیر مناسبات بین المللی خود را بر مبنای “گذار از کاخ سفید”و”استقلال از قدرتهای بزرگ”طراحی نموده ایم.تکیه بر سیاست خارجی تهاجمی سبب ثبات ما گردیده و تداوم ثبات ما نیز ادامه همین مسیر را می طلبد.
در حال حاضر غرب تحت تاثیرکارآمدی و استواری انقلاب اسلامی پس از سه دهه،مختصات چهره و ظاهر خود را در رابطه با جمهوری اسلامی ایران تغییر داده است.اما تکلیف ما نسبت به این تغییر کاملا مشخص است.تعریف و تبیین همان مرزهای ایدئولوژیک و سیاسی انقلاب و طرح دوباره بدهکاریهای واشنگتن و کشورهای اروپایی به تهران.در صورتی که غرب نخواهد یا نتواند این مطالبات ما را پاسخ دهد نتیجه کاملا مشخص خواهد بود .در هر صورت اتکا بر سیاست خارجی تهاجمی ما را به بازیگر اصلی و تعیین کننده در رابطه با غرب تبدیل کرده است.
از سوی دیگر،پس از گذشت سه دهه از انقلاب اسلامی،اتخاذ استراتژی لبخند در برابر دشمنان دیرینه تهران توجیهی منطقی و سیاسی نخواهد داشت. آنچه مسلم است اینکه ملت ایران به سبب جنایات و خیانتهایی که غرب طی سه دهه اخیر علیه آنها و حکومت مطلوبشان روا داشته است از آمریکا و اروپا “طلبکار”هستندو احیای این طلب تنها در دل ادامه سیاست خارجی تهاجمی مستتر خواهد بود.
تنها راه چاره پیش دشمنان ایران اسلامی در برهه فعلی تولید دکترینی جدید و مبنایی است که روح آن “پذیرش قدرت ایران”باشد.در هر حال غرب در مقابل اتخاذ استراتژی اخم و سیاست خارجی تهاجمی از سوی تهران سرگردان و مضطرب مانده است و دامنه این اضطراب با گذشت زمان افزایش می یابد.
نباید فراموش کنیم که هم اکنون ،پس از گذشت سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی،ایران اسلامی در بهترین نقطه ممکن،از لحاظ نفوذ و اقتدار منطقه‌ای قرار دارد.این در حالی است که دشمنان ما هریک با انواع معضلات سیاست داخلی و خارجی خود دست و پنجه نرم می کنند.در حال حاضر بهترین فرصت جهت گرفتن امتیاز از غرب فراهم آمده است.از سوی دیگر،غرب نیر در وضعیتی قرار دارد که جبرا باید جهت جلوگیری از تحمل خسارات احتمالی در برابر ایران امتیاز دهد،پس آنچه آینده را مشخص می کند هنر امتیاز گیری مااز غرب است.

سحاب فاطمی

منبع : روزنامه رسالت