سریر خون - The Throne Of Blood

سال تولید : ۱۹۵۷
کشور تولیدکننده : ژاپن
محصول : سوجیر موتوکی و آکیرا کوروساوا
کارگردان : کوروساوا
فیلمنامه‌نویس : هیدئو اوگونی، شینوبو هاشیموتو، ریوزو کیکوشیما و کوروساوا، برمبنای نمایش‌نامه مکبث نوشته ویلیام سکسپیر.
فیلمبردار : آسایچی ناکائی
آهنگساز(موسیقی متن) : ماسارو ساتو.
هنرپیشگان : توشیرو میفونه، ایسوزو یامادا، مینورو چیاکی، آکیرا کوبو، تاکاما رو ساساکی و تاکاشی شیمورا.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۱۰ دقیقه.


"سردار واشیزو" (میفونه) و دوستش، "سردار میکی" (چپاکی)، پس از پیروزی در جنگ، در جنگ گم می‌شوند و جادوگری را می‌بینند که پیش‌گوئی می‌کند "واشیزو" به حکومت خواهد رسید، اما ورثه "میکی" جانشینش می‌شوند. آنان به‌دلیل شجاعت‌شان پاداش می‌گیرند، سپس "واشیزو" ابتدا پادشاه و بعد "میکی" را می‌کشد. بار دومی که جادوگر را می‌بیند، از او می‌شنود که تا جنگل حرکت نکند، در امان است. پسر "واشیزو" مرده به‌دنیا می‌آید و همسرش (یامادا) دیوانه می‌شود. تای این‌که سرانجام پسر "میکی" به قلعه حمله می‌کند و سپاهیان برای استتار از درختان جنگل استفاده می‌کنند.
٭ یکی از اقتباس‌های "شکسپیر" کوروساوا (در کنار آشوب براساس شاه لیر و نیم‌نگاه بدها خوب می‌خوابند به هملت) که به یک فیلم کاملاً ژاپنی و اثری حیرت‌انگیز بدل شده است. کوروساوا نمایش‌نامه مکبث را "محبوب شکسپیری‌ام" نامیده و از مدت‌ها قبل ـ پس از ساختن راشومون (۱۹۵۰) ـ قصد ساختنش را داشته است. با وجود آن که فیلم اقتباسی وفادارانه از این "تراژدی حرص" به‌شمار می‌آید، اما کوروساوا با تکیه بر عناصر تآتر نو ـ مثل آواز گروه کر در ابتدا و انتهای فیلم، حضور ارواح و جادوگران (که البته در نمایش‌نامه شکسپیر هم به شکلی دیگر حضور دارند)، شیوه آئینی حرکت بازیگران و صحنه‌آرائی (به‌خصوص در صحنه‌های مربوط به جادوگر) ـ و تغییر خصوصیات "واشیزو" (که هرگز آدم باشکوهی نیست و دلیل سقوطش هم نه جاه‌طلبی یا غرور، بلکه ناتوانی در شناخت کامل خودش است)، فیلمی کاملاً شخصی ساخته است. صحنه مرگ "واشیزو" (با تیرهای بی‌شماری که در بدنش فرو می‌رود) در یاد می‌ماند.