اساس‌نامه‌ی دزدان کامپیوتری

گاهی اوقات با دست‌یابی افراد به دارایی‌های فكری شما، مسیر فعالیت‌های اینترنتی عوض می‌شود.شعور، قانون و زندگی در یك فضای مجازی (cyber) به آسانی دور هم جمع نمی‌شوند. برای در اختیار گرفتن یك فضای مجازی و راه‌اندازی یك سایت اختصاصی، باید در موسسه‌ی "ثبت اسم‌ها و شماره‌ها"، ثبت‌نام كنید. بدیهی است كه در آغاز چندان برای این موسسه آشنا نیستید، اما اگر برای دامنه‌‌ی (domain) خود یك اسم اختصاصی داشته باشید، می‌توانید برای سرور شناخته شده باشید و در هر هفته دستورالعمل‌ها را دنبال كنید.امروزه قوانین مربوط به مالكیت دامنه تغییر كرده است. این تغییرات ممكن است موسسه‌ی شما را دچار مشكل كند. در این شرایط و با وجود این قوانین جدید می‌توان در كمتر از ۵ روز به طور خودكار عمل انتقال دامنه را انجام داد، مگر این‌كه صاحب اولیه‌ی account آن را رد كرده باشد.در روش كنونی، مالكیت دامنه و ثبت‌نام در سرور[۱]، در صورت پاسخ ندادن صاحب اولیه به تقاضای انتقال، بدون تغییر باقی می‌ماند.در نیجریه پاسخ ندادن در مهلتی ۵ روزه به تقاضای تغییر دامنه و بی‌توجهی به تمایل مالك جدید در واقع به منزله‌ی پاسخ مثبت به نقل و انتقال است. البته من مطمئنم كه این پیش‌فرض مقدمه‌ی بسیاری از دردسرها و شاید سرگرمی‌های بعدی را برای شركت‌های شناخته شده، كه به درستی از آدرس دامنه‌ی خود نگه‌داری نمی‌كنند، فراهم می‌كند.پس عاقلانه است كه تمام جزییات دامنه‌ی خود را بررسی و آن را به روز كنید. سعی كنید بیش از ۵ روز به تعطیلات نروید؛ زیرا جبران خسارت ناشی از یك تعطیلات طولانی، كار بسیار سختی خواهد بود.جالب است كه در ماه گذشته مسوولان یكی از نشریات معتبر اینترنتی انگلستان، اعلام كردند كه امكان دزدی و بهره‌برداری از بخش‌های مقتدر و موفق طراحی و هیات تحریریه هرگز امكان ندارد. اما این نگرانی وجود دارد كه این اعتقاد چندان درست نباشد. سایت www.bugmenot.com را ببینید. به راحتی می‌توانید با استفاده از یك Password یاب به دست‌نوشته‌ها در هر مكان و درباره‌ی هر مطلبی دست پیدا كنید. ۳۰ هزار سایتی كه از این مسیر به آن‌ها راه پیدا می‌كنید، شامل روزنامه‌های بین‌المللی و حتا سایت‌های محرمانه‌ی شركت‌ها هم می‌شود.سایت‌هایی مانند Bugmenot در جمع‌آوری Password از هر كس و هر جا توانا هستند. به عنوان مثال نكته‌ای كه صنعت چاپ را نگران می‌كند، این است كه هیچ قانونی برای ممنوع كردن این‌گونه اعمال وجود نداشته باشد. این محدودیت‌ها به نوبه‌ی خود موجب تمسخر و مضحكه قراردادن صنعت چاپ و نشریات می‌شود. بالاخره درفهرست حماقت‌های این‌چنینی، مثال بزرگی از دزدی دارایی‌های فكری وجود دارد. منظور از این دزدی، كتاب "بر باد رفته" است. در استرالیا و سایر كشورها حق اختصاصی انتشار به طور غیرقانونی در سال ۱۹۹۹ از این كتاب برداشته شد، اما در آمریكا تا سال ۲۰۳۱ وارد كردن این كتاب به دامنه‌های عمومی امكان نخواهد داشت.به همین ترتیب، در استرالیا شما می‌توانید كتاب (Mein Kampf) هیتلر، ۱۹۸۴ جرج اورل و كتاب‌های "شرلوك هولمز" سرآرتور كانن دویل را بارگذاری (download) كنید. حال سعی كنید این كار را در یك سایت آمریكایی انجام دهید. درست مثل این است كه آب در هاون می‌كوبید. یك موسسه‌ی قدرت‌مند انتشاراتی بین‌المللی در آمریكا اكنون در صدد جهانی كردن یك قانون ۹۵ ساله است. به نظر شما آیا دلیلی وجود دارد كه حكومت‌ها با این پیش‌نهاد مخالفت كنند؟