یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا
ساواک در آستانه انقلاب اسلامی
ساواک (سازمان اطلاعات و امنیت کشور) را به عنوان اصلیترین دستگاه سرکوب و فشار مخالفان دوران بیست ساله اخیر سلطنت (و در واقع حکومت) محمدرضا شاه پهلوی میشناسیم. بسیاری از مخالفان رژیم پهلوی خاطرات بس ناخوشایندی از برخورد با ساواک داشته و دارند که به انحاء گوناگون آنان را مورد آزار و شکنجه روحی، روانی و جسمی قرار داده بود و در واقع هم این سازمان در ایجاد نظم پلیسی ـ امنیتی در عرصه سیاسی، اجتماعی کشور بیشترین نقش را ایفا میکرد. در همان حال ساواک در صدر دستگاههای منتسب و وابسته به حاکمیت جای داشت. واژه ساواک و ساواکی علاوه بر اینکه رعب انگیز و ترسناک مینمود، عامه مردم کشور انزجاری عمیق از آن بر دل داشتند. ساواک همان اندازه که در تحکیم و تثبیت موقعیت رژیم در برابر مخالفان نقشی اساسی برعهده داشت، به هنگام گسترش بحران سیاسی دوران انقلاب، مجموعه عملکرد تقریباً بیست ساله آن از عوامل اصلی سقوط رژیم پهلوی محسوب میشد. این دستگاه به ظاهر پر هیبت و قدرت هنگامی ناکارآمدیاش آشکار شد که به دنبال تحولات سیاسی، اجتماعی اواسط دهه ۱۳۵۰ش، ناآرامیهای سیاسی به تدریج ولی مداوم مجموعه ارکان حاکمیت را به چالش طلبید، و نهایتاً از هستی ساقط نمود.
در بحبوحه ناآرامیهای دوران انقلاب انتقاد از ساواک و اظهار نارضایتی شدید از مجموعه عملکرد آن در میان شعارها و خواستههای مخالفان رژیم پهلوی اهمیت و جایگاهی ویژه داشت و با توجه به سوء سابقهای که بسیاری از مخالفان از این سازمان دهشتآفرین داشتند تردیدی باقی نبود که در شرایط فروپاشی نظم سیاسی موجود دستاندرکاران، رهبران و مدیران آن در صدر بسیاری از افراد و گروههایی قرار میگرفتند که گمان تعقیب و مجازات درباره آنان میرفت و این موضوع البته بر دلهای بسیاری از مسئولان و کارکنان ساواک دلهره و ترسی افکنده بود که خود یا همکارانشان طی سالیان گذشته حکومت شاه برای مخالفان او به ارمغان آورده بودند.
در چنین شرایطی بود که افرادی از کارکنان (احتمالاً اداری و غیرسیاسی) ساواک جهت در امان ماندن از مجازاتی که تصور میکردند پس از سقوط رژیم پهلوی در انتظار نیروهای منتسب به ساواک خواهد بود در واپسین روزهای نخستوزیری شاهپور بختیار (که خود را “جامعه کارکنان وطنپرست ساواک“ معرفی کرده بودند) طی اعلامیههایی از عملکرد ساواک در سالیان گذشته تبری جسته همراهی و همگامی خود را با انقلابیون (که رهبری آن با آیتالله امام خمینی بود و دیگر تردید بسیار کمی در امکان پیروزیش بر رژیم پهلوی وجود داشت) اعلام کردند و در همان حال خاطرنشان میکردند که هیچگونه نقشی در اعمال خلاف رویه ساواک تا آن هنگام نداشتهاند.
در سندی که تحت عنوان “اعلامیه رسمی شمارهٔ ۲“ این گروه پیش رو داریم نویسندگان آن با اعلام انزجار از اقدامات خلاف رویه ساواک طی سالهای گذشته به معرفی تعدادی از رهبران و مسئولان درجه اول آن مبادرت کرده اند که به زعم نویسندگان اعلامیه نقش آن افراد در خط مشی و اقدامات ریز و کلان ساواک تا آن هنگام انکارناپذیر مینمود. اعلامیه فوق که تاریخ ۲۷ دی ماه ۱۳۵۷ را بر پیشانی دارد افراد زیر را به عنوان عاملان اصلی ساواک معرفی میکند:
۱) سپهبد ناصر مقدم
۲) پرویز ثابتی
۳) سرتیپ سیفالله فروزین
۴) سرتیپ علیمحمد کاوه
۵) رضا عطارپور
۶) عضد ناصری
۷) سرهنگ هرمز آیرم
۸) اصغر ربیعی.
مظفر شاهدی
موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران
منبع : سایت الف
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران شورای نگهبان آمریکا انتخابات مجلس شورای اسلامی دولت حسین امیرعبداللهیان حجاب جنگ حسن روحانی دولت سیزدهم دانشگاه تهران
تهران شهرداری تهران هواشناسی سیل فضای مجازی قتل سامانه بارشی شهرداری باران آموزش و پرورش یسنا سلامت
خودرو قیمت دلار قیمت طلا بازار خودرو یارانه قیمت خودرو بانک مرکزی دلار مسکن ایران خودرو حقوق بازنشستگان ارز
تلویزیون سینمای ایران نمایشگاه کتاب دفاع مقدس صدا و سیما کتاب مسعود اسکویی صداوسیما موسیقی سریال مهران غفوریان تئاتر
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین حماس جنگ غزه روسیه اوکراین امیرعبداللهیان نوار غزه انگلیس ایالات متحده آمریکا
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید لیگ برتر مهدی طارمی سپاهان جواد نکونام بارسلونا باشگاه استقلال بازی باشگاه پرسپولیس
باتری اپل گوگل آیفون سامسونگ پهپاد عکاسی ناسا مایکروسافت
خواب ویتامین دیابت بیمارستان کاهش وزن فشار خون چای سلامتی توت فرنگی آلرژی کبد چرب اعتماد به نفس