۶۰سال نقض حقوق بشر در فلسطین

نمی دانم از کجا آغاز کنم؟!از بازخوانی فجایع شتیلا و غزه یا از کارشکنیها و توطئه های ابومازن و محمد الدحلان؟از مقاومت حماس یا از سیگنالهای پشت پرده سران کشورهای عربی به اولمرت و ایهودباراک؟ مرور ۶ دهه غارت و کشتار و تجاوز در وادی ایمن ذهن و ضمیر هر انسان آگاهی را می آزارد.هنوز ماجرای خیانت انورسادات به ملت فلسطین و شکست خفت بار اعراب در جنگ ۳۳ روزه در صفحات تاریک تاریخ فلسطین به چشم می خورد.در نگاه نخست به نظر می رسد که در طول ۶ دهه اخیر هیچ چیز تغییر نیافته است:اعراب همان اعراب گذشته هستند،با این تفاوت که آل سعود و خاندان سلطنتی اردن دستان ملک فهد و ملک حسین را در راستای همراهی با صهیونیسم از پشت بسته اند!اسرائیل نیز همان اسرائیل است.غاصب و خونخوار.در تل آویو تنها اسامی افراد تغییر یافته است‌و “مناخین بگین”و”موشه دایان”جای خود را به افرادی مانند “شیمون پرز”و”اولمرت”و”لیونی”داده اند.محمود عباس امروزه پیمانهایی به مراتب بدتر از پیمان اسلو را با سران سازمانهای سیا و موساد امضا می کند و از نقض حقوق ملت فلسطین هیچ گونه عبایی نداردو....
اما با نگاهی دقیق تر،نقاشی ثابت ترسیم شده از تل آویو در هم می ریزد و جای خود را به تصویری بارنگهای نامرتب و نامتباین می دهد.باید اذعان نمود که در طول شش دهه اخیر متغیری به نام “مقاومت اسلامی”به طور کلی تغییر یافته است.این متغیر به مرور زمان به متغیری مستقل تبدیل شده است که کلیه وقایع فلسطین را تحت تاثیر خود قرار می دهد.”حزب الله”و”حماس”دو جنبشی هستند که “مقاومت”در ذات آنها نضج یافته است.تابستان سال ۲۰۰۶ میلادی،نقطه اوج پیروزی مقاومت اسلامی بر صهیونیسم بین الملل بود.امروزه،در حالی که تنها شش دهه از تشکیل رژیم صهیونیستی در قلب خاورمیانه می گذرد، تل آویو خود را در برابر فرزندان مقاومت اسلامی ناتوان دیده است.
۲۴و ۲۵ اردیبهشت مصادف با روز “ نکبت “ است که در آن هویتی جعلی به نام رژیم صهیونیستی با کمک عوامل و نیروهای خارجی در سرزمینهای اشغالی شکل گرفت.پانزدهم ماه می ۱۹۴۸ میلادی رژیم صهیونیستی پس از خروج نیروهای انگلیسی از فلسطین و اشغال کامل سرزمین مردم مسلمان و مظلوم این کشور موجودیت خود را به جهان اعلام کرد.از آن روز تاکنون ،شاهد نقض مکرر حقوق بین المللی عمومی و حقوق مردم فلسطین توسط صهیونیستها هستیم
بر این اساس عدم اجرای مصوبه ها و تصمیم گیریهای سازمان ملل متحد در خصوص اوضاع فاسطین به مسئله ای بلامنازعه و طبیعی تبدیل شده است.واشنگتن،تل آویو،لندن،پاریس و برلین به عنوان پنج جریان مداخله گر در امورداخلی فلسطین‌در طول دهه های اخیر ننگ حمایت از جنایات تل آویو را بر پیشانی سران خود نگاشته اند تا از سوی ملل مسلمان مورد تنفر قرار گیرند.
اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل امروزه در کسوت اصلی ترین حامیان صهیونیسم در عرصه بین المللی فعالیت می کنند.حضور فردی مانند تونی بلر در راس کمیته چهارجانبه کوارتت نمادی آشکار از ناکارآمدی سازمانهای بین المللی در قبال مسئله فلسطین است.اصولا عدم توفیق سازمان ملل معلول سوء نیت مستبدانه اسرائیل است که پیوسته از اطاعت تصمیمات این سازمان جهانی سرپیچی کرده است. لذا با وجود اینکه رای تقسیم فلسطین همه به سود اسرائیل بود و با نقض مفاد منشور به نفع اسرائیل اتخاذ شد این رژیم آن‌را نیز محترم نشمرد و سرزمینهایی را بیرون از مرز طرح تقسیم تصاحب کرد و آرای متعدد مجمع عمومی راجع به بازگشت آوارگان فاقد اثر و نتیجه شد.
آنچه مسلم است اینکه در شصتمین سالگرد اشغال فلسطین،تنها “مقاومت اسلامی” است که می تواند طنین انداز فریاد آزادی بیت المقدس در جهان شود.این همان نکته ای‌ است که آموزگار زمان پس از شش دهه اشغال و جنایت به شاگردان همیشه پویای مقاومت یادآوری می کند.

منبع : روزنامه رسالت