تبلیغات سینمایی‌ها

سینما به واسطه تنوع مشاغل و حرفه‌هایی که با آن در ارتباط است خانواده بزرگی را تشکیل می‌دهد که هیچ کدام از هنرهای هفتگانه واجد چنین وضعیتی نیستند.
کافی است نگاهی به اصناف خانه سینما داشته باشید تا به گستردگی و تعدد صنف‌های سینمایی ایمان بیاورید. بیهوده نیست که به آن صنعت سینما می‌گویند چرا که تعداد زیادی از شغل‌ها و مهارت‌ها و تکنیک‌ها و البته هنرهای گوناگون باید در این چرخه بیامیزد و ادغام شود تا موتور این صنعت حرکت کند و سرپا بماند.
در میان حرفه‌های مختلف سینمایی شاید کمترین آنها بیشترین معروفیت و شهرت را داشته باشند و بخش زیادی از این حرفه‌ها یا عناصر سینمایی به چشم نیاید.
یکی از این عناصر و عوامل مهم، تبلیغات سینمایی است که قطعا در رشد و توسعه این صنعت نقش مهمی دارد و کم‌‌توجهی به آن بی‌رونقی بازار و اقتصاد سینما را در پی خواهد داشت.
سال‌های دور که هنوز تکنولوژی‌های دیجیتالی و گرافیکی مثل امروز توسعه نیافته بود از طریق نقاشی‌هایی که از فیلم‌های سینمایی بر پرده نمایش کشیده می‌شد به تبلیغ یک فیلم می‌پرداختند که هم کیفیت پایینی به لحاظ فنی ، عمق تصویر و شفافیت اثر داشت و هم این‌که تصویر بازیگران چندان شباهتی به سیمای واقعیشان نداشت و گاهی خیلی کاریکاتوری از آب در می‌آمد خوشبختانه به واسطه توسعه فناوری‌های دیجیتالی و رشد صنایع گرافیکی، کیفیت پوستر‌ها و بیلبوردهای تبلیغاتی بهبود پیدا کرده است اما تبلیغات فیلم وضعیت بهتری پیدا نکرد.
به عبارتی دیگر روش‌های سنتی در تبلیغات سینمایی با صنعتی شدن به صورت مدرنی تغییر شکل داد اما تبلیغ و ترویج فیلم به جایگاه واقعی خود دست نیافت.
به طور کلی دو نگرش اساسی در این باره قابل پیگیری است یک عده معتقدند که بهترین تبلیغ برای فیلم کیفیت خود اثر است به این معنی که فیلم خوب بدون تبلیغ هم فروش می‌کند به عبارت دیگر این گروه بر این باورند که وقتی فیلمی موردپسند تماشاگران قرار بگیرد آنها خود به تبلیغ و ترغیب دیگران برای تماشای اثر می‌پردازند و مشتری خود به بازاریاب فیلم بدل می‌شود. در این نگرش تبلیغ فیلم مبتنی بر ذات اثر بنا شده که درونگراست و نیازمند به اسپانسر بیرونی ندارد.
اما گروه دوم فن تبلیغات را یک علم و تخصص می‌داند که مستقل از سطح و کیفیت اثر می‌تواند در فروش محصول تاثیر بگذارد به عقیده آنان فیلم به عنوان یک محصول فرهنگی مثل کالاهای دیگر باید به مردم معرفی شود تا مورد توجه آنان قرار بگیرد به عبارت دیگر انان تبلیغات را به عنوان یک امکان و فرصت بیرونی برای سینما می‌دانند که می‌تواند به رونق این صنعت کمک کند.
نقدی که آنان بر نگرش ذات‌گرایانه دارند این است که ملاک و معیار فیلم خوب چیست ؟ ممکن است فیلمی به لحاظ استانداردهای سینما مطلوب باشد اما مورد استقبال مخاطبان قرار نگیرد لذا تبلیغات، ابزاری است که به سینما کمک می‌کند تا خود را هرچه بهتر به عرصه عمومی معرفی کند به ویژه فیلم‌های فرهنگی که نیازمند حمایت‌های بیشتری است. در واقع تبلیغات سینمایی تلاشی است در جهت فرهنگ سازی و تنظیم مناسبات میان سینما و مخاطبان به خصوص در کشور ما که سینما از مشکلات اقتصادی عمده‌ای رنج می‌برد و با بحران مخاطب روبه‌روست.

سیدرضا صائمی

منبع : روزنامه جام جم