فوتبال رییسی مقتدر می خواهد

رسول کربکندی در آخرین اظهارات خود به یکی از خبرنگاران گفته بود: کفاشیان از پس فوتبال ایران بر نمی آید.شروع نامطمئن کفاشیان چه زود فوتبالی ها را از رییس تازه دلسرد کرد. آن ها که منتظر بودند تا سرو سامان گرفتن فدراسیون فوتبال را ببینند بالاخره پس از ماه ها انتظار و کشمکش، علی کفاشیان را بر مسند ریاست فدراسیون دیدند و شاید با رویت کارنامه ای که در آن ریاست فدراسیون دوومیدانی، معاونت سازمان ورزش و بالاخره دبیر کلی کمیته ملی المپیک به چشم می خورد، چشم انتظار حضور مدیری مقتدر در راس فوتبال کشورمان بودند، اما اظهارات کربکندی، ذوالفقارنسب و ... نشان می دهد که بوی خیر از این اوضاع نمی آید به گوش. این همه شاید با شروعی نامناسب از سوی مرد شماره یک فوتبال آغاز شد. یک روز می گوید: سرمربی تیم ملی خارجی است و از بین گزینه های ارایه شده توسط کمیته انتقالی یکی را بر می گزینیم.یک روز می گوید: در شرایط فعلی هیچ گونه تغییری نخواهیم داشت، سرمربی ایرانی است. البته بدهی ۵/۱ میلیارد تومانی فدراسیون شاید در تصمیم وی بی تاثیر نبود.یک روز هم می گوید: اصلا حرفی از مربی ایرانی نیست، سرمربی به طور قطع یک خارجی است! و تصور کنید امیر قلعه نوعی که همچون بسیاری از ما منتظر فراخوان رییس و حضور مجددش در تیم ملی بود، چه حالی پیدا کرده است. او حتی برای بازدید تا کیش - محل اردوی ملی پوشان -نیز رفته بود.جالب آن که پیش از تصمیم اخیر، آقای رییس گفته بود: «طبق اساسنامه جدید، برنامه های تیم ملی که انتخاب سرمربی هم جزیی از آنها است باید بر اساس نظر کمیته فنی تیم ملی باشد...» و البته در این میان روز دوشنبه هم اعضای هیات رییسه روی مربی ایرانی نظر داشتند ولی بعد شنیدیم که سرمربی حتما خارجی است!این است که صدای کربکندی، مربی کهنه کار ایرانی بلند می شود که «کفاشیان از پس فوتبال ایران بر نمی آید، من آینده خوبی را برای تیم ملی پیش بینی نمی کنم... به نظر من کفاشیان خودش هم نمی داند چه کار می کند و با این شرایط فوتبال ما به جایی نمی رسد.» و ذوالفقارنسب که گفته بود: «عدم ثبات در تصمیم گیری ناشی از عدم حضور مدیریت قوی در فوتبال ایران است.» این گونه کفاشیان خیلی زود همه را ناامید کرد و البته پیشنهاد اخیر وی برای بازی ملی پوشان در مقابل بازیکنان خارجی حاضر در لیگ، دیگر جای خود دارد. راستی رییس فدراسیون فوتبال به دنبال چیست؟ آیا او فراموش کرده است که فوتبال تفاوت های اساسی با دوومیدانی دارد و منظور از دویدن در مستطیل سبز، ثبت رکوردهای انفرادی نیست؟در حالی که این روزها- و البته طی ماه های گذشته-رقبای ما با انجام بازی های منطقی برای حضور در مرحله مقدماتی جام جهانی خود را آماده ساخته اند، نه تنها هنوز نشانی از سرمربی تیم ملی نمی بینیم بلکه با ارایه چنین پیشنهاداتی سعی در وقت گذرانی و یا سرگرم ساختن خودمان داریم.در یک مقایسه کلی وقتی سرمربی آلمانی از به تعویق افتادن سه روزه برنامه هایش در تهران گله مند است و برای جبران آن از یک برنامه ریزی دقیق و تلاشی مضاعف سخن می گوید، ما هر روز از یک شاخه به شاخه ای دیگر می پریم! قطری ها با آ.ث.میلان بازی می کنند و ما در مقابل...؟!کفاشیان باید بداند با گام های لرزان نمی توان به جایی رسید و حرف شنوی مطلق، از وی مدیری ضعیف و فاقد اختیار خواهد ساخت و دلیل این مدعا هم بر هم خوردن مساله حضور سرمربی ایرانی بود. وقتی با قدرت از آن حرف می زدند پس حساب های دیگری در کار است و البته شاید برخی ها از اول، آخر قصه را خوانده اند که از موقتی بودن کفاشیان و آشتی کنان دادکان و علی آبادی و حضور مجدد رییس قبلی در دنیای فوتبال سخن می رانند؟!به هر حال باید باور کنیم که هر فرصتی می تواند به تهدید بدل شود. اگر قدر آن را ندانیم. فدراسیون فوتبال به رییسی مقتدر نیازمند است، رییسی که قبای ریاست به راستی بر او برازنده باشد.کفاشیان با نگاهی به روز شمار خود در می یابد که تا ۱۷ بهمن ماه و بازی مقابل سوریه فرصت چندانی نیست، پس باید مراقب فرصت خود باشد، فرصتی که بوی تهدید از آن می آید.

آجربندیان

منبع : روزنامه جوان