سهم ناچیز لیگ در تیم ملی

امیرقلعه نویی سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در یكی از مصاحبه هایش با خبرنگاران حاضر در مالزی مطلبی را عنوان كرد كه جای تعمق بسیار داشت.
قلعه نویی در دفاع از عملكرد خود در تیم ملی گفت: گروه ما ۱۴۰ سفر داخلی داشت و لیگ فوتبال ایران را دقیقاً به تماشا نشست تا به واسطه آن ما یك تیم ملی قدرتمند داشته باشیم.آنهایی كه این حرف های امیر قلعه نویی را می شنیدند فكر می كردند كه این تعداد سفر داخلی و این همه هزینه باعث شده است تا او یك تیم قدرتمند در دل لیگ فوتبال ایران داشته باشد اما واقعیت امر چیز دیگری بود و سهم ناچیز لیگ در تیم ملی باعث شد تا خیلی ها به این ادعاها و ادعاهای مشابه آن كه از زبان سرمربی تیم ملی ایران در می آمد شك كنند.خیلی ها می گفتند امیر قلعه نویی و همكارانش ۱۴۰ بازی لیگ را به تماشا نشسته اند تا از دل آن تنها ۲ بازیكن تهرانی این فرصت را پیدا كنند تا در تركیب ثابت تیم ملی جای گیرند.
نگاهی به فهرست بازیكنان بازی كرده و بازی نكرده تیم ملی در مالزی نشان می دهد كه لیگ كمترین سهم را در تیم ملی ایران داشته است. در جمع ۲۲ بازیكن حاضر در رقابت های جام چهاردهم ملت های آسیا، ۳ بازیكن فرصت بازی پیدا نكردند.
سیدمهدی رحمتی ازاستقلال و ابراهیم صادقی كاپیتان سایپا بازیكنانی بودند كه تنها روی نیمكت ایران نشستند ضمن اینكه مسعود شجاعی بازیكن ایرانی شاغل در لیگ امارات نیز تنها در نقش همراه تیم ملی ایران ظاهر شد. بجز این ۳ بازیكن ۱۹ بازیكن با پیراهن تیم ملی فوتبال ایران توانستند در لیگ با حریفان به میدان بروند.جدول زمانی ركورد حضور بازیكنان ایرانی در زمین بیانگر این واقعیت است كه در جمع ۱۱ بازیكن ركورددار بازی، ۷ بازیكن را لژیونرهای فوتبال، ۲ بازیكن را اماراتی ها و ۲ بازیكن هم از لیگ فوتبال ایران حضور داشتند كه در مقایسه با ۲ گروه دیگر سهم بسیار ناچیزی در عدم موفقیت تیم ملی ایران داشتند.
اگر از كنار نام حسن رودباریان دروازه بان تیم ملی ایران كه همتایی در خارج از مرزهای ایران برای خود نداشت بگذریم، باید بپذیریم كه لیگ در تیم ملی تنها یك بازیكن داشت و آن هم سیدجلال حسینی بود، بازیكنی كه در تیم سایپا به اوج پختگی رسید و توانست با ارائه بازی های خوبش در مالزی نمره صد در صد قبولی بگیرد.البته باید خدا را شاكر باشیم كه تعداد لژیونرهایمان بیشتر از ۷ بازیكن نیست وگرنه هیچ بعید نبود كه اصلاً بازی به كسی برسد؛ چرا كه وقتی قرار است از ۷ لژیونر فوتبال، ۷ نفر بازی كنند خوب طبیعی است كه اگر این تعداد به ۱۰ نفر هم می رسید، هر۱۰ نفر باید بازی می كردند و آن گاه بازی به خیلی های دیگر نمی رسید و این می توانست تا حدودی دردسرساز باشد.
بعد از لژیونرها كه اساس تیم ملی را تشكیل می دادند، گروه دوم، بازیكنان، ایرانی شاغل در لیگ امارات بودند، بازیكنانی كه در آمار كلی در مكان های ،۱۰ ۱۲،۱۱ و ۱۴ جدول رده بندی زمانی بازیكنان بودند. كه بعد از لژیونرها این آمار برای آنها رضایتبخش جلوه می كرد.اما قعرنشینان جدول زمانی بازیكنان، دقیقاً همان بازیكنانی بودند كه از دل لیگ بیرون آمده بودند، بازیكنانی كه شاید به هنگام اعزام تیم ملی به مسابقات جام ملت های آسیا هم به نوعی می دانستند كه بازی ها یا به آنها نخواهد رسید و یا اگر برسد زمان آن بسیار اندك خواهد بود.
محمد نصرتی از پاس با رتبه سیزدهم در كنار مهرزاد معدنچی بازیكن پرسپولیس با رتبه ،۱۵ حسین كعبی از پرسپولیس با رتبه ،۱۶ مهدی رجب زاده از ذوب آهن با رتبه ،۱۷ هادی عقیلی از سپاهان با رتبه ۱۸ و وحید طالب لو از استقلال با رتبه ۱۹بازیكنانی بودند كه شاید به خاطر حضورشان در لیگ فوتبال ایران كمتر بازی به آنها رسید.
ضمن اینكه امیرحسین صادقی از استقلال نیز از زمره بازیكنانی بود كه فقط برای گرم كردن به مالزی رفته بود اما نكته قابل توجه در آمار بازیكنانی كه برای تیم ملی در جام ملت های آسیا به میدان رفتند این بود كه امیرقلعه نویی هرگز به بازیكنان استقلال روی خوش نشان نداد و آنها را با وجود دعوتی كه از آنها شده بود، با كم لطفی به نیمكت ذخیره ها دوخت تا مشخص شود گاهی در تیم ملی هم می شود خیلی از حساب ها را تسویه كرد. اما نكته قابل توجه در تیم ملی امیر قلعه نویی این بود كه برای نخستین بار طی ادوار گذشته بازیكنان ۲ تیم پرطرفدار پرسپولیس و استقلال در آن نقش محوری نداشتند.
اما تا دلتان بخواهد در این تیم همراه و همكار وجود داشت. همراهانی كه تعداد آنها بیشتر از تعداد بازیكنان تیم ملی بود، به طوری كه در هر بازی چند تن از بازیكنان در بیرون از نیمكت مخصوص می نشستند. البته نیمكت تیم ملی فوتبال ایران جایی بود كه فقط تعداد محدودی از همراهان تیم می توانستند روی آن بنشینند وگرنه هیچ بعید نبود كه باید میزبانان صندلی كرایه كرده و آن را در اختیار همراهان تیم ملی می گذاشتند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی