مهدعلیا و تنبیه ناصرالدین شاه

به یاد داریم یومی ما در حیاط صاحبقرانیه به بازی مفرح و جذابیه خاک بازی اهتمام داشتیم لیکن رخت و لباس ما حسابا کثیف شده و چرک و زغلول ما را فرا گرفته بود؟! در گوشه ای از باغچه یک فقره بیلچه گیر ما افتاده بود و از ظرف دیگر به وسیله آب، عملیات اوسکول گل درست کردن و مجسمه سازی را انجامون می دادیم. هنوز تایم زیادی از لعبه و بازی نگذشته بود که ناگاه و تغافل از پشت، یک فقره قفا و پس گردنی به ما اوستاد شد ایضا ما هم بی اختیار با صورت به داخل خاک و گل فرو رفتیم تا شبیه مردمان ماسویی بومی مملکت تانزانیا شویم. در آن ازمنه ما پنج سال بیشتر نداشتیم و من باب همین مساله، قدرت مقابله به مثل در وجودمان نبود لیکن چشمان را پاکی نمودیم تا واقف گردیم کدام غازقولنگی به فرزند شاه قاجار همچون قوم مغول، یورش برده است؟! فی النهایت، مشاهدون نمودیم که مامانی مهدعلیا، مقصر اتفاقیه بوده ایضا که دست ما گرفته به اندرونی عمارت و مطبخ برد، علیهذا خشانت تمام وجود ایشان را فرا گرفته بود چنان که فی الحال در مسیر، پاچه چند نفری را به بهانه های مختلف گرفتند لیکن به مکان مربوطه داخل شدیم و مهدعلیا یک فقره قاشق بر روی اجاق آتش گذاشتند تا داغ شود! رعب و وحشت بر پیکره نحیف ما سایه افکنده بود و هر لحظه قاشق مربوطه، داغ تر و سرخ تر می شد و مهدعلیا با تفهیم اتهام به ما پیرامون کثیف نمودن البسه مان و خاک بازی، بیش از پیش بر شدت استرس ما، می افزودند.
دیگر این که وضعیه به آن جا رسید که مامانی مهدعلیا، قاشق را از آتش برگرفته و به پشت دست ما چسباندند و یادآور شدند که در صورت تکرار بازی مربوطه، بار دیگر زبان ما را داغ می کنند. بوی سوختگی سراسر عمارت صاحبقرانیه را برداشته بود و بار دیگر یک کودک قربانی رفتار غیرانسانیه یک مادر سنگدل گشت لیکن به ما یادآور شدند که اگر موضوعیه را به پدر راپورت بدهیم، میخ طویله را به کف پاهایمان فرومی برند. این امورات خشانت آمیز موجب گشت که تا ازمنه شبابی ما فکرون کنیم که مامانی مهدعلیا یک فقره خون آشام یا لولوخورخوره هستند ایضا آن که ما بعد این اتفاقیه باز هم به اقسامی چون حبس در اطاقک توالت، یک پا ایستادن در تایم طویل و محرومیت از مهمانیه ها، تنبیه شدیم.
در ازمنه حاضر، والدینی وجود دارند که فرزند خویش را لامروت و غیر انسانیه مورد آزار قرار داده و چون برده یا متهم با او برخورد می کنند ایضا تحقیر نمودن، سرکوفت، سرکوب، سربه سر گذاشتن، مقایسیه با هم سالا ن و حتی ناسزا دادن فی الکل نمودهایی خطرناک از کودک آزاری به حساب می آیند. فی المثل خانوم توناردیه با ضرب و شتم کوزت و استثماریه او موجبات افسردگی و دپرشن این دخترک بیچاره را فراهم آورده بود لیکن اگر غازقولنگی چون ژان وال ژان وجود نداشت احتمالا کوزت مورد حمله تروریستی خانوم توناردیه قرار گرفته و به جای قاشق با کفگیر داغ می شد. ناصر الدین شاه و کوزت تنها نمونه ای از قربانیان پدیده شوم کودک آزاری بوده ایضا اصغرآقا نیز به جهت آنکه در کودکی توسط زن بابایش مورد تنبیه طویله ای قرار می گرفت تا مدت های مدیدی به جای لسان مادری به زبان الاغ ها، مکالمه می کرد و آواز عرعر سر می داد. گویا اصغرآقا در کنار الاغ ها، افسار می شده و به علت هم زیستیه با نامبردگان، خوی و خصلت آنان را برداشته لیکن همین حالا هم من باب نهادینه شدن احوالات خری در معرکه دعوا به جای حل مسالمت آمیز و گفت وگوی تمدنی فی الحال جفتک می زند؟! همچنین ایشان تا به پارکی چون ساعی یا جمشیدیه تشریف حضور می برند ناگاه عنان از کف داده و به روی چمن ها می روند و به یاد قدیم ها، چریدن می کنند؟!
عارض به حضورتان عناصر خلقتی همچون دکتور آدولف خان هیتلر هم به خاطر آزار و اذیت های دورانیه کودکی این گونه بساط جنگ و غائله را برپا کردند لیکن اگر ایشان مانند شکسپیر، مورد محبت های نه نه و بابای خویش قرار می گرفتند چه بسا نه تنها جنگ افروز نمی گشتند بلکه شکسجوان می شدند؟! فی المثل توماس خان ادیسون در مدرسه نمره های افتضاحی می آورده و من باب خنگی از آنجا اخراج گشته اند لیکن اگر مادرش شخصی چون شهناز پلنگ بود احیانا کارش به کشف برق نمی کشید و یحتمل چشمانش به وسیله چنگال از کاسه در می آمد و پیشانی اش هم به وسیله اطو، داغ می شد لیکن لاو ترکاندن مادر جناب توماس و درس دادن خانگی موجبات ترقیات وی را فراهم آورد؟! دیگر اینکه گویا پدر اندر جناب آلبرت خان انیشتن برای تنبیه ایشان یک فقره ترقه در مشت دستش قرار می داده تا ترقه مربوطه درجا بترکد و آلبرت خان از شدت جرقه باروت، بسوزد، لذا همین شده که نامبرده در تایم شبابی به علت عقده های دورانیه کودکی، بمب اتم را اختراع کرده تا از پدر اندر خویش انتقام بگیرد؟!
سخن زیاده گشته لیکن والدین کودک آزار بدانند که رفتار ایشان غیرانسانیه و شبیه تنبیه حیوانات می باشد آنچنان که الاغ گاهی مواقع من باب ادب کردن بچه اش، او را گاز می گیرد یا اینکه با جفتک به طرفی پرتابونش می نماید. سیلی زدن و کتک کاری یک کودک بی پناه یقینا نشان از زور و قدرت شما نبوده لیکن اگر می خواهید عرض اندام فرمایید، شما را به مبارزه تن به تن با خروس جنگی مظفر الدین خان دعوت می نماییم. به طور حتم قاعده ای از والدین که جگرگوشه خویش را تنبیه بدنیه یا روانیه می نمایند یا از امین آباد گریخته اند یا خواهان دارالمجانین می باشند. بیت عبرت آموز:
نزن بر دست ناتوان دست زور
که روزی بیفتی به پایش بدجور
روزگارتان عشرون
فعلا خداحافظون!

نویسنده : مهدی دل روشن

منبع : روزنامه مردم‌سالاری