اولویت سپاه پیشرفت روزافزون و تحول آمیز

انتصاب فرمانده جدید سپاه سردار سرلشکر محمدعلی جعفری از سوی فرمانده معظم کل قوا با واکنش های آنی و دانی از سوی رسانه های بیگانه همراه شد، واکنش هایی که فاقد هرگونه تشخیص و تنبیه بود. اگر چه واکنش، کار رسانه است اما کاری به قاعده نیست، حال آنکه غالب واکنش های تحلیلی آنها بی قاعده و برآمده از فضایی کاملا ذهنی و به دور از واقعیت بود. چون اینگونه بود راه به خطا بردند و با دستاویز قراردادن عوامل تصادفی علت این تغییر را در مسائلی همچون بحث احتمال قرار گرفتن نام سپاه در فهرست سازمان های تروریستی از سوی آمریکا و یا قوت گرفتن احتمالی درگیری نظامی آمریکا با ایران و... دیدند و درباره آن سخن فرسایی کردند، اما حقیقت چیز دیگری بود.
سردار صفوی نزدیک به ده سال فرمانده کل سپاه بود و طی روزهای آینده این ده سال به اتمام می رسید و چون داب مقام معظم رهبری قراردادن یک فرد در یک منصب بیش از دو دوره نیست، لازم بود سردار صفوی در فرصتی مناسب تودیع شود و سردار جعفری نیز به عنوان فرمانده جدید در فرصتی مناسب معارفه گردد و برای تودیع و معارفه چه فرصتی مناسب تر از سمینار سراسری فرماندهان و مسئولین سپاه- اگر چه تودیع و معارفه رسمی چند روز پیش از آن انجام گرفت- که بهترین موقعیت برای بیعت با فرماندهان و مسئولین سپاه با فرمانده جدید است و پس از این همایش سراسری سردار جعفری می تواند با پشتوانه محکم و دلگرمی بیشتر به رتق و فتق امور بپردازد. بنابراین برخلاف آنچه که رسانه های بیگانه در توصیف آن، اقدامی ناگهانی و غیرمترقبه گفته بودند، حرکتی از سر تدبیر و هوشیاری بود. واقعیت و اصل موضوع نمی توانست بیش از این باشد. سردار صفوی پس از قریب به یک دهه در حالی سپاه را ترک گفت که در این زمان طولانی در حد و توان خود و فرماندهان و مدیرانش پله به پله بر ارتقای کمی و کیفی سپاه افزود. چنانچه حساسیت، تحولات و چالش های سخت و طاقت فرسای این دوره یک جا و در مروری کوتاه به خاطر آید، اهمیت مدیریت و فرماندهی سپاه بیشتر آشکار می شود.
امروزه سپاه همچنان در مسیر تعالی و پیشرفت قرار دارد و پایان یافتن دوره مسئولیت یک فرمانده به معنای دستیابی سپاه به اهداف بلند خویش نیست، بلکه می بایست راه با قوت و قدرت بیشتر ادامه یاد. ادامه این مسیر توسط هر کسی امکان پذیر نیست و نیازمند افراد ویژه و شاخص است. فردی می تواند کاروان بزرگ سپاه و بسیج را در این مسیر متعالی راهبری کند که شجاع، متهور، مجاهد، رزم آور، مدیر و فکور باشد و از همه مهم تر سپاه را از درون و برون تجربه و آن را بررسی نموده باشد. حضور درازمدت سردار جعفری در سپاه از سال۶۰ و رشدیافتن در سلسله مراتب آن در دوران دفاع مقدس و همچنین حضور سیزده ساله در پس از دوران دفاع مقدس و قرار گرفتن در راس فرماندهی نیروی زمینی بهترین فرصت و زمینه برای شناخت دقیق سپاه از زوایای مختلف در زمان رزم و غیر از آن را برای وی میسر ساخت افزون بر آن که مسئولیت یک سال ونیمه در راس مرکز مطالعات راهبردی سپاه این امکان ارزشمند را در اختیار وی قرار داد تا فارغ از تمام مسائل درون سپاه به عنوان ناظر بیرونی مسائل سپاه را از بیرون نیز مورد مطالعه و بررسی قرار دهد امری که قطعا ایده و چشم انداز جدید درخصوص سپاه می تواند از دستاوردهای ارزنده آن باشد.
با لحاظ این نکته می توان گفت جدایی سردار جعفری از امور اجرایی در سپاه و منصوب شدن به عنوان رئیس مرکز مطالعات راهبردی سپاه اقدامی تصادفی نبود و چه بسا وی از آن زمان در زمره اولی ترین افراد برای فرماندهی سپاه در نظر گرفته شده بود. همانگونه که در حکم فرمانده معظم کل قوا آمده و سردار جعفری هم در سخنان خود به آن اشاره داشته دو وظیفه اساسی در منصب فرماندهی کل سپاه به عهده او گذاشته شده و می بایست در دوران فرماندهی خود بر سپاه آن دو وظیفه را محقق سازد که عبارتند از: پیشرفت روزافزون و تحول آمیز در همه ابعاد. معنای ناظر به نتیجه که از این دو وظیفه برداشت می شود این است که سپاه می بایست از حیث توان نظامی با توجه به تحولات سریع عرصه نظامی گری از بعد تجهیزات و نیروی انسانی و سایر نیازها در تراز قدرتمندترین ارتش های دنیا قرار گیرد تا بتواند حافظ قابل اطمینانی برای دفاع از انقلاب و دستاوردهای آن در مقابل اقدامات کینه جویانه دشمنان باشد. انجام این مهم به خودی خود میسر و امکان پذیر نیست مگر اینکه با شناخت صحیح و بهنگام تحولات و فناوری نظامی و رصد و پایش تحرکات دشمنان که خود در گرو انجام تغییر و تحولات درونی متناسب با تغییرات و تحولات جهان امروز است، باشد.
به نظر می رسد فرماندهی دوره سردار جعفری از جهاتی که تا حدودی کار را سخت تر و تحول را ضروری تر می کند مشکل تر از دوره های پیش باشد، زیرا در دو دوره گذشته نیاز چندانی برای تربیت پاسداران و آشناساختن آنها به مسائل مختلف نبود چرا که آنها خود با آشنایی نسبت به همه این مسائل و حفظ نظام و خدمت به انقلاب وارد سپاه شدند و به عنوان پاسداران انقلاب که رسالت سنگین دفاع از انقلاب و کشور را بر دوش داشتند و در چند جبهه علیه دشمنان نظام می جنگیدند بیشترین تاثیر را بر محیط اجتماعی داشتند و مردم هم ضمن تاثیرپذیری از رفتار و عملکرد پاسداران جانانه از آنها حمایت می کردند و حاضر بودند هرگونه سختی را بر خود هموار سازند. در حالی که این موضوع در شرایط حاضر از اساس تغییر کرده و تنظیم و تجدید رابطه گذشته که معلول شرایط خاص بود بسیار مشکل به نظر می رسد لذا می بایست به فکر راه و مشی جایگزین بود.
در گذشته عمده ترین مشکلات سپاه در بعد سخت افزاری بود به نحوی که سپاه مدت طولانی در اوج مظلومیت و محرومیت با برخورداری از حداقل امکانات و تجهیزات در برابر متجاوزین ایستاد، مقاومت کرد، یورش برد و سرانجام جنگ را با سرافرازی به پایان رساند، زیرا در بخش نرم افزاری که به افکار و ایده ها و تربیت نیروی انسانی و طراحی های عملیاتی بازمی گشت سرشار از توان، استعداد، انگیزه و انرژی بود. دوره دفاع مقدس اینگونه سپری شد و همین نیروها پس از دفاع مقدس به بازسازی سپاه پرداختند که به ناگاه گردش ایام آنها را به نقطه بازنشستگی و خروج از سپاه نزدیک کرد.
سپاه تقویت شده در بخش سخت افزاری با از دست دادن نیروهای باتجربه تا حدی با مشکل نرم افزاری مواجه شده که ضرورت دارد برای کاهش آسیب جداشدن نیروهای قدیمی از سپاه برنامه های آموزشی و تربیتی در سپاه آنگونه تدوین شوند که پاسداران جوان از این حیث به پاسداران دوره گذشته شباهت پیدا کنند. زمانی که مقام معظم رهبری فرمودند سپاه ستون استوار انقلاب است هرگاه در جایی مشکلی پیش آید آن را به این ستون می بندیم تا از آن رفع مشکل شود، منظور یک زمان خاص نبود این ویژگی می بایست در تمام زمان ها برای سپاه به عنوان یک ویژگی برجسته باقی بماند. حفظ و تداوم این ویژگی و سایر مسائلی که به افتخارات گذشته سپاه مربوط می شود پیوند ناگسستنی با تدوین برنامه های تحول آفرین دارد.

صبح صادق

منبع : سایت بصیرت