۹ مارس ۹۸۷ میلادی ـ ابوشکور بلخی شاعر اندیشمند ایرانی در یک نگاه

نهم مارس ۹۸۷ میلادی (۳۶۵ هجری خورشیدی) سالروز در گذشت ابو شکور بلخی یکی از ۲۷ شاعر و ادیب دوران سامانیان است که نظم و نثر فارسی را احیاء کردند. ابو شکور درعین حال از نخستین منثوی سرایان ایران است. وی مردی فروتن بود و فروتنی اش از این شعر او استنباط می شود که گفت :
تا به آنجا رسید دانش من
که بدانم همی که نادانم
ابو شکور که فارسی او با فارسی امروز تفاوتی ندارد و بسیار ساده و روان است معتقد به تاثیر دانش افراد دراخلاق و رفتار انسانی آنان است و اصل «تناسب میزان دانش با رفتار انسانی» ازوست، و این باور از این شعر او به دست می اید:
خردمند داند که پاکی و نرم
درستی و راستی و گفتار نرم
وی میان «اراده و تصمیم» و «خرد و دانش» رابطه مستقیم بر قرار دیده که خردمند را قادر به کنترل نفس اماره دانسته و در این زمینه گوید:
خردمند گوید؛ خرد پادشاست
که بر خاص و برعام فرمانرواست
ابو شکور همچنین براین عقیده است که با دانش و دانایی همه مسائل را می توان حل کرد و در این باره گوید:
جهان را به دانش توان یافتن
به دانش توان رشتن و بافتن
«آفرین نامه» از ابو شکور بلخی است. وی مورد توجه و عنایت خاص نوح سامانی بود.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز