۱۸ فروردین ـ ۷ آوریل ـ مهاجرت اسلاوها وچگونگی استقرار آنان در بالکان

اسلاوهای مهاجر كه از روسیه و اوكراین به حركت در آمده و وارد بالکان شده بودند و قصد تصرف قسطنطنیه را داشتند هفتم آوریل ۶۹۰ در شرق مقدونیه ( مكدونیا ) از حكومت روم شرقی شكست خوردند و موقتا به عقب رانده شدند. مرور زمان نشان داد كه این شكست مانع استقرار اسلاوها در بالكان نشد.
اسلاوها كه پس از استقرار در اراضی شمال شرقی آدریاتیك ( از جمله اسلونیای امروز ) با ایتالیا همسایه شده بودند از طریق اسلواكی خط اتصال خود را با مناطق اسلاو نشین (لهستان ، اوكراین ، روسیه و بلاروس) امروز قطع نكردند و به پیشروی خود در اروپای جنوبی ادامه دادند كه صربستان اینك بزرگترین سرزمین اسلاو نشین در این منطقه است .
اسلاوهای جنوبی در پایان جنگ جهانی اول كشور واحدی در جنوب اروپا برای خود تاسیس كردند كه در سال ۱۹۲۹ نام یوگوسلاوی بر خود نهاد. تیتو پس از جنگ جهانی دوم یوگوسلاوی را به صورت یك كنفدراسیون سوسیالیستی در آورد كه در دهه دوم پس از مرگ او به تدریج تجزیه شد و قدرتهای بزرگ كه منافعشان در تقسیم كشورها به قطعات كوچكتر است به این فروپاشی كمك كردند. جاه طلبان محلی كه با تقسیم كشورها به مقام و منزلت می رسند ، با كمك خارجی ، عامل عمده تجزیه كشورها هستند.
قرنها بود كه كشورهای اسلاو نشین به ویژه روسیه در صدد ایجاد یك كنفدراسیون بودند كه با گسترش « ناتو » و عضویت چند كشور اسلاو در آن، به نظر می رسد كه تحقق اندیشه وحدت اسلاوها در دهه اول قرن ۲۱ دشوارتر از هر زمان دیگر شده است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز