برگی از تاریخ (۵ خرداد) (۲)

● استقلال گویان
۴۱ سال پیش در چین روزی در سال ۱۹۶۶ میلادی ، گویان رسما استقلال خود را از کشور انگلستان اعلام کرد. گویان، سرزمین پرآب، آشنای غریب برای ما مسلمانان است. در میان مهاجرین که ۹۷ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند، اسلام توسط آفریقایی ها و به طور گسترده تر در حدود ۱۲۱۷ شمسی مسلمانان شبه قاره هند وارد این کشور شده است .
امروزه هرچند مسلمانان ۱۲ درصد جمعیت این کشور را دارند اما حضوری پررنگ و مؤثررا در جامعه دارند، وجود ۱۲۵ مسجد و ۱۰ سازمان اسلامی فعال در این کشور، وجود دارد که دلیل بر این مدعاست .
● بحرین و قانو ن اساسی
۳۴ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۹۷۳ میلادی ، بحرین صاحب قانون اساسی شد . در گذشته به منطقه ساحلی جنوب خلیج فارس حد فاصل بصره تا بحرین امروزی بحرین گفته می‌شده ‌است که متعلق به ایران بوده‌است.
در سال‌های پایانی دولت صفوی، این منطقه مورد تاخت و تاز خوارج عمان قرار گرفت و دولت صفوی هم که در آن زمان خود حال و روز خوبی نداشت، سپاهی فرستاد که همه افراد آن در سال ۱۱۲۹ کشته شدند و نتوانستند کاری انجام دهند.
سرانجام خوارج با گرفتن مبالغی هنگفتی پول حاضر به تخلیه جزیره بحرین شدند. در دوران نادرشاه افشار، پرتغالی‌ها بحرین را چندین بار تصرف کردند ولی سرانجام نادرشاه توانست آنجا را بازپس گیرد.
این کشور تا میانه‌های پادشاهی محمد رضا شاه پهلوی یکی از استان‌های ایران بود. تا اینکه در زمان نخست وزیری هویدا ، با طرح همه پرسی در سازمان ملل، بحرین به عنوان کشوری مستقل شناخته شد.
● در گذشت مارتین هایدگر
۳۱ سال پیش درچنین روزی درسال ۱۹۷۶ میلادی ، مارتین هایدگر فیلسوف پدیدارشناس معروف آلمان دیده از جهان فروبست .
وی در بیست وششم ماه سپتامبر ۱۸۸۹ میلادی در شهر مسکریچ در ناحیه بادن متولد شد . او که در جوانی مایل بود کشیش بشود ، در حقیقت تحت نفوذ حرکت نوکانتی مکتب ارزشهای بادن قرار گرفت و از فلسفه مدرسی اسکولاستیک که حاکم به اندیشه کلیسا بود جدا شد و سرانجام در پیروی از مکتب پدیدار شناسی ادموندهوسرل مکتب هایدگر را بنا نمود.
مهمترین کتاب او در فلسفه اثر وجود و زمان است. او در این کتاب به بحث درباره متافیزیک پرداخته است. از هایدگر چند رساله در زمینه فلسفه موجود است. از جمله این رسالات رساله زمان است .
بنظر هایدگر مفهوم زمان را می توان در ابدیت یافت و پیش شرط آن اشراف و درک کامل ابدیت است. برای این منظور باید به ابدیت ایمان یافت اما فیلسوفان به ایمان و یقین در این باره هرگز نمی رسند چرا که شک اساس فلسفه است و فلسفه هرگز نمی تواند حیرت را ازمیان بردارد.
الهیات از نظر هایدگر یعنی هستی نزد خدا و هستی زمان مند در انسان سروکار دارد اما خدا نیازی به الهیات ندارد و ایمان به او وجودش را سبب نمی شود.
ایمان مسیحی با آنچه در زمان روی داده مرتبط است. چون فیلسوف ایمان نمی آورد می خواهد زمان را از خود زمان درک کند.
هایدگر زمان را به سه نوع زمان روزمره و زمان طبیعی و زمان جهانی تقسیم می کند. در بحث زمان روزمره می گوید که زمان آن چیزی ست که اتفاقات در آن رخ می دهند.
زمان در موجود تغییر پذیر اتفاق می افتد. پس تغییر در زمان است . تکرار دوره ای ست . هر دوره تداوم زمانی یکسانی دارد. ما می توانیم مسیر زمانی را به دلخواه خود تقسیم کنیم.
هر نقطه اکنونی زمانی بر دیگری امتیاز ندارد و اکنونی پیش تر و پس تر (بعدتر) از خود دارد. زمان یکسان و همگن است. ساعت چه مدت و چه مقدار را نشان نمی دهد بلکه عدد ثبت شده اکنون است.
هایدگر " بلدیها " ی عملی استادانه و یومیه را به نحوی به روش پدیدارشناسی تحلیل می کند که دیگر هیچ نیازی به رجوع به حالات ذهنی یا نفسانی و بنابراین به محتوای التفاتی آنها نیست .
آثارهایدگر در سراسر جهان و به زبانهای مختلف انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ژاپنی، عربی، فارسی ، ترجمه شده است .
ازآثار پرشمار هیدگر تا کنون چند اثر کوتاه به زبان فارسی به چاپ رسیده است که برخی از آنها عبارتند از :
راههای جنگلی ، درآمد کتاب « هستی و زمان » ، مابعدالطبیعه چیست؟ ، سرآغاز اثر هنری ، فلسفه چیست؟ ، وارستگی ، اندیشیدن به رهایی و ...
هیدگر با درک اندیشه هوسرل به تدریج از او جدا شد . هم اکنون در ایران اندیشه های او با نوعی دریافت عرفانی مخلوط گشته است که به نوعی یادگار مرحوم فردید ازاندیشه های این فیلسوف است .
● درگذشت رحیم موذن زاده اردبیلی ، موذن جاودان ایران
۲ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۳۸۴ شمسی ، رحیم مؤذن زاده اردبیلی ، اذان گوی سرشناس ایرانی، در سن هشتاد سالگی بر اثر بیماری در تهران دعوت حق را لبیک گفت.
رحیم مؤذن زاده که به خاطر اذان مشهور و تاریخی اش در حافظه جمعی ایرانیان و بسیاری از مسلمین جای دارد، در سال ۱۳۰۴ در استان اردبیل در خانواده ای متولد شد که شاید بیش از یک قرن به فعالیت های مذهبی می پرداخته اند. پدرش، مرحوم شیخ عبدالکریم اردبیلی، مؤذن بود و زمانی که در مسجد امام تهران اذان می خواند، صدایش به طور زنده از رادیو پخش می شد.
شیخ عبدالکریم اردبیلی، تا سال ۱۳۲۲ در منطقه اردبیل به وعظ و اذان گویی مشغول بود و نخستین بار به خاطر اذانی که در این سال در رادیو گفته بود، شهرت پیدا کرد و سپس تا سال ۱۳۲۶ برنامه سحری رادیو را به صورت زنده، از طریق مسجد امام (مسجد شاه سابق) اجرا می کرد و در سال ۱۳۲۹ از دنیا رفت.
در خانواده مؤذن زاده که اغلب به فعالیت های مذهبی و اذان گویی پرداخته اند، رحیم مؤذن زاده، فرزند ارشد شیخ عبدالکریم است، راه پدر را با جدیت بیشتر پی گرفت و عملاً پس از درگذشت پدرش به جای او قرائت اذان را ادامه داد.
اذان مشهور مؤذن زاده که در گوشه‌ روح الارواح آواز بیات ترک (زند) خوانده شده است، اذانی است که رحیم مؤذن زاده در سال ۱۳۳۴ در میدان ۱۵ خرداد در استودیوی ۶ خوانده است.
به روایت خود مؤذن زاده، او در حالی که روزه‌دار بوده می‌خواسته است اذانی بگوید تا برای فرهنگ ایران و اسلام یادگاری ارزنده باشد. مؤذن زاده برای ضبط این اذان گوشه‌های مختلفی را می‌آزماید، اما هیچ کدام مورد پسندش واقع نمی‌شود، تا این ‌که مناسب ‌ترین گوشه را برای قرائت اذان،‌ روح‌الارواح می‌بیند. ایشان بارها گفته بود : "از ضبط این اثر همیشه یک احساس غرور معنوی در طول سال‌های گذشته با من همراه بوده است و اگر تنها همین ثروت معنوی باقی بماند برای من کافی است".
مؤذن زاده اردبیلی که زمانی در اردبیل زندگی می‌کرد، بعدها به مهر شهر کرج کوچید و در آنجا ساکن شد. این اذان گوی سرشناس ایرانی، در سن هشتاد سالگی بر اثر بیماری روز پنجشنبه ۵ خرداد در تهران دعوت حق را لبیک گفت.
آوای دل نواز اذان استاد بیش از ۵۰ سال است که در هر کوی و برزن این مرز و بوم طنین انداز است . تاكنون ده‌ها میلیون نفر با شنیدن ندای ملكوتی اذان جاوید ایران ، اقامه عشق بسته‌اند و روزه داران در ایام ماه مبارک رمضان طی نیم قرن با این آوا که شنیدنش دل ها را صیقل می دهد، افطار می کنند. روحش شاد.

منابع :
۱- مهر
۲- صداوسیما
۳- روزنامک
۴- ویکی پدیا
۵- سایت مرکز فارغ التحصیلان مرکز جهانی علوم انسانی
۶سایت زمان فلسفه
۷- سایت روانشناسی
۸- سایت دائرهٔالمعارف اسلامی
۹- irib

منبع : تبیان