دیپلماسی جدید روس‌ها

روسیه همانند یک کشور مسوول که می‌تواند از شهروندان خود دفاع کند به عرصه‌ جهانی بازگشت. اگر کسی در این باره شک دارد، با اقدامات مصمم‌ ما در مجبور کردن گرجستان به پذیرش صلح و به رسمیت شناختن اجباری استقلال اوستیای‌جنوبی و آبخازیا باید این شک‌ها را بر طرف کند.
متاسفانه دیپلماسی چندجانبه برای بازداشتن تفلیس از ماجراجویی مخرب کارگر نیفتاد. کمک نظامی، اهرم کافی برای تاثیر آمریکا بر دولت ساکاشویلی نبود. این کمک حتی تا اندازه‌ای رژیم غیرمسوول و غیرقابل پیش‌بینی وی را بر حرکت در راه ماجراجویی تشویق کرد.
کشور ما به اندازه کافی قوی شده است تا سیاست خارجی مستقل و اخلاقی خود را به پیش ببرد. ما سرمایه‌‌ای جدی برای سیاست خارجی انباشته‌ایم که در جهت توسعه کشور، دفاع از منافع شهروندان و بازار مالی کار می‌کند.
روسیه با پاسخ خود به تهاجم گرجستان استانداردی برای واکنش ایجاد کرد که کاملا بر اساس حقوق بین‌المللی از جمله حق دفاع از خود بر اساس ماده‌ ۵۱ منشور سازمان ملل متحد و وظایف محسوس ما در ارتباط با حل و فصل درگیری منطبق بود.
اقدامات روسیه در مجبور کردن گرجستان به پذیرش صلح نمونه‌ا‌ی از میانه‌روی بود زیرا این اقدامات اهداف دیگری را به غیر از آنهایی که ضرورت مطمئن شدن از عدم آغاز دوباره‌ تهاجم گرجستان علیه اوستیای‌جنوبی و آبخازیا ایجاب می‌کرد، دنبال نمی‌کردند.
تمام تحولات و رویداد‌های پس از هشتم اوت، صحت تحلیل‌های دیمیتری مدودف، رئیس‌جمهور روسیه را در سخنانش خطاب به حاضران در نشست سفرا و نمایندگان خارجی روسیه در ۱۵ ژوییه سال جاری تایید می‌کند.
در آن تحلیل به طور مشخص به این مطلب اشاره شد که جهان که از جنگ سرد خلاص شده به هیچ وجه روی تعادل جدید را نخواهد دید. پتانسیل ایجاد درگیری از جمله در مناطق نزدیک به مرزهای روسیه تقریبا بالاست. اگر چه متد‌های استفاده از زور هر بار بی‌پایه و اساس بودن خود را ثابت می‌کنند اما باز هم تمایل استفاده از آنها تقویت می‌شود.
تهدیدات سیاسی، انواع قطعنامه‌ها و استفاده‌ نفع‌طلبانه از استاندارد‌های دوگانه وجود دارد و به احتمال خیلی زیاد این تصادفی نیست که اغلب کسانی در امور دیگر کشور‌ها دخالت می‌کنند که خیلی در داخل کشور در کارهایشان موفق نمی‌شوند.
نباید فراموش کرد که به لطف صلح‌بانی روسیه در اوستیای‌جنوبی و آبخازیا، گرجستان طی ۱۵ سال از میوه‌ صلح استفاده کرد. عدم توانایی گرجستان در گرفتن نتیجه‌ خوب از این میوه برای کشور خود، بزرگ‌ترین شکست دولت‌های گرجستان است. بد نمی‌بود اگر از محافظان خارجی ساکاشویلی نیز آن سوال‌هایی پرسیده می‌شد که نیروهای اپوزیسیون در خود گرجستان مطرح می‌کنند.
به رسمیت شناختن استقلال آبخازیا و اوستیای‌جنوبی برای ما از لحاظ حقوقی، اخلاقی و همچنین دلایل عملی -‌ پیش از هر چیز، به دلیل تضمین تاثیر امنیت ملت‌های آنها‌ -‌ دیکته شده بود. ما دیگر نمی‌توانیم به خود اجازه دهیم همانند چندین سال گذشته منتظر بمانیم تا بار دیگر شبیخون تفلیس به اوستیای ‌جنوبی یا آبخازیا آغاز شود اما هر چه قدر هم نظامیان ما پس از حمله به تسخینوالی در هشت اوت سریع واکنش نشان می‌دادند به هر حال موفق نمی‌شدند جلوی قربانی شدن چندصد غیرنظامی و صلح‌بان را بگیرند.
مردم روسی که در مناطق درگیری در فضای پس از شوروی زندگی می‌کنند به گناه و تقصیر خود در منطقه‌ خاکستری نیفتاده‌اند و شهروندان کشورهایی که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی تشکیل شدند، نیستند. قابل درک نیست که چرا آنهایی که در هر گوشه از مسوولیت دفاع صحبت می‌کنند وقتی که کار به بخشی از اتحاد پیشین شوروی مربوط می‌شود، این اصل را فراموش می‌کنند.
کدام یک از حافظان گرجستان، حداقل یک واژه در ارتباط با کشتار تقریبا روزانه‌ غیرنظامیان در عراق و افغانستان در نتیجه‌ اقدامات نیروهای ائتلاف به رهبری ناتو بیان کرد؟ معتقدم زمان آن رسیده اروپا به ارزش‌های ساده سیاسی و ژئوپلیتیزه‌ نشده بازگردد.
ساکاشویلی و آنهایی که پشت وی هستند (که بدون حمایت خارجی حتی یک روز هم نمی‌توانست بایستد) در مناطق درگیری گرجستان با اوستیای ‌جنوبی و آبخازیا تصمیم گرفتند قاطعیت و راسخیت مقامات روسیه را آزمایش کنند. در این راستا، رژیم فعلی گرجستان ماهیت خود را با اتخاذ تصمیم بمباران مردم عادی اوستیای ‌جنوبی آشکار کرد. همین سرنوشت برای آبخازیا نیز آماده شده بود اما به اجرا در نیامد و نخواهد آمد.
روسیه برای این‌که به منطقه تضمین دهد این خشونت‌ها تکرار نخواهد شد به اتخاذ اقداماتی برای تنبیه گناهکاران و برای این که این رژیم هرگز نتواند دیگر شر ایجاد کند ، ادامه خواهد داد.

سرگئی لاوروف
وزیر امور خارجه روسیه‌
منبع:‌ اکسپرت

منبع : روزنامه جام‌جم