جا برای همه‌

مجلس شورای اسلامی دوره هشتم هفتم خرداد ۸۷ رسما کار خود را آغاز خواهد کرد. این که چرا سطح توقعات و انتظارات از مجلس هشتم نسبت به سایر ادوار متفاوت و کاملا متمایز است، خود بحث جداگانه‌ای را می‌طلبد. واقعیت آن است که مجلس هشتم با رای مردم بار دیگر در اختیار جریان اصولگرا قرار گرفت.
هرچند که بیش از ۱۸۳ نماینده دوره قبل تغییر کرد، اما شاکله اصلی خانه ملت همان اصولگرایی است. دولت پرتلاش و مردمی که برای خدمت به مردم مجاهده می‌کند نیز متعلق به جریان اصولگرا است.
هماهنگی دو قوه این انتظار عمومی را ایجاد می‌کند که مسائل و مشکلات با سرعت و کمترین مسائل حاشیه‌ای در راستای خدمت بیشتر به مردم و آبادانی کشور حل و فصل گردد.
اگرچه اصولگرایی با استبداد رای، خودمحوری، به حاشیه راندن عقلانیت و خرد جمعی، قدرت‌طلبی، باندبازی و نادیده انگاشتن شایسته‌سالاری هیچ نسبتی ندارد، اما اصولگرایی مترادف با کار جمعی، کاهش هزینه اداره کشور، همراهی و همدلی قوا، خدمت صادقانه و پرهیز از مچ‌گیری و تخریب و استقلال رای و تفکیک قوا معنا و مفهوم می‌یابد.
شرایط موجود و فرصت‌های تازه همه و همه دست به دست هم داده است تا انتظار عمومی از خانه ملت برای کارآمدی بیشتر فراهم گردد. این کارآمدی محتاج لوازمی است:
ـ اول: پرهیز از استنباط افکار عمومی از جنگ قدرت در مجلس برای هیات رئیسه‌
۲ مدیر خدوم و باسابقه که هم‌اکنون در معرض ریاست مجلس هستند نقش اصلی را در تدبیر و راهبری این مهم بر عهده دارند.
ـ دوم: توزیع منطقی و پراکنش مناسب مسوولیت‌ها
در مجلس بیش از ۱۰۰ مسوولیت و پست وجود دارد. هیات رئیسه، هیات رئیسه‌ کمیسیون‌ها، نمایندگان مجلس در شوراها و مجامع. عزیزانی که در کارگروه‌ها مشغول انجام وظیفه هستند با احاطه و آگاهی از این جایگاه‌ها و قدرت مانوری که دارد برای همه «سهم خدمت» تعریف کنند وکسی احساس نکند جایی برای خدمت ندارد.
ـ سوم‌: داشتن مدل و نقشه برای مدیریت مجلس‌
بی‌شک انتخاب رئیس و هیات رئیسه و سایر مسوولیت‌ها در خانه ملت بر عهده نمایندگان مردم است، اما در راستای کمک به ساماندهی مدلی برای اداره مجلس و حضور همه نحله‌های اصولگرا پیشنهاد می‌گردد؛ چند مسوولیت مهم در مجلس چون رئیس، نواب رئیس، رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس، روسای برخی کمیسیون‌ها چون برنامه و بودجه، اقتصاد، فرهنگی، امنیت ملی وسیاست خارجی و... و نیز رئیس فراکسیون اصولگرایان با مشارکت‌جویی همه نحله‌ها مورد توجه قرار گیرد. به‌طور مثال اگر رئیس مجلس از یک نحله سیاسی اصولگرا بود، نایب رئیس اول از گرایش دیگر و رئیس فراکسیون از گرایش سوم باشد.
ـ چهارم‌: پرهیز از مسائل حاشیه‌ای و تمرکز بر چند کار مهم و اولویت‌دار
مجلس هشتم چون سایر مجالس با طرح‌ها و لوایح باقی‌مانده از دوره‌های گذشته روبه‌رو است. بسیاری از طرح‌ها و لوایح را با اولویت‌‌بندی و توجه به زمان می‌توان یا از دستور کار خارج یا اختیارات مجلس را به کمیسیون خاصی تفویض کرد. مجلس هشتم بدون آن که بخواهد به مطالبات دامن بزند باید مسائل مهم و اولویت‌دار کشور در حوزه اقتصادو سیاست داخلی و خارجی را اولویت‌بندی و براساس زمان بسیار کوتاهی که برای خدمت دارد، برنامه‌ریزی کند. عزیزان خانه ملت باید از تجارب مجالس گذشته استفاده کنند که امکان ندارد همه مشکلات جهان بشریت را حل کنند!‌
ـ پنجم: مشارکت همه نمایندگان در امور
واقعیت آن است که مجلس نماد مشارکت مردم است و نمایندگان آنان که از خاستگاه‌های فکری سیاسی مختلف هستند و با رای مستقیم مردم به مجلس راه یافته‌اند باید بیش از همه احساس و تعلق مشارکت جدی در امور داشته باشند. بخصوص فراهم ساختن موجبات مشارکت همه‌جانبه و موثر اقلیت به مدیریت هنرمندانه مجلس برمی‌گردد و به واقع نباید فراموش کرد که اقلیت قوی موجب تحرک اکثریت و در نتیجه برآیند آن قانونگذاری، نظارت و پرسشگری کارآمدتر در قوه مقننه خواهد بود و هم‌اکنون تعداد قابل توجهی از مدیران باسابقه و خدوم در فراکسیون اقلیت هستند که در اداره مجلس نیز می‌توانند یار و مددکار باشند.
مجلس هشتم مزیت نسبی که برای خود نسبت به سایر مجالس می‌تواند بازتعریف کند، همانا تحقق عینی «مشارکت همه در اداره مجلس» است، چراکه راه برای خدمت برای همه مهیاست.

علی دارابی‌

منبع : روزنامه جام‌جم