یازدهم سپتامبر در آسمان

پس از ملا‌قات با آقای یوشکا فیشر، وزیر وقت امور خارجه آلمان، در پرواز ایران‌ایر در مسیر فرانکفورت به تهران بودم که کمک‌خلبان نزد من آمد و با چهره‌ای متعجب گفت حادثه مهمی رخ داده و ادامه داد که طبق گزارش رادیو آمریکا، یک فروند هواپیمای مسافربری به یکی از دو برج مرکز تجارت جهانی موسوم به برج‌های دوقلو در جزیره منهتن نیویورک اصابت کرده است. سپس دعوت کرد که به همراه او به کابین خلبان بروم. به محض ورود به کابین خلبان، اصابت هواپیمای دوم به برج دوم رخ داد که از رادیو گزارش شد.
نیاز به گفتن ندارد که این حادثه، پدیده‌ای عجیب و بی‌سابقه بود که طبیعتا تفاسیر متنوع و بعضا کاملا‌ً متضادی را به همراه داشت. برای افکار عمومی از همان ابتدا آشکار بود که این طرح تروریستی همچنان بی‌نظیر، اتفاقی نبوده و طراحان اهداف خاصی را دنبال می‌کنند. اما اینکه چه کسی و با چه هدفی در پشت صحنه این ماجرا قرار دارد، اذهان را سخت مشغول خود ساخته بود.
با توجه به فضای روابط بین ایران و ایالا‌ت متحده، این احتمال به طور قوی وجود داشت که دولتمردان بهت‌زده آمریکایی که باید فورا پاسخگوی افکار عمومی ملت آمریکا می‌بودند، برای نجات از این فشار سنگین، انگشت اتهام یا ظن را به طرف ایران نشانه روند. بنابراین، با ورود به تهران در فرودگاه با خبرنگاران گفت‌وگو و اعلا‌م موضع نمودم و در زمان کوتاهی، جناب آقای خاتمی، رئیس‌جمهور محترم وقت نیز طی بیانیه‌ای این حادثه را محکوم کردند.
ایران اولین کشوری بود که چنین موضعی اتخاذ کرد. لذا این سرعت عمل به موقع و ابتکار تاریخی دیپلماسی جمهوری اسلا‌می ایران و تشخیص درست ماهیت تروریستی این ماجرا، باعث شد تا نه‌تنها راه هرگونه اتهام بی‌مورد به ایران مسدود شود، بلکه نام ایران از همان ابتدا توسط رسانه‌های جمعی در صدر فهرست مخالفان با این عمل غیر‌انسانی قرار گیرد. در عین حال، موضع ما صرفا سیاسی نبود، بلکه به عنوان یک اصل خدشه‌ناپذیر، اساساً جمهوری اسلا‌می ایران اینگونه اقدامات علیه غیر‌نظامیان را فاقد توجیه و غیر‌قابل قبول می‌داند. ‌

سید‌کمال خرازی