افسوس برای یک مدافع چپ کلاسیک

تیم ملی ایران در ۳ بازی نخست خود در چارچوب جام ملت های آسیا برخلاف پیش بینی ها خیلی سخت به نتیجه دلخواه ـ البته تا حدودی ـ رسید . چه آنكه تیم ما بازی باخته به ازبكستان را با برد عوض كرده و مقابل چین از شكست هولناك در ۴۵ دقیقه نخست به یك تساوی با ارزش رسید.در دیدار آخر هم با نتیجه ای كمرنگ مالزی را شكست داد.
اما درباره سخت شدن كار تیم ملی در ۲ بازی نخست خود چه می توان گفت؟ تاكتیك ما ایراد داشت، بازیكنان در پست تخصصی شان به كار گرفته نشدند، چین و ازبكستان فراتر از حد انتظار بودند، شرایط آب و هوایی كار را دشوار كرده بود، عدم بازیهای تداركاتی مناسب دلیل بر ناهماهنگی بازیكنان بود، حریفان، بازی بسته ای مقابل تیم پرستاره ایران انجام می دادند و ... تمام حرف هایی بود كه بعد از تمام بازیها شنیده شد و البته تمام آنها تا حدودی درست و منطقی به نظر می رسید.
● فقط راست
تمام مشكلات گفته شد اما شاید مهمترین بحث فنی كه می شد بیشتر بر آن دقیق شد ناهمگونی جناحین تیم ما در هر ۲ فاز هجومی و دفاعی بود. در واقع تیم ما در ۲ بازی آنقدر در جناح راست خوب و پرجنب و جوش بود و در سمت چپ آنقدر ضعیف و ناتوان كه حتی با زیرنظر گرفتن دقایقی كوتاه از جمع ۱۸۰ دقیقه هم می شد به خلأ مهره های كارآمد و تأثیرگذار در تحركات آن منطقه از زمین به راحتی پی برد.
در طول دیدار با ازبكستان و چین تمام بار تهاجمی تیم ایران بر دوش جناح راست و مهره های این جبهه بود. مهدی مهدوی كیا به عنوان ستون در این جناح چه در امور تهاجمی و چه در دفاع همیشه مهره ای قابل اتكا بود و البته در هر ۲ بازی هم عملكرد قابل قبولی داشت. جواد كاظمیان فرشته نجات بازی اول كه مقابل چین هم نمایش خوبی داشت و حسین كعبی كه برای بیرون ماندنش شاید نتوان توجیه مناسبی پیدا كرد همه و همه سمت راست زمین را نقطه قوت تیم ما كرده بودند.
● فریدون نمی تواند
اما فریدون زندی تنها مدافع چپ حال حاضر در اردوی تیم ملی در این ۲ بازی با نمایش متزلزل اش عملاً ثابت كرد كه نمی تواند در آن منطقه مهره ای قابل اتكا باشد. او برخلاف تمام مدافعان فوتبال ما در طول ۲ بازی اول نشان داد اصلاً به وظیفه اصلی مدافعان یعنی پوشش كه اینجا و در فوتبال ایران به دور كردن توپ از محوطه خطر خودی منجر می شود آشنا نیست.
اصلاً آنقدر انجام این وظایف برای فریدون دشوار بود كه او خود تلویحاً پس از بازی با ازبكستان گفت: «من دفاع چپ نیستم» تا بار دیگر علامت سؤال بزرگی مقابل اصرار قلعه نویی مبنی بر استفاده او در منطقه چپ دفاعی قرارگیرد. فریدون چه در لاترن و چه لوبك و كوبلنز و چه آپولون پشت سر مهاجمان تیم بازی كرده و پست اصلی اش هافبك نفوذی و حضوردرمیانه میدان است. شاید دور نباشد به یاد بیاوریم روزی را كه او به خاطر حضوردر جناح چپ خط میانی لاترن با كورت یارا سرمربی اتریشی این تیم اختلاف پیدا كرد و در پایان، این اختلاف منجر به جدایی زندی از لاترن و حضور در كوبلنز دسته دومی شد.
با این وصف جالب است كه زندی در حال حاضر جانشینی برای خود در دفاع چپ نمی بیند و مجبور است با تمام این ناآشنایی ها به خواسته قلعه نویی ندهد. از آن جالب تر اینكه قلعه نویی در آخرین صحبت هایش باز هم تأكید می كند كه: «فریدون مدافع چپ تیم ما است و دراین منطقه كارایی لازم را دارد. او در تیم های باشگاهی اش هم در این منطقه بازی كرده و اگر مشكلی برایش پیش آمد درباره انتخاب جانشین اش فكر می كنیم!»
● اسدی را ندیدند؟
اما در میان ۳ بازیكنی كه از جمع سایر ملی پوشان كنار رفتند شاید غیبت یكی بیشتر از بقیه در مراحل حساس بعدی جام ملت ها مشخص شود، مرتضی اسدی مدافعی كه همراه با كیانوش رحمتی و محمد نوری به عنوان توریست در كنار تیم بودند و فقط با تیم تمرین كردند و بس. او و ۲ مهره كارساز دیگر از همان ورود به مالزی جزو خط خورده ها به حساب می آمدند و امیدی به حضورشان در میدان نمی رفت.
مرتضی اسدی مدافع چپ صباباتری اما یكی از بهترین های لیگ ششم بود. درخشش او دررقابت های باشگاهی اول بار موجب دعوت از او به تیم ملی در تورنمنت امارات شد كه زمستان گذشته اتفاق افتاد. اسدی مقابل هامبورگ، اشتوتگارت و تیم ملی امارات نمایش دلپذیری داشت و اینگونه در پازل تفكرات قلعه نویی جای گرفت تا سرمربی تیم ملی برای جام ملت ها نیز حساب ویژه ای روی او باز كند.
اسدی مثل لیگ پنجم پرتداوم ترین بازیكن صباباتری لقب گرفت و بیشترین دقایق حضور در این تیم را حتی با وجود بزرگانی مثل بختیاری زاده و گل محمدی از آن خود كرد. او حتی به عنوان پرتداوم ترین بازیكن لیگ ششم هم رسید و با ۲۶۷۷ دقیقه بالاتر از تمام بازیكنان شاغل در لیگ ایستاد. اسدی ۲۹ بازی به صورت كامل برای صبا در لیگ ششم انجام داد و تنها در هفته هفتم مقابل فجر سپاسی در دقیقه ۶۷ از بازی بیرون آمد. برای مدافعی با این دقایق بازی جالب بود كه او فقط ۲ بار از داوران كارت زرد گرفت تا از این حیث نیز آمار جالبی را رقم بزند.
جالب آنكه این آمار در حالی رقم خورد كه اسدی به عنوان یك هافبك تدافعی در فوتبال چهره شد اما آنقدر در جناحین خط دفاعی به خصوص چپ خوب كار كرد كه در آن نقطه تثبیت شد و به پیراهن تیم ملی هم رسید.
● حسرت نخوریم؟
حالا جای افسوس است كه چرا اسدی، بازیكنی با این خصوصیات و باتوجه به كمبود تیم ملی در سمت چپ باز هم راهی حتی به نیمكت تیم پیدا نمی كند تا بلكه در مقاطع حساس عصای دست مربیان باشد. اسدی در حالی از تیم كنار گذاشته می شود كه به بازی كردن زندی در جناح چپ ایراد بسیاری وارد است و حتی برای او هیچ جایگزینی هم وجود ندارد.
اسدی در حالی خط می خورد كه به طور مستمر - حتی با درگیر بودن تا مرحله پایانی جام حذفی ـ در تمرینات و اردوهای تیم ملی حضور داشت و تا روزهای پایانی، مربیان، مشاوران و هر كس كه درباره نفرات نهایی تیم ملی اظهارنظر می كرد می گفت: «اسدی بازیكن خوبی است.
او قابلیت بازی در چند نقطه از زمین را داراست و به درد تیم ملی در جام ملت ها می خورد.» با تمام این حرف ها اما اسدی از تیم ملی و جام ملت ها دور ماند تا شاید در تورنمنتی دیگر از او استفاده شود. فقط اگر تیم ما در بازیهای پیش رو از جناح چپ ضربه بخورد آن وقت است كه حسرت و افسوس نه برای ما، بلكه مربیان تیم ملی به جا می ماند و بس، البته شاید آن موقع دیگر دیر شده باشد.

محمد قراگزلو

منبع : روزنامه ایران ورزشی