تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهری تهران در مقیاس سیمای سرزمین

شهر تهران با وسعتی در حدود ۷۰۰ کیلومترمربع وجمعیتی حدود ۸ میلیون نفر یکی ازآلوده ترین کلان شهرهای دنیاست ظرفیت پالایش و جذب آلاینده ها دراین شهر کاهش یافته است. رشد شهرنشینی باعث تخریب فضاهای سبز به عنوان یکی از مهم ترین عوامل موثر در جذب و کاهش آلاینده ها شده است .به منظور احیای فضاهای سبز شهری و بهبود عملکردهای اکولوژیکی مرتبط با کیفیت هوای شهر، شناسایی و تحلیل تغییرات زمانی و توزیع مکانی فضاهای سبز شهری ضروری است. در این تحقیق برای شناسایی نحو ه ترکیب و توزیع فضایی پوشش گیاهی شهر تهران از نقشه های پوشش اراضی حاصل از تصاویر ماهواره ای لندست سالهای ۱۳۸۱و ۱۳۶۷ و نقشه کاربری اراضی۱:۲۰۰۰ استفاده شد و به کمک متریک های سیمای سرزمین(شامل (NP,MPS,MNN,CAP) وضعیت ترکیب و توزیع فضایی عناصر ساختار سیمای سرزمین و روند تغییرات آنها به صورت کمی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داده است که فضاهای سبز در شهر تهران از نظر نحوه ترکیب و توزیع فضایی دارای شرایط مطلوبی نیستند و طی دوره زمانی مورد مطالعه لکه های فضای سبز از لحاظ وسعت، پیوستگی و ماهیت ترکیب و توزیع فضایی دچار روند تخریب شدیدی بوده است ودر حال حاضر نیز شبکه موزاییک لکه های فضای سبز شهری از وسعت و پیوستگی لازم برای ارایه خدمات اکولوژیکی به منظور بهبود کیفیت محیط زیست شهر تهران برخوردار نیست.

پرستو پریور
احمدرضا یاوری
احد ستوده

منبع : پایگاه اطلاعات علمی