آناکوندا: شکار ارکیدهٔ خونین

کارگردان: دووایت اچ لیتل. فیلم‌نامه: جان کلافین، دانیل زلمان، مایکل میزو، اد نومیر. بازیگران: جانی مسنر، کادی استریکلند، ماتیو مارسدن، نیکلاس گونزالس، یوجین بیرد. مدت ۹۷ دقیقه.
بعد از محبوبیت آناکوندا (۱۹۹۷) کارگردان تلاش کرده این‌بار هم موفقیت پیشین را تکرار کند، ولی بدون آن تازگی، بدون آن طنز و بدون بازیگران فیلم اول. اینجا خبری از بازی‌های دلچسب آیس کیوب، جان وویت و جنیفر لوپز نیست و در مقابل، گروهی بازیگر حضور دارند که انگار، اخراجی‌های شوهای تلویزیونی هستند! محل داستان و همین طور پیرنگ اصلی ـ که در آن گروهی مستندساز به آمازون می‌روند ـ تغییر کرده و در اینجا گروه، در جستجوی یک نوع ارکیدهٔ کمیاب، رهسپار برنئو می‌شود. ارکیده‌ای که عصارهٔ آن می‌تواند عمر انسان را طولانی کند و در نتیجه، ثروت و شهرت برای آنها به ارمغان آورد. چیزی‌که به ما نشان داده نمی‌شود، مهاجرت ده‌هزار مایلی این مار از آمریکای جنوبی و عبور از اقیانوس آرام است! تما کلیشه‌های ترس و تعلیق، از دیالوگ گرفته تا شخصیت‌ها، در اینجا حضور دارند:
دانشمند بدجنس (مارسدن)، دختر زیبای خوش‌طینت (استریکلند)، جنگجوی قهرمان آمریکائی (مسنر) و مارگیر دورگه (بیرد).
بعد از اینکه قایق آنها زیر فشار آبشار در هم می‌شکند و به‌خصوص بعد از اینکه از وجود ماری عظیم‌الجثه در این منطقه مطلع می‌شوند، بر سر ادامه دادن مأموریت، بین‌شان ترس و هیجان ایجاد کند، ولی اینجا، فقط بهانه‌ای است برای به تأخیر انداختن نبرد نهائی میان آدم خوب و آدم بد. خود فیلم ادعائی ندارد، فقط سعی کرده طرفداران اینگونه فیلم را به‌خود جلب کند، ولی اگر قرار است فیلمی بسازید با بازیگران ناوارد، پیرنگ ضعیف، دیالوگ بد و یک بازیگر اصلی خجالتی که وحشتی نمی‌آفریند، بهتر است دنبال کار دیگری بگردید.

منبع : نشریه دنیای تصویر