پیروزی بزرگتر از جنگ لبنان

هر چه از زمان آغاز تجاوز ارتش اشغالگر به باریکه غزه می گذرد رسانه ها و خبرگزاری های جهانی زوایای بیشتری از تحرکات و دست های پشت پرده این حمله افشا می کنند. براساس برخی از اطلاعاتی که به بیرون درز نموده است; مقامات رژیم صهیونیستی به هیچ وجه پیش بینی این همه مقاومت و پایداری و در نتیجه طولانی شدن نبرد را نکرده بودند. زیپی لیونی وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی دور روز قبل از آغاز جنگ به نوار غزه، گفته بود که برآوردهای دستگاه امنیتی اسرائیل نشان می دهد که می توان حماس را ظرف سه یا چهار روز نابود کرد. همچنین مئیر داگان رئیس موساد نیز به مقامات مصری در جریان دیدارش در منطقه «طابا» گفته بود که مرگ حماس نزدیک است و در خوش بینانه ترین حالت درگیری با این جنبش یک هفته بیشتر طول نمی کشد.
اما آنچه در غزه و در زمین رخ داد خلاف تصورات و برآوردهای اطلاعاتی و امنیتی صهیونیست ها را به اثبات رسانید. فرماندهان و مقامات رژیم اشغالگر قدس و سران سازشکار وخیانت پیشه عرب و کاخ سفید انتظار داشتند تا در همان حملات هوایی; حماس و گروه های مقاومت پرچم سفید بالا برده و تسلیم خواسته های صهیونیست ها و ارتجاع عرب گردند. همگان دیدند که نه تنها چنین نشد بلکه ۱۴ روز نبرد زمینی که باید آن را جنگ تانک ها، توپ ها، ناوچه های جنگی، جت های جنگنده، هلیکوپترهای آپاچی و مدرن ترین سلاح ها از یک طرف و تن ها، تن هایی که سر را به حق سپرده بودند و به سلاح ایمان و شهادت مجهز بودند; نامید; نیز سربازان ارتش توسعه طلب و نژادپرست علی رغم همه جنایت های ضدبشری نتوانست ۲۰۰ متر در زمین پیشروی کند. چند روز پس از سپری شدن جنگ زمینی آگاهان مسائل منطقه به خوبی می دانستند که رژیم اشغالگر قدس به دنبال راهی برای برون رفت از بحران غزه است.
از روز دوازدهم نبرد خبرهایی از بروز اختلاف میان اعضای کمیته امنیتی دولت نامشروع اسرائیل روی آنتن خبرگزاری ها رفت. روز سیزدهم شورای امنیت تشکیل جلسه داد و قطعنامه ۱۸۶۰ به تصویب رسید و با کمال تعجب آمریکا آن را وتو نکرد و به آن رای ممتنع داد. این اقدام کاخ سفید در راستای بازگشایی راهی برای فرار صهیونیست ها از باتلاق غزه برآورد گردید. نسل کشی آشکار و اجرای سیاست شیطانی سرزمین سوخته; اعتراضات گسترده جهانی را به دنبال داشت; فشار ملت های مسلمان و خصوصا اعراب; دولت های عربی را تحت فشار شدید قرار داد و این موضوع باعث ایجاد شکاف بین اعضای اتحادیه عرب گردید که اجلاس های دوحه در قطر و کویت این واقعیت را نمایان نمود. جمع قابل توجهی از سران عرب در قطر سیاست حمایت از حماس و مقاومت را اتخاذ و همزمان محکومیت شدید رژیم صهیونیستی را در پیش گرفتند. کمیته بین المللی صلیب سرخ جهانی، شورای حقوق بشر، مجمع عمومی سازمان ملل و... به صراحت رژیم غاصب را به ارتکاب جنایت علیه بشریت متهم نمودند. ماشین جنگی رژیم اشغالگر با وجود تمام نابرابری ها و جنایت های فجیع و هولناک و بمباران ها و گلوله باران های بی وقفه و شبانه روزی; در برابر اراده پولادین مقاومت اسلامی زمین گیر شد. هر روز تعداد قابل توجهی از نیروهای اشغالگر کشته و مجروح می گردیدند و صدها هزار نفر ساکنان صهیونیست در شهرها و شهرک های سرزمین های اشغالی از بیم موشک های مقاومت در وحشت به سر برده و زندگی در جنوب اسرائیل را فلج کرد.
در چنین اوضاع و احوالی که اسرائیلی ها هم از نظر سیاسی و سیاست بین المللی و هم از نظر نظامی به بن بست کامل رسیده بود; یک راه برای اشغالگران باقی وجود داشت و آن خاتمه جنگ بود. لیونی وزیر خارجه این رژیم در روز بیست و یکم جنگ به آمریکا رفته و با همتای آمریکائیش ملاقات و توافقنامه ای امنیتی مبنی بر جلوگیری از شلیک موشک های حماس به سرزمین های اشغالی و همچنین تضمین امنیت اسرائیل به امضا رسانید. پس از این ملاقات اعلام شد که احتمالا رژیم صهیونیستی آتش بس یک جانبه را اعلام نماید. سرانجام در ساعت ۳/۳۰ دقیقه بامداد روز بیست و سوم (۲۹ دی ۱۳۸۷) جنگ آتش بس یک طرفه اعلام گردید.
اما چرا رژیم صهیونیستی تن به چنین آتش بسی داد؟ صهیونیست ها با این کار دنبال چه هدف هستند. اولین هدف آنان رهایی از دامی است که با پای خود به آن وارد شده و کم ترین توفیقی کسب نکرده اند. دومین هدف نادیده گرفتن حماس در عرصه سیاسی است. اگر چنانچه توافقنامه مصر را امضا» می کردند حماس را به رسمیت شناخته بودند. البته فراموش کرده اندکه قبلا این کار را کرده و از طرف دیگر حماس در قلب میلیون ها فلسطینی قرار داشته و نیاز به رسمیت رژیم اشغالگر ندارد. سومین هدف صهیونیست ها فرار از خواسته جهانی مبنی بر لغو محاصره و بازگشایی همه گذرگاه هاست. چهارمین هدف احتمالی اشغالگران تلا ش برای ماندن در غزه ولو برای مدتی هر چند کوتاه در غزه می باشد. آنان می خواهند چنین وانمود کنندکه بدون توجه به سازمان های جهانی و اعراب و ملت های دنیا و فقط به دلیل رسیدن به همه اهداف خود در غزه اعلا م آتش بس یک جانبه نموده اند. این اقدام صهیونیست ها البته یک دهن کجی و بی توجهی آشکار به سردمداران مصر و عربستان و سایر همراهان جناح سازشکار عرب محسوب می شود که علی رغم همه نوع همکاری وکمک به صهیونیست ها و بازگذاشتن دست آنها برای خلق جنایات هولناک در غزه طرح های آنها نادیده گرفته شد.
صهیونیست ها هر هدفی از اعلا م یک طرفه آتش بس دنبال کنند از یک چیز نمی توانند فرار کنند و آن شکست خفت بار ارتش تا دندان مسلح آنان از یک گروه چریکی می باشد این نبرد هیمنه و ابهت ارتش اشغالگر را به صورت جدی به چالش کشانید. نبرد ۲۲ روزه غزه تکرار دوباره جنگ ۳۳ روزه لبنان است که هنوز به عنوان کابوسی فرا روی صهیونیست ها و همپیمانان آمریکایی و انگلیسی و عرب آنها قرار دارد.
آنچه در این میان از اهمیت برخوردار است، هوشیاری مقاومت و حامیان آنها می باشد. ظاهرا صهیونیست ها و آمریکا، انگلیس برخی از دول اروپایی و طیف سازشکار عرب در تلا ش هستند تا آنچه را که نتوانستند با عملیاتی نظامی کسب کنند با حربه سیاسی به دست آورند. تشکیل دهندگان اجلا س قطر همانگونه که در بیانیه پایانی خودآورده اند لا زم است دو محور اساسی را در دستور کار قرار دهند
الف) حمایت از مقاومت اسلا می و دولت مردمی و منتخب اسماعیل هنیه وتاکید جدی بر خروج همه نظامیان اشغالگر از نوار غزه و پایان دادن به محاصره دوساله مردم غزه و بازگشایی معابر و گذرگاه ها
ب) پیگیری محاکمه سردمداران صهیونیست به عنوان جنایتکار جنگی. امروز مستندات غیرقابل انکار، همراهی وجدان عمومی جهانیان، موضع گیری رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ جهانی. قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد همراهی پزشکان بدون مرز تائیدات مسئول کمیته کمک رسانی سازمان ملل به مردم فلسطین (آنروا) در زمینه ارتکاب ارتش اشغالگر اسرائیل به جنایات جنگی تلا ش وحرکت در این مسیر راآسانتر می کند.
همانگونه که در فرازی از پیام مقام معظم رهبری به نخست وزیر دولت منتخب حماس (اسماعیل هنیه) آمده است: مقاومت اسلا می و جنبش حماس قبل از اعلا م آتش بس و در بحبوحه نبرد و پیکار به پیروزی دست یافته است. آتش بس یکجانبه صهیونیست ها نه از سر پیروزی و رسیدن به اهداف است بلکه نوعی فرار به جلو و تلا شی مذبوحانه برای سرپوش گذاشتن بر شکست هاست. اهداف اشغالگران کاملا مشخص و از قبل اعلا م شده بود. امروز حماس نه تنها نابود نشده بلکه در بسیاری از ممالک جهان پرچم ها و علا ئم آن بر درب منازل نصب و بر فراز دست ها در اهتزاز است هیچ یک از اعضای حماس اسیر نگردیده اند شلیک مو شک به سرزمین های اشغالی خاتمه نیافت هیچ تونلی کشف و منحدم نگردید محمود عباس نه تنها تقویت نگردید بلکه امروز مغبوض ملت فلسطین و ملت های مسلمان گردیده است. جمع قابل توجهی از دولت های عربی رسما در اجلا س دوحه حمایت خود را از حماس اعلام کردند و ... آری آنچه اسرائیل و همدستانشان به دنبال آن بودند با اتکال به قدرت لا یزال الهی نتیجه عکس داد و صهیونیست ها دست از پا درازتر باید به لانه هایشان باز گردند. بی تردید پس لرزه های جنگ ۲۲ روزه بسیار بیشتر و سهمگین تر از جنگ ۳۳ روزه لبنان خواهد بود و آینده آن را نشان واهد داد.

نویسنده : کرم محمدی

منبع : روزنامه مردم سالاری