فرهنگنامه کلاس

● «کذا»:
اولین لغت درون سازمانی! تاریخچه این لغت به قبل از اول راهنمایی بازمی گردد. قضیه از این قرار بود که برای آشنایی هرچه بیشتر دانش آموزان اول راهنمایی، اردویی ترتیب داده بودند تا دانش آموزان بیشتر با هم آشنا شوند. در آن اردو مدیر مجتمع شروع به صحبت کرد و در جایی از سخنانش به «سی دی های کذا» اشاره کرد. سخنان مدیر تمام شد و اجازه داد برویم و به ادامه اردویمان برسیم. هنوز از در بیرون نرفته بودیم که یکی از بچه ها- با آن لهجه قمی اش- «کذا.. کذا» گفتن را شروع کرد.
اسمش «امیر محمد» بود. از مدرسه رفت ولی سه سالی که در مدرسه بود، «کذا» گفتن از دهانش نیفتاد.
پی نوشت: آخرش هم نفهمیدیم «کذا» یعنی چه؟
● «داره مرد»:
معلم عصبانی شده بود، حسابی داشتیم می خندیدیم و معلم نمی توانست کلاس را کنترل کند. در یکی ا زقهقهه های کلاسی، یکی از بچه ها از زور خنده دلش را گرفت و سرش را روی دسته صندلی گذاشت اما بدنش همچنان تکان می خورد. معلم بلند شد و با صدایی پر از خشم گفت: «اینو نگاه... داره مرد». وضع کلاس بعد ازگفتن این جمله را خودتان حدس بزنید.
● «دلش گنجیشکه»:
از دست یکی از بچه ها عصبانی شده بود. سراغ ناظم رفت، معاون مهربانمان سرکلاس آمد و نصیحتش را اینگونه شروع کرد: «به هیکل محمدرضا نگاه نکنید، دلش گنجیشکه...» نگاهی به «محمدرضا» انداختیم بزرگترین بچه کلاس، ازنظر طول، عرض و ارتفاع! دلش به دل فیل می خورد اما گنجشک...؟! راست می گفت معاونمان؛ «محمدرضا» دل پاک و بی آلایشی دارد اما در حجم دلش باید تجدیدنظر کرد!

محمد حیدری. قم

منبع : روزنامه کیهان