یکشنبه, ۱۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 5 May, 2024
مجله ویستا

ملک‌الموت - The Exterminting Angel


سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : مکزیک
محصول : گوستاوو آلاتریسته
کارگردان : لوئیس بونوئل.
فیلمنامه‌نویس : لوئیس آلکوریزا و بونوئل، برمبنای نمایش‌نامه‌ای نوشته خوسه برگامین.
فیلمبردار : گابریل فیگه‌روآ.
آهنگساز(موسیقی متن) : پارادیزی، الساندرو اسکارلاتی و سرودهای گریگوری.
هنرپیشگان : ژاکلین آندره، خوسه باویرا، اوگوستو بندیکو، لوئیس بریستن، آنتونیو براوو، کلودیو بروک، تیتو خونکو، لوسی گالاردو، نادیا هارو اولیوا، انریک رامبال، کساویه لویا، کساویه ماسه، گیلمین، اوفلیا مونتسکو و سیلویا پینال.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۹۵ دقیقه.


"عالیجناب نوبیل" (رامبال) و همسرش، "لوسیا" (گالاردو) پس از گذراندن بعدازظهری در یک اپرا، پذیرای هجده مهمان برای مهمانی شام خود می‌شوند. مهمانی به‌خوبی برگزار می‌شود، اما پس از خاتمه آن به‌دلیلی ناشناخته هیچ کس را یارای ترک سالن پذیرائی خانه "نوبیل" نیست. حبس خودخواسته این جمع روزها به طول می‌انجامد. آرام‌آرام چهره‌های واقعی مهمانان رخ می‌نماید و فجایعی رخ می‌دهند. از جمله یکی (براوو) می‌میرد و جسدش را در گنجه‌ای جا می‌دهند؛ زوج عاشقی ـ "بئاتریس" (مونتسکو) و "ادواردو" (ماسه) ـ خودکشی می‌کنند؛ زنی، "آنا" (اولیوا) درگیر جادوی سیاه می‌شود؛ برادر و خواهری "خوانا" (گیلمین) و "فرانسیسکو" (لویا) که رابطه غریبی با یکدیگر دارند، مورفین یکی از مهمانان را که مبتلا به سرطان است می‌دزدند؛... و سرانجام مهمانی به‌نام "رائول" (خونکو) اعلام می‌کند تفصیر همه این بساط به گردن "نوبیل" است و در صورتی که او را قربانی کنند، آزاد خواهند شد...
٭ نقطه اوجی برای ۱۵ سال فعالیت استاد در مکزیک، با همکاری گروه همیشگی‌اش در آن سال‌ها (از جمله فیگه‌روآ به‌عنوان فیلم‌بردار و آلکوریزا به‌عنوان فیلم‌نامه‌نویس). مایه گرفتاری انسان در جهنمی خود ساخته در ادبیات آشنا به‌نظر می‌رسید، اما هیچ گاه در سینما این چنین موفق به تصویر در نیامده بود. تصویرپردازی سوررآل بونوئل، سبعیت عصر طلائی (۱۹۳۰) را به یاد می‌آورد. همچنین بورژواها آن چنان هدف قرار می‌گیرند که در آثار کمتر فیلم‌ساز دیگری مشابهت می‌یابد. کار مثل تمام آثار بزرگ سوررآلیستی قابل تأویل از نظرهای مختلف است یا حتی می‌شود صرفاً از آن، به‌خاطر طنز و فانتزی ممتازش، لذت برد... و در نهایت شاهکاری تمام عیار است برای هرکس که هرجور که می‌خواهد به آن نگاه کند.