به ارث بردن دو ژن صرع ریسک حملات را کاهش می‌دهد

به ارث بردن دو ژن در افراد مبتلا به صرع، باعث می‌شود حملات کمتری بروز کند. پژوهشگران دانشکده پزشکی بیلر دریافتند که جهش‌های ژنتیکی که به‌طور جداگانه می‌تواند باعث صرع شود، با یکدیگر احتمال حملات را واقعاً کم می‌کنند. این یافته‌ها در نشریه Nature Neuroscience به چاپ رسید.
بین دانشمندان مدتی طولانی این گمان و ظن وجود داشته که برخی موارد صرع، تا حد معینی، به دلیل مشکل ژنتیکی است و آنان در حال جست‌وجوی ژن خاصی هستند که در این امر دخیل هستند تا بتوان درمان‌های جدیدی برایشان یافت.
این دو نقص ژنی که در این مطالعه مورد توجه قرار گرفته‌اند، ژن Kcna١ را که مربوط به انتقال پتاسیم شیمیایی به داخل و خارج از مغز می‌شود و ژن Cacna١ را که در تنظیم میزان کلسیم و آزادسازی انتقال‌دهنده‌های عصبی نقش دارند، شامل می‌شود. Kcna١ در ارتباط با حملات شدید صرع لوب تمپورال (گیجگاهی) است که آن بخشی از مغز را که گفتار، بینایی، صدا و شنوایی و حافظه شامل می‌شود، تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در نتیجه، موش‌های دارای ژن‌های معیوب Kcnal به طور ناگهانی می‌میرند. ژن دوم Cacnal، مرتبط با صرع ابسنس (غیاب) است. وقتی به موش‌ها هر دو نقص ژنی انتقال داده شد، حملات در آنها به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافت و به‌طور ناگهانی نمردند.
این تحقیق به سرپرستی دکتر جفری نوبلز، احتمال درمان انواع معینی از صرع رادر آینده نوید می‌دهد. نظریه‌پرداز و بانی اصلی این مطالعه، دکتر آلبرت گلاسکاک از دانشکده پزشکی بیلر، از نتایج به دست آمده هیجان‌زده شد. وی گفت: «برای آنانی که با ما درگیر این پژوهش بودند، ایده جدید و بی‌سابقه‌ای بود که دو ژنی که به تنهایی باعث بروز صرع می‌شوند، وقتی هر دو با یکدیگر در همان حیوان وجود داشته باشند، سبب کاهش حملات آنان می‌شوند. برخلاف انتظار، کل این پژوهش بسیار راضی‌کننده بود.»


ترجمه: فرید کاوه

منبع : انجمن صرع ایران